معنی وارفتن در لغت نامه دهخدا

متحیر شدن. (آنندراج). تعجب کردن. سست شدن از یأس. بکلی نومید شدن. مبهوت و مأیوس شدن. (از یادداشتهای مؤلف)، مضمحل و از هم پاشیده شدن. متلاشی گشتن. (ناظم الاطباء). بشدت ذوب شدن. آب شدن. از هم جدا شدن اجزاء چیزی در آب و غیره. از یکدیگر باز شدن. مقابل بستن: کوفته ها وارفته است، متلاشی شده. (یادداشت مؤلف)، گردش کردن و سیر نمودن. (ناظم الاطباء)، باز رفتن. دوباره رفتن:، زندگانی آشتی دشمنان، مرگ وارفتن به اصل خویش دان.، مولوی.، آن شعاعی بود بر دیوارشان، جانب خورشید وارفت آن نشان.، مولوی (دفتر سوم مثنوی چ بروخیم ص 408).، گفت برخیزم همانجا واروم، کافر ار گشتم دگر ره بگروم.، مولوی (دفتر سوم مثنوی چ بروخیم ص 561).، واروم آنجا بیفتم پیش او، پیش آن صدر نکواندیش او.، مولوی (دفتر سوم مثنوی چ بروخیم ص 561).،، برگشتن. بازگشتن:، کاروان دائم ز گردون میرسد، تا تجارت میکند وامیرود.، مولوی (دفتر سوم مثنوی چ بروخیم ص 588).،، رفتن: تدجی، وارفتن به هرطرف. ابلنقع الکرب، وارفت اندوه. (منتهی الارب)

معنی وارفتن در فرهنگ لغت هوشیار

مجددا رفتن: (گفت برخیزم همانجا واروم کافر ار گشتم دگر ره بگروم) (مثنوی)، بازگشتن برگشتن: (آیم کنم جان را گرو گویی مده زحمت برو خدمت کنم تا واردم گویی که ای ابله بیا) (دیوان کبیر)، رفتن: (تدجی وارفتن بهر طرف)، برطرف شدن: (ابلنقع الکرب وارفت اندوه)، مضمحل شن متلاشی شدن له شدن، جدا شدن اجزای چیزی از یکدیگر از هم باز شدن: (کوفته هاوارفته)، گداختن ذوب شدن: (مثل یخ وارفت)، سست شدن بیحال گشتن، بر اثر امری نامنتظر دچار حیرت شدن هاج و واج ماندن: (وقتی که به پسرک گفتم در امتحان رد شده ای وا رفت)

معنی وارفتن در فرهنگ فارسی معین

از هم پاشیده شدن، یکُه خوردن، گیج شدن

معنی وارفتن - جستجوی لغت در جدول جو

وارفتن

لغت نامه دهخدا

وارفتن

فرهنگ لغت هوشیار

وارفتن

فرهنگ فارسی معین

واردان

(پسرانه)

نام دادوری در زمان اردشیر بابکان پادشاه ساسانی

فرهنگ نامهای ایرانی

وارتان

(پسرانه)

نام پسر بلاش اول پادشاه اشکانی

فرهنگ نامهای ایرانی

خوارتن

فروتن، افتاده، متواضع، خاکی، بی تکبر

فرهنگ فارسی عمید

وا رفتن

سست و بی حال شدن
باز شدن چیزی، تکه تکه و متلاشی شدن مثلاً کوکو وارفت
آب شدن، ذوب شدن مثلاً یخ این وارفت
بسیار تعجب کردن، بهت زده شدن
دوباره به جایی رفتن

فرهنگ فارسی عمید

وا گفتن

باز گفتن، دوباره گفتن، بازگو کردن

فرهنگ فارسی عمید

فا رفتن

بازروفتن، دوباره روفتن، جارو کردن

فرهنگ فارسی عمید

وارستن

بازرستن، بازرهیدن، رها شدن

فرهنگ فارسی عمید

وارفته

سست و بی حال، جدا شده و متلاشی، تنبل، شل

فرهنگ فارسی عمید

وا گرفتن

باز گرفتن، پس گرفتن

فرهنگ فارسی عمید

واگرفتن

(فَ سِ تَ دَ)

بازگرفتن. منع کردن. دریغ کردن. (یادداشت مؤلف). جدا کردن. دور گردیدن. بریدن:
چون بود از همنفسی ناگزیر
همنفسی را ز نفس وامگیر.
نظامی.
که چون بود کز گوهر و طوق و تاج
ز درگاه ما واگرفتی خراج.
نظامی.
لذت انعام خود را وامگیر
نقل و باده جام خود وا مگیر.
مولوی.
ای پادشاه سایه ز درویش وامگیر
ناچار خوشه چنین برد آنجا که خرمن است.
سعدی.
به امید ما خانه اینجا گرفت
نه مردی بود نفع ز او واگرفت.
سعدی.
- پا واگرفتن، پاکشیدن. دوری کردن. از آمدن و رفتن مضایقه کردن:
به خاکپای تو ای سرو نازپرور من
که روز واقعه پا وامگیر از سر من.
حافظ.
آنکه سوی او ز جور هجر پیغامیم هست
وانگیرم پا از او تا قوت کاهیم هست.
سنجر کاشی (از آنندراج).
- دل واگرفتن، نومید شدن. قطع امید کردن. دست کشیدن. ترک گفتن. مأیوس شدن:
به سختی در از چاره دل وامگیر
که گردد زمان تا زمان چرخ پیر.
نظامی.
، پس گرفتن. (ناظم الاطباء) ، استکتاب. (آنندراج) ، نقل کردن. (آنندراج). منتقل کردن. (ناظم الاطباء) ، بیماری گرفتن از کسی. (آنندراج). به سرایت از دیگری به بیماری مبتلاشدن

