معنی بظو - جستجوی لغت در جدول جو

بظو

لغت نامه دهخدا

برو

(پسرانه)

بلوط (نگارش کردی: بهو)

فرهنگ نامهای ایرانی

بتو

مشرق، جای آفتاب گیر، جایی که رو به آفتاب باشد و غالباً آفتاب به آن بتابد

فرهنگ فارسی عمید

بطو

درنگ کردن، دیر کردن

فرهنگ فارسی عمید

بدو

آغاز، ابتدا، اول

فرهنگ فارسی عمید

بدو

به او

فرهنگ فارسی عمید

برو

ابرو، خطی از مو که در زیر پیشانی و بالای چشم می روید برای مثال همه یکسره دل پر از کین کنید / سواران بروها پر از چین کنید (فردوسی۴ - ۹۲۸)

فرهنگ فارسی عمید

بخو

حلقه و زنجیر یا ریسمانی که به پای چهارپایان یا زندانیان ببندند، تاتوره، داتوره، تاتوله

فرهنگ فارسی عمید

بتو

قیف، گره چوب یا ساقۀ گیاه، دستۀ هاون، هاون سنگی، سنگی که در آن دارو را می سایند

فرهنگ فارسی عمید

بهو

ایوان، کوشک، بالاخانه، جلوخان، خانه ای که در جلو اتاق ها می سازند برای پذیرایی مهمانان

فرهنگ فارسی عمید

بدو

دونده، تندرو، تیزرفتار، برای مثال در معرکۀ بدوسواران عیب است / از لاشه سوار ترکتازی کردن (ظهوری - لغتنامه - بدو)

فرهنگ فارسی عمید

بنو

خرمن، خرمن گندم یا جو، تودۀ چیزی، غله

فرهنگ فارسی عمید

بظور

(بُ)

جمع واژۀ بظر. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). رجوع به بظر شود

لغت نامه دهخدا

بهو

صفه، ایوان، کوشک، بالاخانه

فرهنگ لغت هوشیار

بدو

تند رو، کسی که بسیار دود

فرهنگ لغت هوشیار

ببو

بی تجربه، جاهل، ابله

فرهنگ لغت هوشیار

بخو

ترکی ک زولانه زاولانه آهنی که برپای ستوران بندند حلقه و زنجیری که دست و پای چهار پایان را بدان بندند بخاو

فرهنگ لغت هوشیار

بتو

گره چوب یا ساقه گیاه

فرهنگ لغت هوشیار

بیو

حشره ایست که پارچه های پشمین و مانند آنرا تباه سازد. عروس بیوگ

فرهنگ لغت هوشیار

بلو

آزمودن، دریافتن، آشکار کردن

فرهنگ لغت هوشیار

عظو

زشت کردن، بدی کردن به کسی

فرهنگ لغت هوشیار

بزو

قهر کردن، گردنکشی کردن

فرهنگ لغت هوشیار

بنو

غله درو کرده توده ساخته خرمن گندم و جو و کاه و مانند آن، غله

فرهنگ لغت هوشیار

بظر

خروسه پاره گوشت زهار

فرهنگ لغت هوشیار

بطو

درنگی وآهستگی، گرانی

فرهنگ لغت هوشیار

بهو

((بَ))

صفه، ایوان، کوشک، بالاخانه

فرهنگ فارسی معین

بیو

حشره ای است ریز با بال های باریک که پارچه های پشمین را می خورد، پت، بید، بیب، بیتک

فرهنگ فارسی معین

بتو

((بَ ت ُ))

جایی که غالباً آفتاب در آن جا بتابد، مشرق

فرهنگ فارسی معین

بنو

((بُ))

بنوه، خرمن گندم و جو و کاه و مانند آن

فرهنگ فارسی معین

بدو

((بَ))

اول، آغاز، ابتدا

فرهنگ فارسی معین

بدو

بادیه، صحرا

فرهنگ فارسی معین

برو

((بُ))

ابرو

فرهنگ فارسی معین

بتو

((بَ))

قیف، گیره چوب یا ساقه گیاه، دسته هاون، هاون سنگی، سنگی که بر روی آن ادویه و چیزهای دیگر را سایند

فرهنگ فارسی معین

بخو

((بُ))

حلقه و زنجیری که دست و پای چهارپایان را بدان بندند، بخا

فرهنگ فارسی معین

بدو

آغاز

فرهنگ واژه فارسی سره

معنی بظو - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما