معنی کارندهو - جستجوی لغت در جدول جو

کارندهو

لغت نامه دهخدا

کافنده

شکافنده، شکاف دهنده، فاتق، فالق، شکاونده، شکوفنده

فرهنگ فارسی عمید

دارنده

کسی که چیزی دارد، دارا، چیزدار، مالک

فرهنگ فارسی عمید

کاریده

کاشته شده

فرهنگ فارسی عمید

کاهنده

کم کننده

فرهنگ فارسی عمید

بارنده

ابری که باران از آن بیاید، هر چیزی که مانند باران فرو ریزد

فرهنگ فارسی عمید

کارنده

کسی که درختی یا تخمی بر زمین می کارد

فرهنگ فارسی عمید

زارنده

زاری کننده، کسی که گریه و ناله می کنند

فرهنگ فارسی عمید

کاونده

کسی که جایی را می کاود، جستجو کننده

فرهنگ فارسی عمید

کارنده

(رَ دَ / دِ)

کارکننده و کارفرما و فاعل از کاشتن. (آنندراج). ج، کارندگان:
اگر کشتمندی شود کوفته
وز آن رنج کارنده آشوفته
و گر اسب در کشت زاری شود
کسی نیز بر میوه داری شود
دم اسب و گوشش بباید برید
سر دزد بر دار باید کشید.
فردوسی.
ز تخم پراکنده وز مزد و رنج
ببخشید کارندگانرا ز گنج.
فردوسی

لغت نامه دهخدا

کار دیو

(رِ وْ)

کنایه از کار وارونه و بخلاف عادت. کار دیو است و وارونه

لغت نامه دهخدا

کسارنده

(کُ رَ دَ / دِ)

گسارنده. به معنی کسار است که غم خورنده و باده خورنده باشد. (برهان) (آنندراج). خورنده. (ناظم الاطباء) ، تحمل کننده. (ناظم الاطباء). رجوع به گسارنده شود

لغت نامه دهخدا

کارندگی

(رَ دَ / دِ)

عمل کارنده

لغت نامه دهخدا

کالنده

بشتاب رونده جیم شونده

فرهنگ لغت هوشیار

کافنده

آنکه بکافد

فرهنگ لغت هوشیار

کاریده

کار آزموده مجرب کار کشته: (ز لشکر گزین کرد پس بخردان جهاندیده و کار کرده ردان)، جنگ دیده جنگ آزموده: (بیاورد لشکرده و دو هزار جهاندیده و کار کرده سوار)، مستعمل کهنه

فرهنگ لغت هوشیار