لغت نامه دهخدا

واگفتن

(فَ غَ دَ)

بازگفتن. (آنندراج). تکرار کردن:
ز هر شیوه سخن کان دلنواز است
بگفتند آنچه وا گفتن دراز است.
نظامی.
غلط گفته را تازه کردم طراز
بدین عذر واگفتم آن گفته باز.
نظامی.
گرچه در شیوۀ گهر سفتن
شرط من نیست گفته واگفتن.
نظامی.
، به زبان آوردن. (یادداشت مؤلف). بازگفتن. اظهار کردن. بازگو کردن:
کس ز بیم وزیر عالم سوز
آنچه شب رفت وانگفت به روز.
نظامی.
، ملامت نمودن. (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

وارستن

(گَدی دَ)

وارهیدن. رها شدن. خلاص یافتن. آزاد شدن. رستن:
سلاح من ار با منستی کنون
بر و یال تو کردمی غرق خون
به تیغ نبردی ترا خستمی
وزین گفت بیهوده وارستمی.
فردوسی.
دست و پایی زدیم در نگرفت
پشت پایی زدیم و وارستیم.
ابن یمین.
رجوع به رستن و وارهیدن شود

لغت نامه دهخدا

وارفته

(نَ کُ)

مضمحل، متلاشی شده. (ناظم الاطباء) ، در تداول زنان سست و بی نیروی کار و بی فکرو جز آن: خاله وارفته. (از یادداشتهای مؤلف). شل وول. بی دست و پا. بی سر و زبان. بی جربزه. و رجوع به وارفتن شود، گداخته. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

نارفتن

(کَ هََ لَ)

نرفتن. مقابل رفتن. رجوع به رفتن شود

لغت نامه دهخدا

وررفتن

(فُ مَ دَ)

در تداول عامه، کاویدن. کند و کاو کردن، انگولک کردن. بازی کردن و دست زدن بسیار به چیزی، دست به سر و کول کسی کشیدن. ملاعبه کردن. (فرهنگ فارسی معین) : مدتی با دخترک وررفت

لغت نامه دهخدا

فارفتن

(دُ زْ / زِ دَ)

رفتن. جاروب کردن. وارفتن. بازرفتن: الاقتحاء، فارفتن جای. (مصادر زوزنی). رجوع به رفتن شود

لغت نامه دهخدا

بارفتن

(فَ تَ)

قسمی بلور. نوعی شیشه

لغت نامه دهخدا

واگفتن

تکرار کردن، باز گفتن

فرهنگ لغت هوشیار

جارفتن

منفعل شدن از کرده یا گفته خود. پس ازآنکه طرف دلیلی آشکارا آودر مجاب شدن مغلوب گریدن، (قمار) ورق خود را که بنظر برنده نیست بعلامت عدم شرکت در بازی بزمین انداختن

فرهنگ لغت هوشیار

فارفتن

جاروب کردن باز روفتن

فرهنگ لغت هوشیار

سررفتن

لبریز شدن و پایان یافتن

فرهنگ لغت هوشیار

تار تن

جولاهه بافنده، عنکبوت، کرم ابریشم

فرهنگ لغت هوشیار

خوارتن

خاضع فروتن، ذلیل، ریاضت کشیده مسلط بر هوای نفس

فرهنگ لغت هوشیار

جاگرفتن

در جایی استقرار یافتن: (همه مدعوان در یک سالن جا نمیگیرند)، جایی را بخود اختصاص دادن: (هر کس در مسجد برای خود جهت شنیدن وعظ جا گرفته بود)

فرهنگ لغت هوشیار

واگرفتن

دریغ کردن، دور کردن

فرهنگ لغت هوشیار

وارستن

رهاشدن خلاص شدن: (بتیغ نیروی ترا خستمی وزین گفت بیهوده وارستمی)، آزاده گردیدن حریت یافتن

فرهنگ لغت هوشیار

وررفتن

باچیزی خود را مشغول داشتن وبدان کند و کاو کردن: دستش بی اراده مثل یک عادت یا یک عکس العمل با پوزه راسو ورمیرفت آنرا فشار میداد، دست بسر و کول کسی کشیدن ملاعبه کردن: مدتی با دخترک ور رفت

فرهنگ لغت هوشیار

بارفتن

((فَ تَ))

فرآورده های بلوری مات به صورت ظروف و اشیاء تزیینی نیمه شفاف که از نوعی خاک چینی ساخته شده اند

فرهنگ فارسی معین