معنی گد در لغت نامه دهخدا

گدا باشد که گدایی کننده است. (برهان) :، شیر پشمین از برای گد کنند، بومسیلم را لقب احمد کنند.، مولوی (مثنوی چ نیکلسون ج 1 ص 21).، - گد کردن، گدایی کردن:، شکرت چه آرزو شد ز لب شکرفروشش، چو عباس دوس زوتر ز شکرفروش گد کن.، مولوی (از برهان قاطع چ معین).، سلطنت بگذاشت اکنون گد کند، نیک پندارد ولیکن بد کند.، اسیری لاهیجی نوربخشی (از آنندراج).،، گدایی. (برهان)، گیاهی باشد. (جهانگیری)

معنی گد - جستجوی لغت در جدول جو

گد

لغت نامه دهخدا

گد

فرهنگ لغت هوشیار

گد

فرهنگ فارسی معین

گدگد

آوایی که بدان بز را فرامی خوانند تا نوازش کنند، برای مثال زان که دیری ست تا مثل زده اند / نشود بز به گدگدی فربه (ابن یمین - ۵۱۳)

فرهنگ فارسی عمید

گداختن

فلز یا چیز دیگر را به قوۀ حرارت ذوب کردن، آب شدن یا واشدن جسم جامد در اثر حرارت، گدازیدن، پزاختن

فرهنگ فارسی عمید

گدست

وجب، فاصلۀ میان انگشت بزرگ و انگشت کوچک دست در حالی که تمام انگشت ها باز باشد، اندازۀ دست، وژه، بدست، پنک، شبر

فرهنگ فارسی عمید

گدک

گیپا، نوعی خوراک که برنج و لپه و گوشت را لای تکه های شکمبۀ گوسفند می پیچند و می پزند

فرهنگ فارسی عمید

گداز

گداختن، پسوند متصل به واژه به معنای گدازنده مثلاً دیرگداز، جان گداز، گداخته شدن، ذوب، کنایه از لاغر و نحیف شدن، کنایه از غم، رنج، برای مثال چه آن کس که اندر خرام است و ناز/ چه گوید که در درد و گرم و گداز (فردوسی - ۷/۴۴۵ حاشیه)

گداختن، پسوند متصل به واژه به معنای گدازنده مثلاً دیرگداز، جان گداز، گداخته شدن، ذوب، کنایه از لاغر و نحیف شدن، کنایه از غم، رنج، برای مِثال چه آن کس که اندر خرام است و ناز/ چه گوید که در درد و گرم و گداز (فردوسی - ۷/۴۴۵ حاشیه)

فرهنگ فارسی عمید

گداهمت

آنکه همتش به اندازۀ همت گدا باشد، کم همت، بی همتبرای مثال قانع به خیالی ز تو بودیم چو حافظ / یا رب چه گداهمت و بیگانه نهادیم (حافظ۱ - ۵۰۵)

فرهنگ فارسی عمید

گداخته

ذوب شده، گدازیده، واشده، سرخ شده در اثر حرارت

فرهنگ فارسی عمید

گدازه

مواد گداخته شده که از دهانۀ آتشفشان بیرون آید

فرهنگ فارسی عمید

گداچشم

کسی که همیشه چشم طمع به مال مردم دارد، حریص

فرهنگ فارسی عمید

گداخانه

محلی که گدایان را در آنجا نگهداری کنند

فرهنگ فارسی عمید

گداپیشه

کسی که کارش گدایی باشد، برای مثال و گر دست همت بداری ز کار/ گداپیشه خوانندت و پخته خوار (سعدی۱ - ۱۶۸)، پست فطرت، خسیس

فرهنگ فارسی عمید

گدازیدن

گداختن، فلز یا چیز دیگر را به قوۀ حرارت ذوب کردن، آب شدن یا واشدن جسم جامد در اثر حرارت، گدازیدن، پزاختن

فرهنگ فارسی عمید

گدارو

گدامنش، بسیار پر رو و سمج در گدایی، برای مثال گر گدا گشتم گدارو کی شوم/ ور لباسم کهنه گردد من نوم (مولوی - ۷۰۹)

فرهنگ فارسی عمید

گدازشگر

کسی که چیزی را ذوب کند، ریخته گر

فرهنگ فارسی عمید

گداز آن

در حال گداختن، سوزان، سوزاننده، برای مثال فرو گفت با او سخن های تیز/ گداز آن تر از آتش رستخیز (نظامی۵ - ۹۲۰)

فرهنگ فارسی عمید

گداصفت

گدامنش، لئیم، پست فطرت

فرهنگ فارسی عمید

گدک

گردنه کوه کیپای کوچک و آن پوست پاره های شکنبه گوسفند است که دوزند و از برنج و مصالح پر کنند و پزند: بامدادان چو تردید گدک و پاچه زنند می برند از پی آن کله و کیپا در کار. (بسحاق اطعمه)

فرهنگ لغت هوشیار

گدایی کردن

دریوزه کردن کدیه کردن سوال کردن: گر گدایی کنی از درگه او کن باری که گدایان درش را سرسلطانی نیست. (سعدی)

فرهنگ لغت هوشیار

گدایی

عمل گدا شغل گدا دریوزه کدیه: طمع از خلق گدایی باشد گر همه حاتم طایی باشد، (جامی) یا به گدایی افتادن، گدا شدن تهیدست گردیدن: بعد از یکی دو سال پولها خرج شد و بگدایی افتادند

فرهنگ لغت هوشیار