معنی خفچه در فرهنگ فارسی عمید

شمش طلا یا نقره، به صورت شجری و ز خفچه او را برگ / که از عقیق و ز یاقوت بار آن شجر است (عنصری - ۳۲۶)، چوب دستی کوچکی که برای راندن یا زدن حیوان و یا انسان از آن استفاده می شده، بفرمود داور که می خواره را / به خفچه بکوبند بیچاره را (ابوشکور - شاعران بی دیوان - ۹۷) ، گیاهی خاردار با گل هایی به رنگ های مختلف و میوه ای گرد و سرخ رنگ، خَفجِه، عَوسَج

معنی خفچه در لغت نامه دهخدا

چوب دستی کوچک که بر سر آن آهن سر تیز نصب کنند و بهلبانان برای راندن گاو در دست دارند. (آنندراج). ترکه از چوب یا آهن که برای زدن بکار رود. (یادداشت بخط مؤلف) :، بفرمود داور که میخواره را، بخفچه بکوبند بیچاره را.، عنصری

معنی خفچه در لغت نامه دهخدا

شوشۀ طلا و نقره است. (برهان قاطع) (آنندراج). شمش زر و سیم که گداخته و در ناوچۀ آهن ریخته باشند و آنراشوشه، شفشه و خفچه گفته اند. (آنندراج) :، سرخی خفچه نگر از سرخ بید، معصفرگون پوستش او خود سپید.، رودکی (لغت فرس).، چو زر خفچه همه پشت و برش آتش رنگ، چو نخل بسته همه سینه دایره اشکال.، گه خرامش چون لعبتی کرشمه کنان، بهر خرامش ازو صدهزار غنج و دلال.، فرخی (از آنندراج).، بصورت شجری زر خفچه او را برگ، که از عقیق و ز یاقوت بار آن شجر است.، عنصری.، پر در سفته شاخ درختان جویبار، چون زر خفچه برگ درختان بوستان.، عنصری.، یکی چون حقه ای از زر خفچه، یکی چون بیضه ای بینی ز عنبر.، عنصری.، تو خفچه باشی و بیکار شد ز تو صراف، تو بدره بخشی و بی شغل شد ز تو وزان.، مسعودسعد.،، مویی چند را گویند از زلف و کاکل که یکجا جمع شده باشد و بر روی جوانان خوب صورت افتد. (ازبرهان قاطع) (از آنندراج) (از ناظم الاطباء). طره. عقربک. (یادداشت بخط مؤلف) :، آن خفچه مشک بیز دلدار، کرده ست مرا بغم گرفتار.، لبیبی (از انجمن آرای ناصری).،، شاخ درختی که بسیار هموار و راست رسته باشد. (برهان قاطع) (آنندراج) (از ناظم الاطباء)

معنی خفچه در فرهنگ لغت هوشیار

شوشه زر و سیم طلا و نقره گداخته که در ناوچه آهنین ریخته باشد

معنی خفچه در فرهنگ فارسی معین

شوشه زر و سیم، طلا و نقره گداخته که در ناوچه آهنین ریخته باشند

معنی خفچه - جستجوی لغت در جدول جو

خفچه

فرهنگ فارسی عمید

خفچه

لغت نامه دهخدا

خفچه

لغت نامه دهخدا

خفچه

فرهنگ لغت هوشیار

خفچه

فرهنگ فارسی معین

لفچه

لب ستبر، گوشت های اطراف پوزۀ گوسفند، برای مثال بیاورد خوان زیرک هوشمند / بر او لفچه های سر گوسفند (نظامی۵ - ۷۹۲)

فرهنگ فارسی عمید

خفیه

پنهان، نهفته، با پوشیدگی، پنهانی

فرهنگ فارسی عمید

خاچه

هچه، چوب دو شاخه که در بغل درخت یا زیر شاخۀ خمیده بزنند تا راست بایستد، هاچه، دوهچه

فرهنگ فارسی عمید

خفته

خوابیده، درازکشیده، کنایه از از کار بازمانده، باطل، متوقف، کنایه از غافل، بی خبر، خمیده

فرهنگ فارسی عمید

خمچه

خم کوچک

فرهنگ فارسی عمید

افچه

آنچه از چوب و پارچه و جز آن به شکل انسان در کشتزار بر پا کنند که جانوران از آن بترسند و به زراعت آسیب نرسانند، مترسک، هراسه، داهل

فرهنگ فارسی عمید

سفچه

مؤنث واژۀ سفچ، خربزه که هنوز نرسیده و درشت نشده باشد، خربزۀ نارس

فرهنگ فارسی عمید

خنچه

خوانچه، طبق چوبی یا فلزی چهارگوش که در آن میوه، شیرینی یا چیزی دیگر گذاشته و بر روی سر از جایی به جای دیگر می برند

فرهنگ فارسی عمید

کفچه

کفگیر، آلتی سوراخ سوراخ و دسته دار برای گرفتن کف روی پختنی ها یا ظرف کردن غذا، کفچه، کفلیز، کرکفیز، کفچلیز، کفچلیزک، کفچلیزه، آردن، چمچه،
کفچه کردن مثلاً گرد کردن به شکل کفچه، برای مثال تا شکمی نان دهنی آب هست / کفچه مکن بر سر هر کاسه دست (نظامی۱ - ۵۰)

کَفگیر، آلتی سوراخ سوراخ و دسته دار برای گرفتن کف روی پختنی ها یا ظرف کردن غذا، کَفچه، کَفلیز، کَرکَفیز، کَفچَلیز، کَفچَلیزَک، کَفچَلیزه، آردَن، چُمچه،
کفچه کردن مثلاً گرد کردن به شکل کفچه، برای مِثال تا شکمی نان دهنی آب هست / کفچه مکن بر سر هر کاسه دست (نظامی۱ - ۵۰)

فرهنگ فارسی عمید

خفیه

پوشیده، پنهان، در تصوف روح، خفیّ

فرهنگ فارسی عمید

خاچه

(چَ / چِ)

هاچه و هچه (در بروجرد) ، کچک (در گیلان) ، چوب دوشاخی که بر زیر شاخی از درخت و مانند آن زنند تا فرو نیفتد

لغت نامه دهخدا

خپچه

(خَ / خِ چَ / چِ)

شاخۀ درخت باریک و راست رسته را گویند. (برهان قاطع) (آنندراج) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

خوچه

تاج خروس خوچ، بستان افروز تاج خروس

فرهنگ لغت هوشیار

کفچه

چمچه، کفگیر، ملاقه را گویند

فرهنگ لغت هوشیار

افچه

چیزی که بشکل انسان از پارچه های کهنه و استخوان و غیره سازند و در کشت زارها نصب کنند تا مرغان و جانوران دیگر از آن برمند مترس مترسک داهل

فرهنگ لغت هوشیار

خنچه

سفره کوچک خوان کوچک، طبق چوبین کوچک که در آن شیرینی میوه یا جهاز عروس گذارند و بر روی سر حمل کنند، طبقی که در آن انواع شیرینی را بترتیب خاص چینند و جمله هایی مبنی بر تبریک و تهنیت نویسند و در مجلس عقد در اطاق عروس گذارند

فرهنگ لغت هوشیار

لفچه

لب گنده و ستبر: دندان چون صدف کرده دهان معدن لولو و زلفچه بیفشانده بسی لولو شهوار. (منوچهری. د. لغ)، گوشت بی استخوان: سر زنگیان را در آرد ببند خورد چون سر لفچه گوسفند. (نظامی رشیدی)

فرهنگ لغت هوشیار