معنی گرکن - جستجوی لغت در جدول جو

گرکن

لغت نامه دهخدا

گرزن

(پسرانه)

تاجی که شاهان بر سر می گذاشتند

فرهنگ نامهای ایرانی

چرکن

چرکین، هر چیز ناپاک و چرک آلود، چرک دار، شوخگین، ریمناک، ریمن، ریم آلود، ویژگی زخمی که از آن چرک بیاید

فرهنگ فارسی عمید

مرکن

لاوک، تشت، تغار

فرهنگ فارسی عمید

کرکن

غلۀ نیم رس بریان شده

فرهنگ فارسی عمید

سرکن

سرکرده، سردار، شاخص در میان انجمن

فرهنگ فارسی عمید

گران

مقابل سبک، سنگین
مقابل ارزان، پربها
کنایه از ناپسند، ناگوار
کنایه از عمیق، سنگین، برای مثال آدمی پیر چو شد حرص جوان می گردد / خواب در وقت سحرگاه گران می گردد (صائب - ۸۶۷)
کنایه از مشکل، دشوار
کنایه از سخت، شدید
کنایه از فراوان، انبوه
کنایه از آنکه معاشرت با او سبب رنجش می شود، گران جان
دستۀ جو یا گندم درو کرده

مقابلِ سبک، سنگین
مقابلِ ارزان، پربها
کنایه از ناپسند، ناگوار
کنایه از عمیق، سنگین، برای مِثال آدمی پیر چو شد حرص جوان می گردد / خواب در وقت سحرگاه گران می گردد (صائب - ۸۶۷)
کنایه از مشکل، دشوار
کنایه از سخت، شدید
کنایه از فراوان، انبوه
کنایه از آنکه معاشرت با او سبب رنجش می شود، گران جان
دستۀ جو یا گندم درو کرده

فرهنگ فارسی عمید

گردن

قسمتی از بدن بین سر و تنه
کنایه از فرد بزرگ و قدرتمند، برای مثال بنازند فردا تواضع کنان / نگون از خجالت سر گردنان (سعدی۱ - ۱۳۴) در این معنی معمولاً با «ان» جمع بسته می شود
به گردن گرفتن: تعهد کردن، عهده دار شدن
گردن افراختن: گردنکشی کردن، خودنمایی کردن، تکبر کردن، برای مثال بلندآواز نادان گردن افراخت / که دانا را به بی شرمی بینداخت (سعدی - ۱۷۹)
گردن افراشتن: خودنمایی کردن، تکبر کردن، گردنکشی کردن
گردن برافراشتن: خودنمایی کردن، تکبر کردن، گردنکشی کردن
گردن پیچیدن: کنایه از سرپیچی کردن، سر باز زدن، نافرمانی کردن، برای مثال نژادی ازاین نامورتر که راست / خردمند گردن نپیچد ز راست (فردوسی - ۵/۳۴۷)
گردن تافتن: سرپیچی کردن، سر باز زدن
گردن خاراندن: کنایه از عذر آوردن، بهانه آوردن
گردن خم کردن: کنایه از فروتنی کردن، تواضع کردن
گردن دادن: کنایه از تسلیم شدن، اطاعت کردن، تن در دادن
گردن زدن: گردن کسی را با شمشیر قطع کردن
گردن کج کردن: کنایه از فروتنی کردن، اظهار عجز و ناتوانی کردن
گردن کشیدن: کنایه از گردنکشی کردن، نافرمانی کردن، عصیان ورزیدن، تکبر کردن، دلیری کردن
گردن نهادن: کنایه از تسلیم شدن، اطاعت کردن، فروتنی کردن

قسمتی از بدن بین سر و تنه
کنایه از فرد بزرگ و قدرتمند، برای مِثال بنازند فردا تواضع کنان / نگون از خجالت سر گردنان (سعدی۱ - ۱۳۴) در این معنی معمولاً با «ان» جمع بسته می شود
به گردن گرفتن: تعهد کردن، عهده دار شدن
گَردن افراختن: گردنکشی کردن، خودنمایی کردن، تکبر کردن، برای مِثال بلندآواز نادان گردن افراخت / که دانا را به بی شرمی بینداخت (سعدی - ۱۷۹)
گَردن افراشتن: خودنمایی کردن، تکبر کردن، گردنکشی کردن
گَردن برافراشتن: خودنمایی کردن، تکبر کردن، گردنکشی کردن
گَردن پیچیدن: کنایه از سرپیچی کردن، سر باز زدن، نافرمانی کردن، برای مِثال نژادی ازاین نامورتر که راست / خردمند گردن نپیچد ز راست (فردوسی - ۵/۳۴۷)
گَردن تافتن: سرپیچی کردن، سر باز زدن
گَردن خاراندن: کنایه از عذر آوردن، بهانه آوردن
گَردن خم کردن: کنایه از فروتنی کردن، تواضع کردن
گَردن دادن: کنایه از تسلیم شدن، اطاعت کردن، تن در دادن
گَردن زدن: گردن کسی را با شمشیر قطع کردن
گَردن کج کردن: کنایه از فروتنی کردن، اظهار عجز و ناتوانی کردن
گَردن کشیدن: کنایه از گردنکشی کردن، نافرمانی کردن، عصیان ورزیدن، تکبر کردن، دلیری کردن
گَردن نهادن: کنایه از تسلیم شدن، اطاعت کردن، فروتنی کردن

