معنی فدم در لغت نامه دهخدا

گنگلاج. (منتهی الارب). گران زبان. (دستوراللغه). درمانده در سخن از کندی و کمی فهم و هوش. (از اقرب الموارد). بعیدالفطنه. (اقرب الموارد از مصباح)، مرد گول درشت بدخوی. (منتهی الارب). مرد درشتخوی احمق. (اقرب الموارد). ج، فِدام. (منتهی الارب) (اقرب الموارد)، سرخ سیررنگ. (منتهی الارب). سرخ سیررنگ. آنچه سرخی آن شدید نباشد، خبز فدم، نان سفت. (اقرب الموارد)

معنی فدم در لغت نامه دهخدا

دهان بند نهادن بر دهن. (منتهی الارب)، فدام بر ابریق نهادن. (اقرب الموارد). رجوع به فدام شود

معنی فدم در فرهنگ لغت هوشیار

گنگلاج کند سخن، دیر یاب، گول و بد خوی مرد

معنی فدم - جستجوی لغت در جدول جو

فدم

لغت نامه دهخدا

فدم

لغت نامه دهخدا

فدم

فرهنگ لغت هوشیار

آدم

(پسرانه)

نخستین بشری که خدا آفرید، مودب، باتربیت، انسان گندم گون، آهوی سفیدی که روی پوستش خطهای خاکی رنگ دارد

فرهنگ نامهای ایرانی

فحم

زغال، جسم سخت و سیاه رنگی که از سوختن بافت های گیاهی و حیوانی ایجاد می شود و حاوی مقدار زیادی کربن است، انگشت، زگال، آلاس، شگال، اشبو

فرهنگ فارسی عمید

فام

رنگ، گون
وام، قرض، دین، پام، برای مثال به فعل نیک و به گفتار خوب، پشت عدو / چو عاقلان جهان زیر فام باید کرد (ناصرخسرو۱ - ۲۰۳)
پسوند متصل به واژه به معنای مانند مثلاً ازرق فام، زردفام، زنگارفام، سبزفام، سرخ فام، سیه فام، برای مثال فیروزه فام، برافروخت رخسارۀ لعل فام / یکی بانگ زد هر دو را پور سام (فردوسی۴ - ۲۹۵۶)

رنگ، گون
وام، قرض، دین، پام، برای مِثال به فعل نیک و به گفتار خوب، پشت عدو / چو عاقلان جهان زیر فام باید کرد (ناصرخسرو۱ - ۲۰۳)
پسوند متصل به واژه به معنای مانند مثلاً ازرق فام، زردفام، زنگارفام، سبزفام، سرخ فام، سیه فام، برای مِثال فیروزه فام، برافروخت رخسارۀ لعل فام / یکی بانگ زد هر دو را پور سام (فردوسی۴ - ۲۹۵۶)

فرهنگ فارسی عمید

قدم

سابقه در امری، دیرینگی، مقابل حدوث، در فلسفه وجود چیزی در جهان ازل و بدون وابستگی به چیز دیگر

فرهنگ فارسی عمید

ردم

بستن، سد کردن، بستن در، سد کردن رخنه

فرهنگ فارسی عمید

فوم

گندم، نخود و هر دانه ای که از آن نان می پزند

فرهنگ فارسی عمید

قدم

اندازۀ پا از سر انگشت تا پاشنه، گام، کار، عمل
قدم افشردن: پا فشردن، پافشاری کردن
قدم برداشتن: حرکت کردن، راه افتادن، قدم برگرفتن
قدم برگرفتن: حرکت کردن، راه افتادن
قدم بریدن: ترک آمد و شد کردن، پا بریدن
قدم زدن: راه رفتن و گردش کردن
قدم گذاردن: کنایه از راه رفتن و پا گذاشتن در جایی، قدم نهادن
قدم گشادن: کنایه از راه رفتن
قدم نهادن: کنایه از راه رفتن و پا گذاشتن در جایی
قدم گذاشتن: کنایه از راه رفتن و پا گذاشتن در جایی، قدم نهادن

اندازۀ پا از سر انگشت تا پاشنه، گام، کار، عمل
قَدَم افشردن: پا فشردن، پافشاری کردن
قَدَم برداشتن: حرکت کردن، راه افتادن، قدم برگرفتن
قَدَم برگرفتن: حرکت کردن، راه افتادن
قَدَم بریدن: ترک آمد و شد کردن، پا بریدن
قَدَم زدن: راه رفتن و گردش کردن
قَدَم گذاردن: کنایه از راه رفتن و پا گذاشتن در جایی، قدم نهادن
قَدَم گشادن: کنایه از راه رفتن
قَدَم نهادن: کنایه از راه رفتن و پا گذاشتن در جایی
قَدَم گذاشتن: کنایه از راه رفتن و پا گذاشتن در جایی، قَدَم نهادن

فرهنگ فارسی عمید

فخم

فهمیدن، درک کردن، دریافتن، پی بردن، فهم داشتن، حس کردن

فرهنگ فارسی عمید

فدا

چیزی که از آن در راه کسی یا برای رسیدن به هدفی صرف نظر می کنند، برای مثال فدای پیرهن چاک ماهرویان باد / هزار جامۀ تقوا و خرقۀ پرهیز (حافظ - ۵۳۶)
صرف نظر کردن از چیزی به خاطر کسی یا برای رسیدن به هدفی،
مالی که در قبال آزاد شدن اسیر پرداخت می شود، سربها، فدیه
فدا شدن: در راه کسی یا مقصودی جان خود را دادن
فدا کردن: صرف نظر کردن از جان، مال یا چیزهای دیگر در راه کسی یا برای رسیدن به مقصودی، برای مثال یار آن بود که مال و تن و جان فدا کند / تا در سبیل دوست به پایان برد وفا (سعدی۲ - ۶۳۲)

چیزی که از آن در راه کسی یا برای رسیدن به هدفی صرف نظر می کنند، برای مِثال فدای پیرهن چاک ماهرویان باد / هزار جامۀ تقوا و خرقۀ پرهیز (حافظ - ۵۳۶)
صرف نظر کردن از چیزی به خاطر کسی یا برای رسیدن به هدفی،
مالی که در قبال آزاد شدن اسیر پرداخت می شود، سربها، فدیه
فدا شدن: در راه کسی یا مقصودی جان خود را دادن
فدا کردن: صرف نظر کردن از جان، مال یا چیزهای دیگر در راه کسی یا برای رسیدن به مقصودی، برای مِثال یار آن بُوَد که مال و تن و جان فدا کند / تا در سبیل دوست به پایان برد وفا (سعدی۲ - ۶۳۲)

فرهنگ فارسی عمید

صدم

زدن دو چیز سخت به هم، کوبیدن، رسیدن کاری سخت و بزرگ

فرهنگ فارسی عمید

فهم

فهمیده، دانا، بافهم، آگاهانه

فرهنگ فارسی عمید

افدم

انجام، سرانجام، فرجام، آخر، عاقبت، پایان هر کاری، آخری، پایانی

فرهنگ فارسی عمید

فهم

دریافتن، درک کردن، دانستن، علم، دانش، قوۀ ادراک چیزی، بن مضارع فهمیدن

فرهنگ فارسی عمید

فرم

شکل، مدل، کاغذی حاوی پرسش هایی از فرد متقاضی استخدام، ثبت نام و مانند آن، لباسی یک شکل برای اعضای یک مجموعه، یونیفرم، مقابل محتوا، در علوم ادبی مجموعۀ ویژگی های ساختاری

فرهنگ فارسی عمید

آفدم

پایان هر کاری، انجام، فرجام، آخر، عاقبت

فرهنگ فارسی عمید

خدم

خادم ها، خدمت کننده ها، خدمتگزارها، نوکرها، خدمتکارها، کنایه از مطیع ها، در تصوف کسانی که در خانقاه به درویشان خدمت می کنند، جمع واژۀ خادم

فرهنگ فارسی عمید

عدم

مقابل وجود، نیستی، نابودی، نداشتن، پسوند متصل به واژه به معنای نبودن مثلاً عدم اطّلاع، عدم صراحت

فرهنگ فارسی عمید

افدم

(اَ دُ)

آخر. انجام. فرجام. عاقبت. آفدم. (یادداشت بخط مؤلف). و رجوع به آفدم شود:
چه بایدت کردن کنون به افدم
مگر خانه روبی چو روبه بدم.
بوشکور.
گرچه هر روز اندکی برداردش
بافدم روزی بپایان آردش.
رودکی، گران ساختن وام کسی را. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). گران کردن کسی را به وام. (المصادر زوزنی). گران کردن وام کسی را. (تاج المصادر بیهقی)

لغت نامه دهخدا

فدمه

(فَ مَ)

مؤنث فدم. (منتهی الارب) (اقرب الموارد). رجوع به فدم شود

لغت نامه دهخدا

صدم

کوفتن، تنه زدن، بر خورد با دشواری صدمین: نادرست نویسی سدم سدمین (همگی واژه های پارسی که با سد آغاز می شود در روش فارسی نویسان با صاد می آید که نادرست است) کوفتن به هم کوفتن، کاری سخت رسیدن، از مرتبه صد

فرهنگ لغت هوشیار

سدم

پشیمانی، اندوه، آزورزی گشن تیزورن ورن (شهوه) گشن به دام نری گفته می شود که در تخم کشی از آن سود جویند بستن در را، بند کردن چاه انباشته، جمع سدیم، آبریزان، ستارگان ابری، مه های نازک گشن تیزورن، نام جایی در تو را

فرهنگ لغت هوشیار