معنی کاراکا - جستجوی لغت در جدول جو

کاراکا

لغت نامه دهخدا

دارانا

(دخترانه و پسرانه)

نام روستایی در نزدیکی اهر

فرهنگ نامهای ایرانی

کارگشا

کسی که به دیگری کمک می کند و کار او را راه می اندازد، آنکه مشکل کسی را برطرف می سازد، گشایندۀ کار، دلال، واسطه، خداوند

فرهنگ فارسی عمید

کارکیا

پادشاه، فرمانروا، سرور

فرهنگ فارسی عمید

کاردیا

منفذی در ناحیۀ بالایی معده که به مری متصل می شود، فم المعده

فرهنگ فارسی عمید

کاراته

نوعی ورزش رزمی که در آن بدون هیچ سلاحی و بدون درگیر شدن، فقط با دست یا پا به یکدیگر ضربه می زنند

فرهنگ فارسی عمید

کارروا

نافع و سودمند جهت پیشرفت کار، شایسته و سزاوار برای کار

فرهنگ فارسی عمید

کارشکن

آنکه یا آنچه مانع پیشرفت کار می شود

فرهنگ فارسی عمید

کارافزا

مایۀ دردسر و گرفتاری، مزاحم

فرهنگ فارسی عمید

کاراکاس

دماغه ای از جمهوری ونزوئلا در فاصله دوازده هزارگزی ’گایرا’ که بمثابۀ بندری در کنار بحر آنتیل است، جمعیت 267000 تن و آن موطن ’بولیوار’ است

لغت نامه دهخدا

کاراکس

شهری بوده وصل به پیل کاسپین که سر درۀ خوار حالیه باشد و بنا بر تحقیقاتی که بعمل آمد شهر کاراکس در جائی بوده که حالا ایوان کیف است، (و باید دانست که پیل در زبان یونانی بمعنی دروازه است پس پیل کاسپین یعنی دروازۀ کاسپین)

لغت نامه دهخدا

کاراکالا

(کالْ لا)

یکی از امپراطوران روم قدیم که در 188 میلادی متولد شد و در 217 درگذشت. کاراکالا پسر سیتل سیوس سوروس بود و چون در سال 211 به امپراطوری رسید برادر خویش را با بیست هزار تن از رومیان بکشت. سپس عموم مردمان آزاد مملکت را از حقوق روم بهره مند ساخت تا از تمام آنان مالیات میراث را دریافت بتواند کرد، و نیز جمعی از مصریان را به سنای روم داخل نمود، و برای اینکه از بزرگان روم مانند اسکندر و آشیل تقلید کند جنایات بسیار مرتکب شد. براردوان پنجم پادشاه اشکانی نیز یکبار از طریق نیرنگ غلبه کرد، لیکن عاقبت درنزدیکی شهر ادش به قتل رسید. (فهرست تاریخ تمدن قدیم تألیف فوستل دو کولانژ، ترجمه نصراﷲ فلسفی). نیز رجوع به تاریخ ایران باستان صص 2517- 2525 شود

یکی از امپراطوران روم قدیم که در 188 میلادی متولد شد و در 217 درگذشت. کاراکالا پسر سیتل سیوس سوروس بود و چون در سال 211 به امپراطوری رسید برادر خویش را با بیست هزار تن از رومیان بکشت. سپس عموم مردمان آزاد مملکت را از حقوق روم بهره مند ساخت تا از تمام آنان مالیات میراث را دریافت بتواند کرد، و نیز جمعی از مصریان را به سنای روم داخل نمود، و برای اینکه از بزرگان روم مانند اسکندر و آشیل تقلید کند جنایات بسیار مرتکب شد. براردوان پنجم پادشاه اشکانی نیز یکبار از طریق نیرنگ غلبه کرد، لیکن عاقبت درنزدیکی شهر اِدِش به قتل رسید. (فهرست تاریخ تمدن قدیم تألیف فوستل دو کولانژ، ترجمه نصراﷲ فلسفی). نیز رجوع به تاریخ ایران باستان صص 2517- 2525 شود

