معنی بدو بدو بُدُو دونده، تندرو، تیزرفتار، برای مثال در معرکۀ بدوسواران عیب است / از لاشه سوار ترکتازی کردن (ظهوری - لغتنامه - بدو) دونده، تندرو، تیزرفتار، برای مِثال در معرکۀ بدوسواران عیب است / از لاشه سوار ترکتازی کردن (ظهوری - لغتنامه - بدو) تصویر بدو فرهنگ فارسی عمید
