معنی تندیدن در فرهنگ فارسی عمید

تندی کردن، خشم کردن، درشتی کردن، فقیه از بهر نان بر در دعاخوان / تو می تندی که نانم نیست بر خوان (سعدی۲ - ۱۱۱۹)

معنی تندیدن در فرهنگ فارسی عمید

سرزدن برگ یا شکوفۀ درخت، جوانه زدن، به صد جای تخم اندر افکند سخت / بتندید شاخ و برآورد رخت (عنصری - ۳۵۲)

معنی تندیدن در لغت نامه دهخدا

سر زدن غنچه و برگ و شکوفه باشد از درخت (برهان) (آنندراج) (از ناظم الاطباء) چه هرگاه درخت شروع در برگ و شکوفه برآوردن کند گویند تندید یعنی برگ و شکوفه برآورد. (برهان ذیل تندید). شکوفه بیرون آوردن درخت را گویند. (از لغت فرس اسدی چ اقبال ص 118 ذیل تندید). در برگ آمدن درختان، گویند درخت می تندد یعنی برگ بیرون می آورد. (اوبهی). شکوفه بدرآوردن درخت. (از صحاح الفرس) :، به صد جای تخم اندرافکند بخت، بتندید شاخ و برآورد رخت.، عنصری (از لغت فرس اسدی ایضاً).، ازعاب، بتندیدن رَز. (تاج المصادر بیهقی). یعنی برگ برآوردن ْ گرفتن ِ درخت بعد از سیرابی. (یادداشت بخط مرحوم دهخدا)

معنی تندیدن در لغت نامه دهخدا

درخشم شدن و اعراض کردن. (برهان). تندی کردن. درشتی کردن. خشم گرفتن. تیز شدن. (فرهنگ فارسی معین). خشمناک گشتن. ستهیدن و در خشم شدن و اعراض کردن. (ناظم الاطباء). در خشم رفتن. (برهان ذیل تندید) :، ز مرغان چون سلیمان قصه بشنید، بتندید و بجوشید و بکالید.، عطار (از بلبل نامه).، عقل او کم بود و حرص او فزون، چون جرا (= اجری) کم دید شد تند و حرون...، چون خری پابسته تندد از خری، هر دو پایش بسته گردد بر سری، ور نتندیدی ز بند آن بوالفضول، او نه خر بودی بدی شیر فحول.، مولوی.، بتندید با من که عقلت کجاست، چو دانی و پرسی سوءالت خطاست.، (بوستان).، فقیر از بهر نان بر در دعاخوان، تو می تندی که مرغم نیست بر خوان.، سعدی.، چو بشنید این سخن بر زاری او، بتندید از پریشانکاری او، بدل در دشمنی چیزی نبودش، ولی در دوستی می آزمودش.، اوحدی.، ایشان بر وی تندید و او را دشنام دادند. (ترجمه دیاتسارون ص 146). عیسی بر آن دژمناک تندید و گفت دهن خود ببند. (ترجمه دیاتسارون ص 194)، غریدن و لندیدن رعد، نالیدن و لرزیدن. (ناظم الاطباء)

معنی تندیدن در فرهنگ فارسی معین

تندی کردن، درشتی کردن، خشم گرفتن، سر زدن غنچه و شکوفه و برگ درخت، تژ زدن، جوانه زدن

معنی تندیدن - جستجوی لغت در جدول جو

تندیدن

فرهنگ فارسی عمید

تندیدن

فرهنگ فارسی عمید

تندیدن(گِ بَ اَ دَ)

لغت نامه دهخدا

تندیدن(گُ بِ اَ تَ)

لغت نامه دهخدا

تندیدن((تُ دَ))

