معنی ثکنه - جستجوی لغت در جدول جو

ثکنه

لغت نامه دهخدا

پکنه

چاق، فربه، کوتاه قد، برای مثال آن دختر پکنه عصمه الدین / سرمایۀ زهد و نیک نامی ست (انوری - مجمع الفرس - پکنه)

فرهنگ فارسی عمید

ثفنه

آن قسمت از اعضای بدن شتر که هنگام خوابیدن به زمین برسد مانند زانو و سینه

فرهنگ فارسی عمید

شکنه

کرشمه، عشوه، غنج و دلال

فرهنگ فارسی عمید

سکنه

ساکنان، محل پیوستگی گردن و سر

فرهنگ فارسی عمید

آکنه

آنچه با آن درون چیزی را پر کنند، پشم یا پنبه که درون لحاف یا تشک یا جامه کنند، آکنش، آگنش، برای مثال شد زمستان و ز جودت بنه ای می خواهم / ابره و آستر و آکنه ای می خواهم (سوزنی - لغتنامه - آکنه)

فرهنگ فارسی عمید

آکنه

جوشی که در جوانی بر صورت پیدا شود

فرهنگ فارسی عمید

چکنه

خرده مالک، آب، ملک یا گله ای که چند مالک داشته باشد، گله ای که هر یک از روستاییان چند گوسفند در آن داشته باشند، چوپانی که گلۀ گوسفند متعلق به روستاییان را بچراند

فرهنگ فارسی عمید

ثبنه

(ثُ نَ)

ثبن. ثبین. ثبان. دامن جامه و مانند آن که در آن خرما و جز آن کرده در بر گیرند، آنچه در کش گرفته شود. ج، ثبن

لغت نامه دهخدا

ثتنه

(ثَ تِ نَ)

تأنیث ثتن. لثۀ ثتنه، لثۀ بوی گرفته و گنده شده و فروهشته گشته

لغت نامه دهخدا

ثفنه

(ثَ فِ نَ)

پینۀ زانو، آنچه بر زمین رسد از تن شتر وقت نشستن، چون زانو و سینه و دست، زانو و مجتمع ران و ساق از مردم، باطن زانوی اسب یعنی چفتۀ آن، عدد و جماعت از مردم، ناقه که به ثفنه کسی را زند. ج، ثفنات، نعت است از ثفن: ناقه ثفنه، کنارۀ سفره و توشه دان، ج، ثفن

پینۀ زانو، آنچه بر زمین رسد از تن شتر وقت نشستن، چون زانو و سینه و دست، زانو و مجتمع ران و ساق از مردم، باطن زانوی اسب یعنی چفتۀ آن، عدد و جماعت از مردم، ناقه که به ثفنه کسی را زند. ج، ثَفنات، نعت است از ثفن: ناقه ثفنه، کنارۀ سفره و توشه دان، ج، ثُفُن

لغت نامه دهخدا

ثکمه

(ثُ مَ / ثَ کَ مَ)

میانۀ راه و واضح آن

لغت نامه دهخدا

آکنه

(کَنَ / نِ)

آنچه از پشم و پنبه و لاس و پر و جز آن میان ابره و آستر قبا و لحاف و نهالین و مانند آن آکنند. حشو. چغبت. چغبوت. آکین. آگین:
شدزمستان و ز جودت بنه ای میخواهم
ابره و آستر و آکنه ای میخواهم.
سوزنی

لغت نامه دهخدا

پکنه

(پَ نَ / نِ)

مردم فربه کوتاه بالا را گویند. (برهان قاطع). کوتاه قد و کلفت و سروته یکی. در تداول عوام تاپو. خپله:
آن دختر پکنه عصمت الدین
سرمایۀ زهد و نیک نامی است.
انوری (از فرهنگ جهانگیری)

لغت نامه دهخدا

ثبنه

(ثَ بِ نَ)

موضعی است

لغت نامه دهخدا

فکنه

پشیمانی پشیمانی بر گذشته

فرهنگ لغت هوشیار

لکنه

لکنت در فارسی ژودش تاتا گرفتگی و لکنت زبان را گویند تمندگی تپغ بنگرید به لکنه بنگرید به لکنه لکنت: مگر لکنه ای بودش اندر زبان که تحقیق مفحم نکردی بیان. (بوستان لغ.: لکنت)

فرهنگ لغت هوشیار