- گس
مزه ای که دهان را جمع کند، مثل مزۀ میوۀ نارس، زمخت
معنی گس - جستجوی لغت در جدول جو
- گس (گَ)
زمخت. عفص. مزه ای چون مزۀ مازو وسنجد نارسیده و بهی نارسیده. بعض شراب های انگوری که پوست دهان و گلو را فراهم کشد: پوست انار گس است
- گس
میوه نارسیده که دهان را جمع می کند
- گس ((گَ))
مزه ای که دهان را می بندد
- گس
گردن، توجه کردن، گیسو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(پسرانه)
فرهنگ نامهای ایرانی
از شخصیتهای شاهنامه، نام پسر نوذر پادشاه پیشدادی و برادر طوس سپهسالار ایرانی و جزو سپاهیان کیخسرو پادشاه کیانی
بی ادب، نترس، جسور، دلیر، بی پروا
گستاخ آمدن: اظهار گستاخی کردن، بی پروایی نمودن
گستاخ آمدن: اظهار گستاخی کردن، بی پروایی نمودن
بی پروایی، جسارت، بی شرمی، وقاحت
گستاخی کردن: بی پروایی کردن، جسارت کردن، پررویی کردن
گستاخی کردن: بی پروایی کردن، جسارت کردن، پررویی کردن
