- فکنده (فَ / فِ کَ دَ / دِ)
افکنده. (یادداشت مؤلف). افتاده:
ورا من ندیدم پر از خاک و خون
فکنده بدانسان به خاک اندرون.
فردوسی.
از آن باغ تا جای پرموده شاه
تن بی سران بد فکنده براه.
فردوسی.
راست چو کشته شونده و زار و فکنده
آیدشان مشتری و آید دلال.
منوچهری.
، گسترده. (یادداشت مؤلف) :
خرامیدن کبک بینی به شخ
تو گویی ز دیبا فکنده ست نخ.
بوشکور.
اکنون فکنده بینی از ترک تا یمن
یک چندگاه زیر پی آهوان سمن.
دقیقی
ورا من ندیدم پر از خاک و خون
فکنده بدانسان به خاک اندرون.
فردوسی.
از آن باغ تا جای پرموده شاه
تن بی سران بد فکنده براه.
فردوسی.
راست چو کشته شونده و زار و فکنده
آیدشان مشتری و آید دلال.
منوچهری.
، گسترده. (یادداشت مؤلف) :
خرامیدن کبک بینی به شخ
تو گویی ز دیبا فکنده ست نخ.
بوشکور.
اکنون فکنده بینی از ترک تا یمن
یک چندگاه زیر پی آهوان سمن.
دقیقی
