معنی بدرای در لغت نامه دهخدا

بدتدبیر. (آنندراج). بداندیشه. بدگمان. بدنیت. بدخواه. بدرأی:، سپردند بسته بدو شاه را، بدان گونه بدرای و بدخواه را.، فردوسی.، و سبب او آنست که... وزیر احشویرش، ای خسرو، بدرای بوده است به ایشان (به جهودان) بدان روزگار که اسیر بودند. (التفهیم). و وزیر او (دارا) بدسیرت و بد رای و همه لشکر و رعیت از وی نفور. (فارسنامۀ ابن البلخی ص 57). و رجوع به ترکیبات رای در حرف ’ر’ شود

معنی بدرای در فرهنگ واژه مترادف متضاد

بداندیشه، بدسگال، بداندیش، بدخواه، بدفکر، وارونه رای، متضاد: نیک رای، خوش فکر، بدخواه، بداندیش، دشمن، عدو

معنی بدرای - جستجوی لغت در جدول جو

بدرای

لغت نامه دهخدا

بدرای

فرهنگ واژه مترادف متضاد

بدری

(دخترانه)

منسوب به بدر، ماه تمام

فرهنگ نامهای ایرانی

درای

زنگ بزرگ که بر گردن چهارپایان ببندند، جرس، پتک، درا
پسوند متصل به واژه به معنای دراینده مثلاً هرزه درای، یاوه درای

فرهنگ فارسی عمید

برای

به منظور، با این هدف که، به علت، به سبب، برای اختصاص دادن چیزی به کار می رود مثلاً این جعبه برای استفاده در مواقع ضروری است، در ازای، در برابر، نسبت به، به خاطر مثلاً برایش می میرد

فرهنگ فارسی عمید

بدراهی

بدراه بودن، به راه خطا رفتن

فرهنگ فارسی عمید

بدران

گیاهی مانند ترب و بسیار بدبو، گندگیاه، برای مثال عیب بدران مکن و هرچه بود نیکو بین / که به صحرای جهان هیچ نروید بیکار (بسحاق اطعمه - مجمع الفرس - بدران)

فرهنگ فارسی عمید

بدرام

سرکش، نافرمان، برای مثال چرخ «بدرام» تا که شد رامش / از کواکب چو خلد شد بدرام (شمس فخری - مجمع الفرس - بدرام)، حیوانی که به آسانی رام نشود
پدرام

فرهنگ فارسی عمید

بدراه

اسبی که بد راه می رود، کنایه از کسی که به راه خطا می رود، بدآیین

فرهنگ فارسی عمید

بدران

(بَ)

سبزه و رستنی بود مانند ترب و آن بغایت گنده و بدبوی باشد و آن را گندگیا نیز گویند. (برهان قاطع) (از انجمن آرا) (از آنندراج) :
عیب بدران مکن و هرچه بود نیکو بین
که به صحرای جهان هیچ نروید بیکار.
بسحاق اطعمه (از انجمن آرا) ، آنکه سخت سوار اسب شود. (فرهنگ فارسی معین). دشوار در سوار شدن. (ناظم الاطباء) ، بدقدم. (ناظم الاطباء) (فرهنگ فارسی معین).
مقابل خوش رکاب. (فرهنگ فارسی معین)

معنی بدرای - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما