معنی متماسح - جستجوی لغت در جدول جو

متماسح

لغت نامه دهخدا

متمازج

آنچه با دیگری به هم آمیخته می شود، به هم آمیخته

فرهنگ فارسی عمید

متجاسر

کسی که اظهار دلیری و جسارت می کند، کنایه از گردنکش، طغیانگر

فرهنگ فارسی عمید

متمادی

مدت دار، طولانی، ویژگی کسی که بر چیزی اصرار و لجاج کند

فرهنگ فارسی عمید

متصالح

کسی که مالی یا ملکی از طرف کس دیگر به او مصالحه شود، کسی که در عقد صلح مالی را قبول می کند، کسی که با دیگری صلح و سازش کند

فرهنگ فارسی عمید

متماثل

چیزی که مانند چیز دیگر باشد مانند هم، همانند

فرهنگ فارسی عمید

تماسیح

تمساح ها، جمع واژۀ تمساح

فرهنگ فارسی عمید

تماسح

(تَ یَ)

باهم راست شدن در سخن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). تصادق. (اقرب الموارد) ، باهم دست زدن در خرید و فروخت. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) : تماسحوا علی کذا، تصافقوا و تحالفوا. (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

متماس

(مُ تَ ماس س)

پیوسته و متصل. (ناظم الاطباء) (از فرهنگ جانسون)

لغت نامه دهخدا

متمسح

(مُ تَ مَسْ سِ)

آن که می مالد چیزی را بر روی چیزی. (ناظم الاطباء). رجوع به تمسح شود

لغت نامه دهخدا

متفاسح

(مُ تَ سِ)

فراخ نشیننده در مجلس. (از منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

متمادح

(مُ تَ دِ)

همدیگر را ستایش کننده. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). رجوع به تمادح شود

لغت نامه دهخدا

متمازح

(مُ تَ زِ)

با هم لاغ کننده. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). مشغول به لاغ و مزاح با هم دیگر. (ناظم الاطباء). رجوع به تمازح شود

لغت نامه دهخدا

متماسک

(مُ تَ سِ)

چنگ درزننده. (آنندراج) (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد). و رجوع به تماسک شود، توانا و قادر، سخت گیرنده. (ناظم الاطباء) (از فرهنگ جانسون)

لغت نامه دهخدا

متمایح

(مُ تَ یِ)

پیچ پیچان رونده. (آنندراج) (از منتهی الارب). می خوارۀ افتان و خیزان رونده. (ناظم الاطباء). و رجوع به تمایح شود

لغت نامه دهخدا

متحاسب

حساب کننده با یکدیگر

فرهنگ لغت هوشیار

متقاسم

هم سوگند، همداراک

فرهنگ لغت هوشیار

متمادی

دراز، هر چیز طولانی کشیده

فرهنگ لغت هوشیار

متمارض

بیمار نما آنکه خود را به نا خوشی زند بیمار نما جمع متمارضین

فرهنگ لغت هوشیار

متمازج

همامیز بهم آمیزنده مزج شونده

فرهنگ لغت هوشیار

متصالح

جمع متصاعد، فرا یازان سازش پذیر، سازشگر سازش کننده آشتی کننده سازش کننده، قبول کننده عقد صلح کسی که در عقد صلح طرف ایجاب واقع شود آنکه مالی یا ملکی باوصلح شود مقابل مصالح (مصالح و متصالح را طرفین صلح نامند) جمع متصالحین

فرهنگ لغت هوشیار