معنی برگچای - جستجوی لغت در جدول جو

برگچای

لغت نامه دهخدا

برچاو

(پسرانه)

منتظر، زیبا، پدیده (نگارش کردی: بهرچاو)

فرهنگ نامهای ایرانی

برگچه

برگ کوچک، در علم زیست شناسی برگ گل

فرهنگ فارسی عمید

برگزار

برگزار کردن، برگزار کردن مثلاً انجام دادن، به جا آوردن، برپا داشتن

فرهنگ فارسی عمید

سرگرای

سرگراینده، سر پیچی کننده، سرکش، نافرمان، بی قرار، بی آرام

فرهنگ فارسی عمید

بر جای

بر جا، ثابت، برقرار

فرهنگ فارسی عمید

برگذار

برگزار، برگزار کردن، برگزار کردن مثلاً انجام دادن، به جا آوردن، برپا داشتن

فرهنگ فارسی عمید

برگدار

(لَغْ غا)

برگ دارنده. دارای برگ. برگ دهنده. برگ بارآورنده. (ناظم الاطباء).
- برگدار ساختن، با برگ پوشاندن. (ناظم الاطباء).
- برگدار شدن، پربرگ شدن. (ناظم الاطباء). دارای برگ گشتن

لغت نامه دهخدا

نرگدای

(نَ گَ / نَرْ رَ / رِ گَ)

نرگدا:
علم دان خاصۀ خدای بود
علم خوان شوخ و نرگدای بود.
سنائی.
رجوع به نرگدا شود

لغت نامه دهخدا

سرگرای

(نَ نِ وِ تَ / تِ / نَنْ وِ تَ / تِ)

آنکه سرش بگردد. (آنندراج) ، مجازاً سرکوب کننده. نابودکننده. آنچه قصد کوفتن یا انداختن سر کند:
چو من گرزۀ سرگرای آورم
سرانشان همه زیر پای آورم.
فردوسی.
رجوع به گرای شود

لغت نامه دهخدا

سرگزای

(نَ نِ / نَ نَ / نَ دَ / دِ)

چیزی که سر را بگزد ای ببرد. (آنندراج). سر به باد دهنده. سربرنده

لغت نامه دهخدا

بیگوچای

موضعی است به آذربایجان، (یادداشت مؤلف)

لغت نامه دهخدا

برگشاد

(بَ گُ)

دهی است از دهستان نجف آباد شهرستان بیجار. سکنۀ آن 160 تن. آب آن از چشمه و محصول آن غلات و لبنیات است. (از فرهنگجغرافیایی ایران ج 5)

لغت نامه دهخدا

برگشاد

(لَ)

برگشادن. رجوع به برگشادن شود

لغت نامه دهخدا

برگمار

(بَ گُ)

مخفف برگمارده یا برگماریده. وکیل. (ناظم الاطباء). کارران. رجوع به برگماردن و برگماشتن شود

لغت نامه دهخدا

برگ نی

(بَ گِنَ / نِ)

ورق نی.

لغت نامه دهخدا

برگذار

(بَ گُ)

انجام. اجرا. (فرهنگ فارسی معین).

لغت نامه دهخدا

برگزاری

(بَ گُ)

برگزاردن. به انجام رسانیدن. ترتیب دادن. رجوع به برگذاری شود

لغت نامه دهخدا

برگزاف

(بَگَ)

دروغین. به عبث:
آنرا که ندانی چه طاعت آری
طاعت نبود برگزاف و عمدا.
ناصرخسرو

لغت نامه دهخدا

برگسار

(بَ)

مرکّب از: برگ + سار، پسوند کثرت و فراوانی، جایی که برگ فراوان است.

لغت نامه دهخدا

پرگشای

(اَ خَ)

پرگشاینده. پروازکننده:
ماه رجب که هست همایون ترین همای
از آشیان فضل خدایست پرگشای.
سوزنی

لغت نامه دهخدا

برگذاری

(بَ گُ)

برگذاردن. ترتیب دادن. همه اطراف و جوانب کاری را صورت تحقق بخشیدن. به تهیۀلوازم اسباب کاری از هر جهت قیام کردن: برگذاری مراسم حج. برگذاری مراسم جشن. و رجوع به برگزاری شود

لغت نامه دهخدا

سرگرای

نافرمان عاصی سرکش، بیقراری بی آرامی، قصد کردن

فرهنگ لغت هوشیار

برگدار

دارای برگ برگ دهنده (درخت)

فرهنگ لغت هوشیار

برگذار

اجرا، انجام

فرهنگ لغت هوشیار

برگچه

برگ کوچک

فرهنگ لغت هوشیار

برپای

ایستاده سرپا، برقرار برجای، فرمانی است که نظامیان نشسته را دهند تا برخیزند و خبردار بایستند باحترام مافوق. یا برپا بودن، ایستادن روی پا بودن، یا برپا خاک کردن، حقیر شمردن پست شمردن حقیر ساختن

فرهنگ لغت هوشیار

برجای

مستقرثابت، پایدار پایا باقی. یا برجای بودن، در محل خود بودن، ثابت بودن برقرار بودن، بجایدر جای، در حق دربارهء. توضیح لازم الاضافه است

فرهنگ لغت هوشیار