معنی لفچه
- لفچه((لَ چِ))
- لب گنده، گوشت بی استخوان
واژههای مرتبط با لفچه
لفچه
- لفچه
- لب ستبر، گوشت های اطراف پوزۀ گوسفند،
برای مِثال بیاورد خوان زیرکِ هوشمند / بر او لفچه های سر گوسفند (نظامی۵ - ۷۹۲)
لفچه
- لفچه
- لب گنده و ستبر: دندان چون صدف کرده دهان معدن لولو و زلفچه بیفشانده بسی لولو شهوار. (منوچهری. د. لغ)، گوشت بی استخوان: سر زنگیان را در آرد ببند خورد چون سر لفچه گوسفند. (نظامی رشیدی)
لفچه
- لفچه
- لفچ. (جهانگیری). لب گنده:
دو لفچه چو دو آستن مرد حجازی
دو منخره دو تیره چه سیصد بازی.
(منسوب به منوچهری).
دندان چو صدف کرده دهان معدن لؤلؤ
وز لفچه بیفشانده بسی لؤلؤ شهوار.
(منسوب به منوچهری).
، گوشت بی استخوان. (برهان) :
بیاورد خوان زیرک هوشمند
بر آن لفچه های سر گوسفند.
نظامی.
سر زنگیان را درآرد به بند
خورد چون سر و لفچۀ گوسفند.
نظامی.
، کلۀ بریان کرده. (برهان)
افچه
- افچه
- چیزی که بشکل انسان از پارچه های کهنه و استخوان و غیره سازند و در کشت زارها نصب کنند تا مرغان و جانوران دیگر از آن برمند مترس مترسک داهل
خفچه
- خفچه
- شوشه زر و سیم طلا و نقره گداخته که در ناوچه آهنین ریخته باشد
کفچه
- کفچه
- کَفگیر، آلتی سوراخ سوراخ و دسته دار برای گرفتن کف روی پختنی ها یا ظرف کردن غذا، کَفچه، کَفلیز، کَرکَفیز، کَفچَلیز، کَفچَلیزَک، کَفچَلیزه، آردَن، چُمچه،
کفچه کردن مثلاً گرد کردن به شکل کفچه،برای مِثال تا شکمی نان دهنی آب هست / کفچه مکن بر سر هر کاسه دست (نظامی۱ - ۵۰)
خفچه
- خفچه
- شمش طلا یا نقره،
برای مِثال به صورت شجری و ز خفچه او را برگ / که از عقیق و ز یاقوت بار آن شجر است ، چوب دستی کوچکی که برای راندن یا زدن حیوان و یا انسان از آن استفاده می شده،(عنصری - ۳۲۶) برای مِثال بفرمود داور که می خواره را / به خفچه بکوبند بیچاره را (ابوشکور - شاعران بی دیوان - ۹۷)
گیاهی خاردار با گل هایی به رنگ های مختلف و میوه ای گرد و سرخ رنگ، خَفجِه، عَوسَج
سفچه
- سفچه
- مؤنثِ واژۀ سفچ، خربزه که هنوز نرسیده و درشت نشده باشد، خربزۀ نارس
کفچه
- کفچه
- چمچه، کفگیر، ملاقه را گویند
