- مقشو(مَ شُوو)
پوست بازکرده و گویند عدس مقشو، ای مقشور و مقشی ّ مانند آن است. (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). پوست دورکرده. مقشور. (ناظم الاطباء)
معنی مقشو - جستجوی لغت در جدول جو
- مقشو
پوست باز کرده
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
آلت فلزی دندانه داری شبیه شانه که به بدن چهارپایان می کشند تا چرک و کثافت پوست بدن آن ها پاک شود
(رَ جَ)
لغت نامه دهخدا
پوست باز کردن. (اقرب الموارد) (منتهی الارب) : قشا الحیّه قشواً، پوست باز کرد از مار (منتهی الارب) ، نزع عنها لباسها. (اقرب الموارد) ، برکندن پوست از درخت و جز آن و دست فرومالیدن بر آن تا برگش فروریزد. (اقرب الموارد) (منتهی الارب) : قشا العود، قشره و خرطه. (از اقرب الموارد) ، مالیدن و مسح کردن روی. (منتهی الارب). مسح کردن روی. (منتهی الارب) : قشا الوجه، مسحه. (اقرب الموارد)
(قَ شَ / شُو)
لغت نامه دهخدا
از ترکی قاشمق به معنی خاریدن. آلتی است از آهن با دندانه ها که اسب را بدان خارند. شانۀ ستورخانه. محسه. فرجون شانه که اسب را بدان پاک کنند و موهای ریخته و گرد و غبار آن دور سازند. خرخرۀ آهنی که اسب را بدان خارند:
کشیدند گردان کوته نظر
صفی چون قشو از پی یکدگر.
شفیع اثر (در رزمیه، از آنندراج)
کشیدند گردان کوته نظر
صفی چون قشو از پی یکدگر.
شفیع اثر (در رزمیه، از آنندراج)
(مَ رُوو)
لغت نامه دهخدا
خوانده شده و خوانا و قابل خواندن. مقرؤ. (ناظم الاطباء). آنچه خوانده شود. مقروء. مقری ّ. (از اقرب الموارد). خوانا. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا)
(مُ قَشْ شَ)
لغت نامه دهخدا
حسب مقشب، حسبی که خالص نباشد. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). رجل مقشب الحسب، مردی که حسب او خالص نباشد. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). که آمیخته به لؤم باشد. (از اقرب الموارد). شوریده حسب. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) ، طعام مقشب، طعامی زهرآلود. (مهذب الاسماء)
(مَ بُوو)
لغت نامه دهخدا
مضموم و درهم کشیده شده. مقبوه. (ناظم الاطباء). اسم مفعول است. خلیل گوید: نبره مقبوه، ای مضمومه. (اقرب الموارد) (محیط المحیط). و رجوع به مقبوه شود
(مَ حُوو)
لغت نامه دهخدا
دواء مقحو، داروی بابونه آمیخته. مقحی ّ. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). داروی اقحوان و بابونه آمیخته. (ناظم الاطباء)
(مُ قَدْ دِ)
لغت نامه دهخدا
شهری است میان زنگ و حبش. (منتهی الارب). نام شهری درمیان زنگبارو حبشه. (ناظم الاطباء). نام شهری بزرگ میان زنگ و حبشه. (قاموس). نسبت بدان مقدشاوی و مقدشی است. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). شهری است در اول بلاد زنج درجنوب یمن. این شهر در کنار دریا واقع است. (از قاموس الاعلام ترکی). مردم آن همه غریب اند و از سیاهان نیستند. از آنجا صندل و آبنوس و عنبر و عاج به نقاط دیگر حمل می گردد. (از معجم البلدان). و رجوع به معجم البلدان و قاموس الاعلام ترکی و مقدیشیو و مقدشیم شود
(مَ لُوو)
لغت نامه دهخدا
گوشت بریان کرده. (آنندراج) (از اقرب الموارد). برشته شده و بریان شده در تابه. (ناظم الاطباء). تاب داده. بریان کرده. سرخ کرده. محمّص. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا).