فرهنگ فارسی معین

تنبیدن

لرزیدن، تپیدن، فروریختن بنا

فرهنگ فارسی عمید

گندیدن

بدبو شدن، فاسد شدن

فرهنگ فارسی عمید

کندیدن

کندن، بیرون آوردن خاک و ایجاد گودال، حفر کردن مثلاً زمین را کند، جدا کردن چیزی از چیز دیگر مثلاً چسب را از روی شیشه کند، درآوردن لباس مثلاً جورابش را کند، ایجاد کردن نقش و نگار یا نوشته بر سنگ یا چوب یا فلز، حکاکی کردن مثلاً نام او را پایین مجمسه کنده بودند، جدا شدن از فردی که قبلا مورد علاقه بوده، ترک کردن، خراب و ویران کردن

فرهنگ فارسی عمید

تبندیدن

حیله کردن، فریب دادن، کلک زدن، تنبل ساختن، گربه شانه کردن، حقّه زدن، چپ رفتن، غدر اندیشیدن، خدعه کردن، پشت هم اندازی کردن، غدر کردن، شید آوردن، ترفند کردن، غدر داشتن، مکایدت کردن، دستان آوردن، نیرنگ ساختن، نارو زدن، مکر کردن، فریفتن، کید آوردن، اورندیدن، گول زدن، سالوسی کردن

حیلِه کردن، فَریب دادن، کَلَک زدن، تُنبُل ساختَن، گُربِه شانِه کَردَن، حُقِّه زَدَن، چَپ رَفتَن، غَدر اَندیشیدَن، خُدعِه کَردَن، پُشتِ هَم اَندازی کَردَن، غَدر کَردَن، شَید آوَردَن، تَرفَند کَردَن، غَدر داشتَن، مُکایِدَت کَردَن، دَستان آوَردَن، نِیرَنگ ساختَن، نارُو زَدَن، مَکر کَردَن، فَریفتَن، کَید آوَردَن، اَورَندیدَن، گول زَدَن، سالوسی کَردَن

فرهنگ فارسی عمید

رندیدن

رنده کردن، رنده زدن، تراشیدن، تراشیدن چوب یا چیز دیگر برای صاف و هموار کردن آن، خراشیدن، برای مثال مرد عاقل به ناخن هذیان / جگر خویش اگر نرندد به (انوری - ۷۱۳)

فرهنگ فارسی عمید

خندیدن

لب به خنده گشودن، خنده کردن، با خنده مسخره و استهزا کردن
کنایه از شکفتن
کنایه از درخشیدن، روشن شدن

فرهنگ فارسی عمید

تنجیدن

به خود پیچیدن، در هم فشردن، در هم کشیدن، برای مثال بتنجید عذرا چو مردان جنگ / ترنجید بر بارگی تنگ تنگ (عنصری - ۳۵۸)، خشمگین شدن

فرهنگ فارسی عمید

اندیدن

تعجب کردن، از روی شک و گمان سخن گفتن

فرهنگ فارسی عمید

لندیدن

با خود سخن گفتن از روی خشم و اوقات تلخی، سخن گفتن زیر لب از روی خشم و دلتنگی، با خود حرف زدن از سر قهر و غضب، غر و لند کردن، ژکیدن، رکیدن، زکیدن، لند لند کردن، غر غر کردن، دندیدن، دندش، برای مثال بر ضعیفی گیاه آن باد تند / رحم کرد ای دل تو از قوت ملند (مولوی - ۱۶۸)

با خود سخن گفتن از روی خشم و اوقات تلخی، سخن گفتن زیر لب از روی خشم و دلتنگی، با خود حرف زدن از سر قهر و غضب، غُر و لُند کردن، ژَکیدن، رَکیدن، زَکیدن، لُند لُند کردن، غُر غُر کردن، دَندیدن، دَندِش، برای مِثال بر ضعیفی گیاه آن باد تند / رحم کرد ای دل تو از قوت ملند (مولوی - ۱۶۸)

فرهنگ فارسی عمید

دندیدن

زیر لب و آهسته با خود حرف زدن، سخن گفتن زیر لب از روی خشم و دلتنگی، با خود حرف زدن از سر قهر و غضب، غر و لند کردن، ژکیدن، رکیدن، زکیدن، لند لند کردن، لندیدن، غر غر کردن، دندش

فرهنگ فارسی عمید