لغت نامه دهخدا

کراکا

(کَ)

بمعنی کراک است که بعضی عکه و بعضی صعوه و بلدرچین گویند و اصح آن است که پرنده ای باشد دم دراز که پیوسته در کنار آب نشیند و دم جنباند. (برهان). کراک. کراس. (ناظم الاطباء). رجوع به کراک شود

لغت نامه دهخدا

کاراکامش

(مُ)

در تورات: کارمکیش (ک ) آمده. ناحیه ای در ساحل فرات که دولت هیت (هتی، ختی) پس از پتریوم آنجا را پایتخت قرار داد. (ایران باستان ج 1 ص 49)

لغت نامه دهخدا

کارشکن

شخص کار شکننده را گویند

فرهنگ لغت هوشیار

کار کن

آنکه بکار پردازد کسی که کاری ورزد کارگر مقابل کار فرما: (کار کن هست کار فرما نیست) (تاریخ سلاجقه محمد بن ابراهیم)، عامل کار گزار: (تا غایت که ضریبه خراج در ایام عمال و گماشتگان و کار کنان ماکان بن کاکی... بدویست دینار برسید - 3. {عامل موثر، عضو اداره یا موسسه ای عضو (بدین معنی جمع آن (کارکنان) مستعمل است)، دفتر دار جمعیتی که تحت ریاست زمیندار میباشد، مسهل منضج مقابل جوشانده، بادوام: قماش کار کن

فرهنگ لغت هوشیار

کار کیا

خداوند کار کار فرما، حاکم امیر (در گیلان و مازندران)، پادشاه توضیح در برهان بکسر ثالث و کاف فارسی آمده و صحیح نیست ولی گاه در اشغار باضافات آمده کار کیایی کارو کیا

فرهنگ لغت هوشیار

اکراها

ناگزیر به ناخواست

فرهنگ لغت هوشیار

کارامل

ماده ای که در حرارتهای زیاد از ساکاروز یا قند بدست میاید

فرهنگ لغت هوشیار

کاراکتر

فرانسوی منش، نشانه، نما، ویژگی، روش

فرهنگ لغت هوشیار

تاریکا

تاریکی ظلمت

فرهنگ لغت هوشیار

اکراما

بزرگ منشانه

فرهنگ لغت هوشیار

کارایی

سودمندی، اثربخش

فرهنگ فارسی معین

کارامل

((مِ))

قند سوخته، ماده ای که از حرارت دادن زیاد به قند معمولی به دست آید

فرهنگ فارسی معین

کاراکتر

((تِ))

شخصیت، منش، هریک از اشخاص معرفی شده در یک داستان، نمایشنامه یا فیلم نامه

فرهنگ فارسی معین

کاراته

((تِ))

فن ضربه زدن، نوعی از ورزش های رزمی دفاعی

فرهنگ فارسی معین

کارانه

((نِ))

پولی که در برابر انجام کاری معین (مانند معاینه بیمار) یا ساعت کار (مانند یک ساعت تدریس) پرداخت می شود، کارمزد

فرهنگ فارسی معین

کارگشا

((گُ))

مشکل گشا، چاره جو

فرهنگ فارسی معین

کارتکس

((تِ))

قفسه کشوداری که در کشوهای آن کارت های مربوط به مشخصات کتاب ها، مجلات و مانند آن ها نگه داری می شود، کارتی که روی آن زمان ورود یا خروج کالای موجود نوشته می شود، کارت زن، کارد پهن و دسته داری که نقاشان در و پنجره و ساخ

فرهنگ فارسی معین

کاردکس

((دِ))

کارتی که در آن تعداد و تاریخ ورود و خروج کالای معینی به انبار ثبت شود

فرهنگ فارسی معین