- گدازگر (گُ گَ)
نام صنفی که در معادن مس استخراج مس کنند. سباک
معنی گدازگر - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
آنکه کاری را شروع کند، آغاز کننده، در ورزش در اسب دوانی، کسی که فرمان حرکت به سوارکاران می دهد
(نَ گَ)
لغت نامه دهخدا
آنکه نماز خواند. نمازکن. نمازگزار. مصلی. (فرهنگ فارسی معین) : در قرآن ذکر نمازگران مؤمنان فراوان کرد. (کشف الاسرار ج 1، از فرهنگ فارسی معین)
مخفف گیاه زار، محل روییدن گیاه و علف، علفزار، چمن زار، مرغزار، کشتزار، (از فرهنگ شعوری ج 2 ص 310) (آنندراج) :
اگر برروید از گورم گیازار
گیازارم بود از تو دلازار،
(ویس و رامین)،
دراج کند گرد گیازار تکاپوی
از غالیه عجمی بزده بر سر هر موی،
منوچهری،
رجوع به گیاه زار شود
اگر برروید از گورم گیازار
گیازارم بود از تو دلازار،
(ویس و رامین)،
دراج کند گرد گیازار تکاپوی
از غالیه عجمی بزده بر سر هر موی،
منوچهری،
رجوع به گیاه زار شود
(رَ / رُو)
لغت نامه دهخدا
بخسان. (صحاح الفرس). ذائب. ذوب شونده. در حال گداختن. کسی که ذوب میکند و تصفیه مینماید طلا را. (از ناظم الاطباء) :
از آن شکرلبانت اینکه دایم
گدازانم چو اندر آب شکر.
دقیقی.
ز پیوند و خویشان شده ناامید
گدازان و لرزان چو یک شاخ بید.
فردوسی.
چون شکرم در آب گدازان ز عشق تو
تا عاشقم بر آن لب شکرفروش بر.
عبدالواسع جبلی.
بل هفت شمع چرخ گدازان شود چو موم
از بس که تف رسد ز نفسهای بی مرش.
خاقانی.
آخر از ریک، گوهر گدازان چنان شیشۀ صافی کرده اند. (کتاب المعارف).
تب روشن روان ماه جهانتاب
گدازان گشت همچون برف در آب.
نظامی.
درختی برشده چون گنبد نور
گدازان گشت چون در آب کافور.
نظامی.
مرا جان اینچنین بر لب رسیده
گدازانم چو شمع از آب دیده.
نظامی.
شد از سودای شیرین شور در سر
گدازان گشته چون در آب شکر.
نظامی.
از شوق رخت چراغ گردون
چون شمعهمی رود گدازان.
عطار.
تنی چو شمع گدازان و زرد و پژمرده
دلی چو قندیل آتش گرفته و دروا.
کمال الدین اسماعیل.
و یا برف گدازان بر سر کوه
کز او هر لحظه جزوی میشودکم.
سعدی.
کوه صبرم نرم شد چون موم دردست غمت
تا در آب و آتش عشقت گدازانم چو شمع.
حافظ.
، سوزان. سوزنده. گدازنده:
فروگفت با او سخنهای تیز
گدازان تر از آتش رستخیز.
نظامی
از آن شکرلبانت اینکه دایم
گدازانم چو اندر آب شکر.
دقیقی.
ز پیوند و خویشان شده ناامید
گدازان و لرزان چو یک شاخ بید.
فردوسی.
چون شکرم در آب گدازان ز عشق تو
تا عاشقم بر آن لب شکرفروش بر.
عبدالواسع جبلی.
بل هفت شمع چرخ گدازان شود چو موم
از بس که تف رسد ز نفسهای بی مرش.
خاقانی.
آخر از ریک، گوهر گدازان چنان شیشۀ صافی کرده اند. (کتاب المعارف).
تب روشن روان ماه جهانتاب
گدازان گشت همچون برف در آب.
نظامی.
درختی برشده چون گنبد نور
گدازان گشت چون در آب کافور.
نظامی.
مرا جان اینچنین بر لب رسیده
گدازانم چو شمع از آب دیده.
نظامی.
شد از سودای شیرین شور در سر
گدازان گشته چون در آب شکر.
نظامی.
از شوق رخت چراغ گردون
چون شمعهمی رود گدازان.
عطار.
تنی چو شمع گدازان و زرد و پژمرده
دلی چو قندیل آتش گرفته و دروا.
کمال الدین اسماعیل.
و یا برف گدازان بر سر کوه
کز او هر لحظه جزوی میشودکم.
سعدی.
کوه صبرم نرم شد چون موم دردست غمت
تا در آب و آتش عشقت گدازانم چو شمع.
حافظ.
، سوزان. سوزنده. گدازنده:
فروگفت با او سخنهای تیز
گدازان تر از آتش رستخیز.
نظامی
(گُ گَ)
لغت نامه دهخدا
گلاب گیرنده. گلاب کش:
گل گفت به از لقای من رویی نیست
چندین ستم گلابگر باری چیست
بلبل به زبان حال با او گفتا
یک روز که خندید که سالی نگریست.
خیام.
و رجوع به گلابگیر شود
گل گفت به از لقای من رویی نیست
چندین ستم گلابگر باری چیست
بلبل به زبان حال با او گفتا
یک روز که خندید که سالی نگریست.
خیام.
و رجوع به گلابگیر شود
(گُ زِ گَ)
لغت نامه دهخدا
آنکه گدازد هر چیزی را. ریخته گر:
تقدیر پی کاهش اجزای وجودش
اکسیر فنا داد گدازشگر غم را.
عرفی (از آنندراج)
تقدیر پی کاهش اجزای وجودش
اکسیر فنا داد گدازشگر غم را.
عرفی (از آنندراج)
ناز کننده ناز کن نازنده: عاشق جور یار شو عاشق مهر یارنه تا که نگار نازگر عاشق زار آیدت. (دیوان کبیر)
عمل گداختن ذوب، کاهش تن لاغری: و بسیار باشد که خداوند گدازش و کاهش را که بتازی ذبول گویند اجابت طبع صفرایی باشد
آنکه ذوب کند، ریخته گر: تقدیر پی کاهش اجزای وجودش اکسیر فنا داد گدازشگر غم را. (عرفی)
ذوب شونده ذائب در حال ذوب شدن: از آن شکر لبانست این که دایم گدازانم چو اندر آب شکر. (دقیقی)، سوزان سوزنده سوزاننده: فرو گفت با او سخنهای تیز گدازنتر از آتش رستخیز. (نظامی)
کسی که گلاب گیرد گلاب کش: هین از ترشح زین طبق بگذر توبی ره چون عرق از شیشه گلابگر چون روح از آن جام سما. (دیوان کبیر)
علف زار مرغزار مرتع: هاجر و اسمعیل را دیدند زنی و کودکی طفل تنها بی مردی و انیسی و آبی روا دیدند و گیاه زاری
ژنکه نمازخواند نمازکن نمازگزار مصلی: درقران ذکرنمازگران مومنان فراوان کرد
