معنی سردگوی در لغت نامه دهخدا

کنایت از کندطبع. (آنندراج) (انجمن آرا) (برهان)، کسی که به سخن گفتن مردم را آزار کند. (آنندراج) (انجمن آرا). کسی که مردم را به سخنان سخت و درشت و راست برنجاند. (برهان)، کنایه از ناموزون. (آنندراج) (انجمن آرا). کنایه از مردم ناموزون. (برهان)

معنی سردگوی - جستجوی لغت در جدول جو

سردگوی

لغت نامه دهخدا

سردگوی

فرهنگ لغت هوشیار

ستاگوی

ثناگو، ثناخوان، ستایش کننده

فرهنگ فارسی عمید

سوداوی

کسی که سودا بر مزاجش غالب باشد، مالیخولیایی

فرهنگ فارسی عمید

ستردگی

پاک شدگی، محوشدگی، سترده بودن

فرهنگ فارسی عمید

سرگوشی

سخن گفتن به صورت آهسته، درگوشی
سرگوشی کردن: آهسته و بیخ گوش با کسی سخن گفتن

فرهنگ فارسی عمید

زردگوش

منافق و مفسد، برای مثال زردگوشان به گوشه ها مردند / سر به آب سیه فرو بردند (نظامی۴ - ۶۰۲)، بیکاره، ترسناک، پشیمان

فرهنگ فارسی عمید

سرداری

سپهسالاری، فرماندهی سپاه، کنایه از ریاست ایل و طایفه
نوعی یقه، نوعی لباس مردانۀ بلند که پشت آن چین دار بود و روی لباس های دیگر می پوشیدند

فرهنگ فارسی عمید

سرنگون

سربه پایین، سربه زیر، سرازیر، واژگون، وارو

فرهنگ فارسی عمید

سردستی

عجولانه، چیزی که بر سر دست یا دم دست باشد، کاری که بر سر دست و فوری و بی درنگ انجام دهند، آنچه حاضر باشد یا زود حاضر شود از طعام و شراب، برای مثال باده ای چند خورد سردستی / روی صحرا شد از سر مستی (نظامی۴ - ۵۷۲)

فرهنگ فارسی عمید

سراگون

سرنگون، سربه پایین، سربه زیر، سرازیر، واژگون، وارو

فرهنگ فارسی عمید

فسردگی

افسردگی، پژمردگی، غمگینی

فرهنگ فارسی عمید

سراروی

قیفال، رگی در بازو که در قدیم از آن خون می گرفتند، رگ

فرهنگ فارسی عمید

سرداور

کسی که از طرف دو یا چند تن به داوری انتخاب شود، داور، حکم

فرهنگ فارسی عمید

سرودگوی

سرودگوینده، آوازخوان، مغنی

فرهنگ فارسی عمید

سردگو

(نَ مَ پَرْ وَ)

سردبیان. (انجمن آرا) (آنندراج). سردگوی

لغت نامه دهخدا

سرودگوی

(نَ / نُو دَ / دِ)

سرودگوینده. مغنی. (محمود بن عمر). مطرب. (دهار). سرودسرای:
بلبل چو سبزه دید همه گشته مشکبوی
گاهی سرودگوی شد و گاه شعرخوان.
منوچهری.
ای مشغلۀ نشاطجویان
صاحب رصد سرودگویان.
نظامی.
و نغمۀ سرودگویان و راز عاشقان و امثال آن. (ترجمه محاسن اصفهان ص 90)

لغت نامه دهخدا

سردگویی

(سَ)

سخن خنک و بیمزه، تسلای خنک. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

فسردگی

افسردگی

فرهنگ لغت هوشیار

سرنگون

سر به پایین واژگون نگونسر نگونسار

فرهنگ لغت هوشیار

سوداوی

خشکسر (مالیخولیایی) باد ارچه به وزن خشکسر بود از من به عیار چرب تر بود (خاقانی) منسوب به سوداء. کسی که در مزاج وی سودا غالب باشد، مالیخولیایی وسواسی، دیوانه مجنون. یامزاج سوداوی. مزاجی که در آن سودا غالب باشد

فرهنگ لغت هوشیار

سراروی

رگی است که چون آنرا بگشایند خون از سر و روی انسان کشیده شود قیفال

فرهنگ لغت هوشیار