فرهنگ فارسی عمید

ترکن

ترکان، عنوانی برای زنان، بانو، بی بی، خاتون، بیگم، ارجمند

فرهنگ فارسی عمید

فرکن

زمینی که سیل از آن عبور کرده و آن را کنده و گود کرده باشد، فرغن، فرکند، جوی آب، کاریز، نقب

فرهنگ فارسی عمید

گرزن

تاج مرصع که در قدیم روی تخت بالای سر پادشاهان می آویخته اند، تاج، طرز قرار گرفتن گل ها بر روی شاخه ها مانند گل گاوزبان

فرهنگ فارسی عمید

گورکن

کسی که پیشه اش کندن گور و به خاک سپردن مردگان است
در علم زیست شناسی پستانداری با بدن پهن و سنگین، پنجه های قوی و تیز، پوزۀ باریک و موهای خاکستری که در زیر زمین دالان هایی برای پنهان شدن حفر می کند و شب ها برای شکار بیرون می آید، رودک

کسی که پیشه اش کندن گور و به خاک سپردن مردگان است
در علم زیست شناسی پستانداری با بدن پهن و سنگین، پنجه های قوی و تیز، پوزۀ باریک و موهای خاکستری که در زیر زمین دالان هایی برای پنهان شدن حفر می کند و شب ها برای شکار بیرون می آید، رودَک

فرهنگ فارسی عمید

مرکن

لگن، تشت تشت جامه شویی، تغار بزرگ جای شستشوی لباس و غیره، تغار بزرگ، ظرف غذا: امروز دو مرده بیش گیرد مرکن فردا گوید تربی (رختت) از اینجا برکن، (گلستان)

فرهنگ لغت هوشیار

گورکن

حفار و آنکه گور می کند، دفن کننده مردگان

فرهنگ لغت هوشیار

گران

سنگین و ثقیل، پربها، نقیص سبک و ارزان

فرهنگ لغت هوشیار

گرزن

تاج و نیم تاجی که از دیبا می بافتند بزر و گوهر مغرق کرده و آنرا بر بالای سر شاه می آویختند: آنکه اهل درزن باشد نه سزای گرزن باشد، گل آذینی است محدود که ساقه گل دهنده (پایه گل) آن بپایه گل فرعی بعدی منتهی میشود. این پایه های گل دار از طرفی رشد و نمو انتهایی ساقه را محدود میسازند و از طرفی در تولید انشعابات فرعی آن موثرند. اگر انشعابات پایه ماقبل انجام شود گرزن را یکسویه و اگر از دو جانب باشد آنرا دو سویه گویند. گاهی انشعابات گلهای بعدی بتناوب از طرفین پایه های ماقبل انجام میشود و در این صورت گرزن را مارپیچی نامند

فرهنگ لغت هوشیار

گردن

فسمتی از بدن سر و تنه را گردن گویند

فرهنگ لغت هوشیار

کرکن

غله نارس که بریان کنند و خورند

فرهنگ لغت هوشیار

فرکن

زمینی که بصدمه سیل کنده شده باشد و جابجا آب در آن ایستاده باشد، جوی تازه احداث شده که در آن آب روان کرده باشد، کاریز آب، چیزی که به سبب طول از هم فرو ریخته و پوسیده باشد

فرهنگ لغت هوشیار

سرکن

سردار جماعت، رئیس مجلس

فرهنگ لغت هوشیار

چرکن

آنچه که چرک آلود و ناپاک باشد، زخمی که از آن چرک آید

فرهنگ لغت هوشیار

ترکن

استوار گردیدن و صاحب وقار بودن

فرهنگ لغت هوشیار

گرگن

آنکه به جرب مبتلی است گرگین: گر نخواهی رنج گراز گرگنان پرهیز کن جهل گراست ای پسر پرهیز کن زین زشت گر. (ناصر خسرو) غله ای که هنوز خوب نرسیده باشد و آنرا گاه در آتش بریان کنند و خورند دلمل

فرهنگ لغت هوشیار

گورکن

((کَ))

قبرکن

فرهنگ فارسی معین

مرکن

((مِ کَ))

جای شست و شوی لباس، تغار بزرگ

فرهنگ فارسی معین

گورکن

پستاندار شبگرد نقب زن از تیره راسوسانان

فرهنگ فارسی معین

گرزن

((گَ زَ))

تاج، تاج مرصع. گرزین هم گفته شده

فرهنگ فارسی معین

گران

((گِ))

سنگین، ثقیل، پربها، بسیار، بی شمار، سنگینی، سنگینی غم، ناگوار، ناپسند، طاقت فرسا، مشکل، عظیم، بزرگ، مؤثر، کاری

فرهنگ فارسی معین

گران

((~. شُ دَ))

سنگین شدن، وزین شدن، بالا رفتن نرخ

فرهنگ فارسی معین

گرگن

((گُ گُ))

غله ای که هنوز خوب نرسیده باشد، و آن را گاه در آتش بریان کنند و خورند

فرهنگ فارسی معین

گردن

((گَ دَ))

بخشی از بدن جانداران که سر را به تنه وصل می کند، بخش باریکی که بدنه ظرفی را به دهانه آن متصل می کند
گردن از مو نازک تر: کنایه از اظهار عجز و غالباً در قبول حقیقت و حرف حق
گردن کسی را تبر نزدن: کنایه از گردن کلفتی در بی عاری

فرهنگ فارسی معین

کرکن

((کَ کَ یا کِ))

غله ای مانند گندم و نخود و باقلا که آن را نیم رس بریان کنند و بخورند

فرهنگ فارسی معین