معنی گسیل در فرهنگ فارسی عمید

روانه کردن، فرستادن، روانه، فرستاده، نومید مکن گسیل سائل را / بندیش ز روزگار آن سائل (ناصر خسرو - ۲۷۰) ، گسیل داشتن: فرستادن کسی به جایی، روانه کردن، گسیل کردن: فرستادن کسی به جایی، روانه کردن، گسیل داشتن

معنی گسیل در لغت نامه دهخدا

گسی. قیاس شود با گیلکی اوسه کودن (فرستادن). (از حاشیۀ برهان قاطع چ معین). روانه ساختن و فرستادن کسی به جایی. (برهان) (آنندراج). گسی. (جهانگیری) (غیاث)، دفع کردن. (برهان) (آنندراج) (غیاث) :، نومید مکن گسیل سائل را، بندیش ز روزگارآن سائل.، ناصرخسرو.،، مرخص کردن. (آنندراج) (غیاث)، وداع کردن. (برهان)

معنی گسیل در فرهنگ لغت هوشیار

روانه ساختن و فرستادن کسی به جایی

معنی گسیل در فرهنگ واژه مترادف متضاد

ارسال، اعزام، روانه، فرستادن

معنی گسیل - جستجوی لغت در جدول جو

گسیل

فرهنگ فارسی عمید

گسیل(گُ)

لغت نامه دهخدا

گسیل

فرهنگ لغت هوشیار

گسیل((گُ))

فرهنگ فارسی معین

گسیل

فرهنگ واژه فارسی سره

گسیل

فرهنگ واژه مترادف متضاد

فسیل

فسیله ها، نهال ها، نهال های خرما، جمع واژۀ فسیله

فرهنگ فارسی عمید

رسیل

کسی که با کس دیگر هم صدا می خواند، هم آهنگ، هم آواز

فرهنگ فارسی عمید

مسیل

مجرای آب، محل عبور سیل، جای سیل گیر

فرهنگ فارسی عمید

سگیل

زگیل، ضایعۀ پوستی کوچک سفت و سخت که روی پوست بدن پیدا می شود اما درد ندارد
وردان، واروک، واژو، بالو، تاشکل، گندمه، آزخ، زخ، زوخ، آژخ، ژخ، ثؤلول

فرهنگ فارسی عمید

فسیل

آثار و بقایای موجودات زندۀ دوران های قدیم مانند استخوان، دندان، صدف و امثال آن ها که در داخل پوستۀ زمین باقی مانده است، سنگواره، کنایه از کسی یا چیزی که از کار افتاده و بسیار قدیمی است، بسیار پیر، فاقد پویایی مثلاً کارمندان این اداره دیگر در این اتاق ها فسیل شده اند

فرهنگ فارسی عمید

بسیل

(بَ)

بسیل الرومی الترجمان، از حواشی هارون الرشید بوده. (ناظم الاطباء). و رجوع به بسیل المطران و تاریخ الحکماء قفطی ص 39 س 7 شود.

لغت نامه دهخدا

گسیلا

(شَ)

بار گیاهی سمی که کچوله نیز گویند و به تازی آذاراقی. (ناظم الاطباء). در انجمن آرا به معنی نام دارویی غیرسلیخه و دافع درد دندان آمده است
خم شدگی. دوتاشدگی. (از ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

پسیل

(پِ)

نام رواقی در شهر آتن (اثینه) که در آنجا شاهکارهای نقاشی را محفوظ میداشتند

لغت نامه دهخدا

بسیل

(بَ)

بسل، بمعنی شجاع و دلیر. ج، بسلاء. (از منتهی الارب). رجوع به بسل و باسل شود.

لغت نامه دهخدا

بسیل

(بَ)

نام دهی است. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء)