معنی چارآینه در لغت نامه دهخدا

یکی از پوشش های جنگجویان قدیم. نوعی از اسلحه و این عبارت از چهار پاره آهن پهن باشد که در زره بر سینه پیوند کنند. (آنندراج). نوعی از لباس جنگ که چهار تخت از آهن ساخته و در مخمل گرفته گرد پشت و سینه کشند. (ناظم الاطباء) :، ز بس میدان کین از حمله ات شد تنگ بر اعدا، نگنجد عکس در آئینه چارآئینه داران را.، واله هروی (از آنندراج).، آمادۀ جنگ است شب و روز بعاشق، چارآینه آئینۀ آن ترک جفاجوست.، رایج (از آنندراج)

معنی چارآینه - جستجوی لغت در جدول جو

چارآینه

لغت نامه دهخدا

چارآینه

فرهنگ لغت هوشیار

ارزینه

(دخترانه)

ارزنده، گرانبها

فرهنگ نامهای ایرانی

نارینه

(دخترانه)

ظریف

فرهنگ نامهای ایرانی

دارینه

(دخترانه)

نام روستایی در نزدیکی سقز

فرهنگ نامهای ایرانی

چار آینه

چهارآیینه، نوعی لباس جنگی شامل چهار قطعه آهن صیقل شده و آیینه مانند

فرهنگ فارسی عمید

پارینه

پارسالی، برای مثال گفتمت امسال شدی به ز پار / رو که همان احمد پارینه ای (سنائی۲ - ۴۹۴)، سال گذشته، سال پیش، کهنه، دیرینه، قدیمی

فرهنگ فارسی عمید

خارچینه

موچین، دو انگشت اشاره و شست که با آن نیشگون می گیرند

فرهنگ فارسی عمید

چهارآیینه

نوعی لباس جنگی شامل چهار قطعه آهن صیقل شده و آیینه مانند

فرهنگ فارسی عمید

چارشانه

چهارشانه، ویژگی شخص تنومند و فربه که دارای شانه های پهن باشد

فرهنگ فارسی عمید

چراغینه

کرم شب تاب، حشره ای باریک و زرد رنگ از خانوادۀ سوسک که مادۀ آن از زیر شکم خود نور می تاباند، شب چراغک، آتشک، کمیچه، ولدالزّنا، شب فروز، شب افروز، کاونه، یراعه، آتشیزه، چراغک، کرم شب افروز، شب تاب

کِرمِ شَب تاب، حشره ای باریک و زرد رنگ از خانوادۀ سوسک که مادۀ آن از زیر شکم خود نور می تاباند، شَب چِراغَک، آتَشَک، کَمیچِه، وَلَدُالزِّنا، شَب فُروز، شَب اَفروز، کاوُنِه، یَراعِه، آتَشیزِه، چِراغَک، کِرمِ شَب اَفروز، شَب تاب

فرهنگ فارسی عمید

چارمین

(رُ)

چهارمین. منسوب به عدد چهار. چیزی در مرتبۀ چهارم:
پهلوی عیسی نشینم بعد از این
بر فراز آسمان چارمین.
مولوی

لغت نامه دهخدا

چارشانه

(نَ / نِ)

کسی که قدش کوتاه و شانه هایش پهن و قوی باشد. (از آنندراج) :
ز ضرب گرز کین از هر کرانه
شده بالا بلندان چارشانه.
محمد قلی سلیم (از آنندراج).
، قوی هیکل و تنومند. (آنندراج). تنومند و قوی هیکل و فربه. (ناظم الاطباء). کسی که سینه و بر پهن و قوی و درشت دارد. قوی جثه. تناور و سطبر اندام:
کمان ابروش کوتاه خانه
قد شمشاد پیشش چارشانه.
اشرف (از آنندراج).
، ناموزون قد و بداندام. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

ارزینه

جزیرۀ ارزینه، یک از جزایر بحرالبنات در جنوب خلیج فارس

لغت نامه دهخدا

چارخانه

(نَ / نِ)

یک نوع پارچه. پارچه ای که دارای خطوط صلیبی رنگارنگ باشد. (ناظم الاطباء). پارچه ای که دارای نقوش مربعی شکل باشد. پارچۀ شطرنجی، هر کس که تجاوز از شأن وحد خود کند. (ناظم الاطباء) ، دیگ بزرگی که دارای چارخانه باشد. (ناظم الاطباء) :
نخواهد ماند آخر جاودانه
در این نه مطبخ این یک چارخانه.
نظامی

لغت نامه دهخدا

چارمیخه

(خَ / خِ)

چهارمیخه. استوار. محکم. پابرجا. تزلزل ناپذیر

لغت نامه دهخدا

چراغینه

(چَ / چِ نَ / نِ)

شب تاب، در لهجۀ مردم آذرآبادگان. (از فرهنگ اسدی). کرمی خرد و سبزرنگ که در شب تاریک چون چراغ میدرخشد. چراغله. چراغک. کرم شب تاب، بزبان آذری. رجوع به شب تاب و کرم شب تاب و چراغله شود

لغت نامه دهخدا

چهارآینه

(چَ / چِ یِ نَ / نِ)

چهارآیینه. چارآینه. نوعی جامۀ جنگ که سابقاً بهنگام رزم آن را میپوشیدند و آن دارای چهار قطعه آهن صیقلی شده و آینه مانند بود، که در پیش سینه قرار میگرفت (از فرهنگ فارسی معین). سینه بند. گویا مال سینه تنها بوده است. (یادداشت مؤلف) :
چو بندد چهارآینه در نبرد
نماید از آن حسن کردار مرد.
میرزا طاهر وحید.
رجوع به چارآینه شود

لغت نامه دهخدا

خارچینه

(نَ/ نِ)

موچینه. منقاش سر تراشان. (آنندراج) (برهان قاطع). موی چین. منتاش. (فرهنگ شعوری ج 1 ورق 378) ، سرهای دو انگشت دو ناخن سبابه و ابهام را نیز گویند که بدان گوشت و پوست بدن آدمی را چنان گیرند که بدرد آید. (آنندراج) (برهان قاطع). آلت نیلک زدن، و نیلک آن است که گوشت و پوست را بسر دو انگشت گیرند چنانکه بدرد آید. (فرهنگ رشیدی)

لغت نامه دهخدا