معنی ژکان در فرهنگ فارسی عمید

کسی که از روی خشم و دلتنگی با خود حرف زده و قرقر می کند، لُند لُند کننده، غُر غُر کننده، ژَکَنده، زَکان، هشیوار و از تخمۀ گیوگان / که بر درد و سختی نگردد ژکان (فردوسی - ۲/۱۶۲)

معنی ژکان در لغت نامه دهخدا

در حال ژکیدن. آنکه ژکد. کسی که با خود دمدمه کند از دلتنگی. (لغت فرس). آنکه با خود دَندد از خشم و نرم نرم گرید. (صحاح الفرس). کسی که از درد و رنج با خود سخنی می گوید و می تندد. (اوبهی). از خود رمیده و شخصی که از روی اعراض در زیر لب خود به خود آهسته سخن گوید و در صفاهان این نوع را لندیدن گویند. (فرهنگ خطی) :، هشیوار از تخمۀ گیوکان، که بر درد و سختی نگردد ژکان.، فردوسی.، برفتند از ایوان ژکان ودژم، دهان پر ز باد و روان پر ز غم.، فردوسی.، بیامد فرخزاد آذرمکان، دژم روی با زیردستان ژکان.، فردوسی.، چو دلو گران برنیامد ز چاه، بیامد ژکان زود شاپورشاه.، فردوسی.، همی رفت رنجیده زو پهلوان، به ره بر بزرگان خروشان نوان، بیامد ژکان از بر شاه او، همه تیره دید اختر و گاه او.، فردوسی

معنی ژکان در فرهنگ لغت هوشیار

از خود رمنده، شخصی که از روی اعراض در زیر لب خود بخود آهسته سخن گوید

معنی ژکان در فرهنگ فارسی معین

کسی که از روی خشم زیر لب با خود حرف بزند

معنی ژکان - جستجوی لغت در جدول جو

ژکان

فرهنگ فارسی عمید

ژکان

لغت نامه دهخدا

ژکان

فرهنگ لغت هوشیار

ژکان

فرهنگ فارسی معین

ژوان

(دخترانه)

زمان، میعاد، ملاقات

فرهنگ نامهای ایرانی

اژکان

تنبل، سست، بیکار، کاهل، هنجام، کسل، جایمند، تنند، اژکهان، اژکهن، سپوزکار، سپوزگار

فرهنگ فارسی عمید

دکان

جایی سرپوشیده در کنار بازار یا خیابان یا کوچه که کالاهایی در آنجا برای فروش آماده سازند

فرهنگ فارسی عمید

سکان

دنبالۀ هواپیما یا کشتی، آلتی در دنبالۀ کشتی برای حرکت دادن کشتی از سمتی به سمت دیگر
جمع واژۀ ساکن، ساکنین
کسی که کارد و چاقو می سازد

فرهنگ فارسی عمید

یکان

آخرین رقم سمت راست هر عدد طبیعی، یگانه، بی همتا، برای مثال ورا نگویم از ارباب دولت است یکی / که او به جاه ز ارکان دولت است یکان (سوزنی - صحاح الفرس - یکان)

فرهنگ فارسی عمید

زکان

کسی که از روی خشم و دلتنگی زیر لب سخن می گوید، لند لند کننده، غر غر کننده، ژکنده، ژکان

فرهنگ فارسی عمید

ژیان

تندخو، درنده، خشمگین، عصبانی، خشمناک، برآشفته، غضبناک، غضب، غضب آلود، ارغند، ارغنده، شرزه، دژ آلود، خشمن، خشمگن، آرغده، آلغده، غرمنده، ساخط، غراشیده، غضبان، غضوب برای مثال سگ کیست روباه نازورمند / که شیر ژیان را رساند گزند (نظامی۵ - ۸۲۴)، مورچگان را چو بود اتفاق / شیر ژیان را بدرانند پوست (سعدی - ۱۲۴)

تندخو، درنده، خَشمگین، عصبانی، خَشمناک، بَرآشفته، غَضَبناک، غَضِب، غَضَب آلود، اَرغَند، اَرغَنده، شَرزِه، دُژ آلود، خَشمِن، خَشمگِن، آرُغدِه، آلُغدِه، غَرمَنده، ساخِط، غَراشیدَه، غَضبان، غَضوب برای مِثال سگِ کیست روباه نازورمند / که شیر ژیان را رساند گزند (نظامی۵ - ۸۲۴)، مورچگان را چو بُوَد اتفاق / شیر ژیان را بدرانند پوست (سعدی - ۱۲۴)

فرهنگ فارسی عمید