- کنا
زمین، مرز، کنار، کناره
کننده، عامل، فاعل
کننده، عامل، فاعل
معنی کنا - جستجوی لغت در جدول جو
- کنا (کُ / کَ)
زمین که به عربی ارض گویند. (برهان) (آنندراج). ارض و زمین. (ناظم الاطباء). زمین. (فرهنگ رشیدی) ، زمین مرز را نیز گفته اند. و آن زمینی باشد که کنارهای آن را بلند ساخته باشند که در میان آن زراعت کنند و چیزها بکارند. (برهان) (آنندراج). مرز باشد. (جهانگیری). زمین که کناره های آن جهت کشت مرز بسته باشند. (ناظم الاطباء)
- کنا (کِ)
به لغت زند و پازند ماهی را گویند و به زبان عربی حوت خوانند. (برهان) (آنندراج). حوت. ماهی. (ناظم الاطباء). هزوارش ’کنا’، پهلوی ’ورک’ به معنی بره (گوسفند) است. اما هزوارش ’کناره، کانارش’، کنارس، پهلوی ’ماهیک’ (به معنی ماهی) است. پس ’کنا’ در متن مصحف ’کناره’ است. (حاشیۀ برهان قاطع چ معین)
- کنا
کننده، فاعل عامل: اگر اندر ذات وی بود وی پذیرا بودی نه کنا
- کنا ((کُ یا کَ))
زمین، زمینی که کنارهای آن را جهت کشت مرز بسته باشند
- کنا
فاعل
- کنا
عامل، فاعل، کنشگر، کننده
متضاد: قابل، محل، منفعل
متضاد: قابل، محل، منفعل
- کنا
کننده، انجام دهنده، چوبی که پاشنه ی در روی آن قرار گیرد
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
کناره گیر، آنکه دوری جوید، برای مثال با می به کنار جوی می باید بود / وز غصه کناره جوی می باید بود (حافظ - ۱۱۰۹)
کنار، کنار چیزی، کرانه، ساحل
کناره جستن: کنایه از کناره گرفتن، دوری کردن
کناره گرفتن: کناره جستن، کناره کردن، کنایه از از مردم دوری کردن، گوشه نشین شدن
کناره جستن: کنایه از کناره گرفتن، دوری کردن
کناره گرفتن: کناره جستن، کناره کردن، کنایه از از مردم دوری کردن، گوشه نشین شدن
کهنه، دیرینه، فرسوده، کنانه، برای مثال به روزگار تو نو شد ز سر جهان کهن / کنانه گر شود آن هم به روزگار تو باد (کمال الدین اسماعیل - لغتنامه - کنانه)
در بیان، کلمه ای که غیر از معنی حقیقی خود، برای معنی و مدلول دیگری استعمال شود مانند کاسه سیاه و سیه کاسه، بخیل، خسیس، سخن مبنی بر طعنه، توهین یا ریشخند، گفتن لفظی یا سخنی که بر غیر معنی اصلی خودش به معنی و مدلول دیگری دلالت کند
کنایه زدن: کنایه گفتن، کلمۀ کنایه آمیز به کسی گفتن
کنایه زدن: کنایه گفتن، کلمۀ کنایه آمیز به کسی گفتن
اتراق، اقامت، سکونت، ماوا، مسکن
روسری چارقد، نام نوعی سبزی کوهی با برگ های پهن و بوی خوش
پشه هایی که به صورت دسته جمعی پرواز کرده و گزدیدن آنها موجب
متوقّف کردن، برای توقّف، ایستادن، توقّف کردن
پرگفتن، برای فروش