- طین المقلو، گل بریان کرده. (مهذب الاسماء)
- طین المقلو، گل بریان کرده. (مهذب الاسماء)
(مُ قَشْ شِ)
لغت نامه دهخدا
آن که پوست از روی مردمان بازکند. (مهذب الاسماء) ، آنکه قشر و پوست از چیزی برمی گیرد. (ناظم الاطباء)
(مِ شَ)
لغت نامه دهخدا
ستیهنده در سؤال. (منتهی الارب) (آنندراج). ستیهنده و الحاح کننده در سؤال. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)
(مَ شَ)
لغت نامه دهخدا
چراگاه و گویند: اصابت الابل منه مقشما، ای مرعی. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). چراگاه. (آنندراج) (ناظم الاطباء) ، مرگ. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء)
(مَ شی ی)
لغت نامه دهخدا
پوست بازکرده. مقشو. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). پوست دورکرده وقشر برگرفته. (ناظم الاطباء). و رجوع به مقشو شود
(مَ صُوو)
لغت نامه دهخدا
جمل مقصو، شتر بریده گوش. (منتهی الارب) (از آنندراج) (از ناظم الاطباء). شتری که کنار گوش وی اندکی بریده شده باشد. جمل مقصی نیز مانند آن است. (از اقرب الموارد). مقصوه. (ناظم الاطباء). و رجوع به همین کلمه شود
نوعی از غربال باشد که چیز بدان بیزند، (برهان)، غربال، (آنندراج) (ناظم الاطباء)، ماشوب، ماشوه، ماشیوه، نوعی غربال که بدان چیزها بیزند، الک، (فرهنگ فارسی معین)، منخل، (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) :
ز تیرجان شکارت باد دایم
تن اعدای تو مانند ماشو،
؟
، ترشی پالا را نیز گویند و آن ظرفی باشد که روغن و شیر و امثال آن در آن صاف کنند، طبقی مانند کفگیر سوراخ دار که آن را ترشی پالا گویند، (آنندراج) (انجمن آرا)، طبق مانند بود مثل کفگیر که در آن سوراخ بسیار کنند و طباخان و حلوائیان بدان روغن و شیره و ترشی و امثال آن صاف سازند و آن را ترشی پالا نیز خوانند، (فرهنگ جهانگیری)، نوعی از بافتۀ پشمین هم هست که فقیران و درویشان پوشند، (برهان)، نوعی از بافتۀ پشمین که درویشان پوشند، (انجمن آرا) (از ناظم الاطباء)، گلیم و پلاس را هم گفته اند، (برهان)، گلیم و پلاس، (ناظم الاطباء)
ز تیرجان شکارت باد دایم
تن اعدای تو مانند ماشو،
؟
، ترشی پالا را نیز گویند و آن ظرفی باشد که روغن و شیر و امثال آن در آن صاف کنند، طبقی مانند کفگیر سوراخ دار که آن را ترشی پالا گویند، (آنندراج) (انجمن آرا)، طبق مانند بود مثل کفگیر که در آن سوراخ بسیار کنند و طباخان و حلوائیان بدان روغن و شیره و ترشی و امثال آن صاف سازند و آن را ترشی پالا نیز خوانند، (فرهنگ جهانگیری)، نوعی از بافتۀ پشمین هم هست که فقیران و درویشان پوشند، (برهان)، نوعی از بافتۀ پشمین که درویشان پوشند، (انجمن آرا) (از ناظم الاطباء)، گلیم و پلاس را هم گفته اند، (برهان)، گلیم و پلاس، (ناظم الاطباء)
(مَ شُوو)
لغت نامه دهخدا
نعت مفعولی از حشو. پرکرده. انباشته. آگنده. (ناظم الاطباء). آگنده و پر کرده شده ومملو. (غیاث) (آنندراج) ، به حشو آگنده. به آگنه کرده. باحشو. بامغز. (یادداشت مرحوم دهخدا). قبائی محشو، پنبه در نهاده. (مهذب الاسماء). لایی دار. بالایی. لائی زده. (یادداشت مرحوم دهخدا) ، حاشیه زده. حاشیه نوشته. (یادداشت مرحوم دهخدا)
(مَ)
لغت نامه دهخدا
پوست دورکرده. (ناظم الاطباء). پوست کرده. پوست کنده. پوست بازکرده. مقشر. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا)
پوست کندن برکندن پوست از مار از درخت، روی مالی ترکی پشت خار رنگ (گویش مهابادی) خرخره آهنی که اسپ رابدان خارند آلتی آهنی دارای دندانه چارپایان را بدان خارند تا کثافات پوست آنها پاک گردد: کشیدند گردان کوته نظر صفی چون قشو از پی یکدیگر. (شفیع)
نان خورشتی از ماش، آب، نمک، پیاز، سیر روغن، نعناع