- کارنده
کسی که درختی یا تخمی بر زمین می کارد
معنی کارنده - جستجوی لغت در جدول جو
- کارنده (رَ دَ / دِ)
کارکننده و کارفرما و فاعل از کاشتن. (آنندراج). ج، کارندگان:
اگر کشتمندی شود کوفته
وز آن رنج کارنده آشوفته
و گر اسب در کشت زاری شود
کسی نیز بر میوه داری شود
دم اسب و گوشش بباید برید
سر دزد بر دار باید کشید.
فردوسی.
ز تخم پراکنده وز مزد و رنج
ببخشید کارندگانرا ز گنج.
فردوسی
اگر کشتمندی شود کوفته
وز آن رنج کارنده آشوفته
و گر اسب در کشت زاری شود
کسی نیز بر میوه داری شود
دم اسب و گوشش بباید برید
سر دزد بر دار باید کشید.
فردوسی.
ز تخم پراکنده وز مزد و رنج
ببخشید کارندگانرا ز گنج.
فردوسی
- کارنده ((رَ دِ یا دَ))
کار کننده، عمل کننده، کشت کننده، زارع
- کارنده
مردی که به کمک گاوآهن زمین را شخم زند، کسی که بذر می افشاند
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(یِ)
لغت نامه دهخدا
دهی از دهستان سیریک بخش میناب شهرستان بندرعباس. 12هزارگزی جنوب میناب، واقع در 4هزارگزی باختر. راه مالرو. جاسک به میناب. جلگه و گرمسیر و مالاریائی و دارای 130 تن سکنه است. آب از چاه دارد. محصول آن خرما و شغل اهالی زراعت و گله داری است. (ازفرهنگ جغرافیایی ایران ج 8)
کار آزموده مجرب کار کشته: (ز لشکر گزین کرد پس بخردان جهاندیده و کار کرده ردان)، جنگ دیده جنگ آزموده: (بیاورد لشکرده و دو هزار جهاندیده و کار کرده سوار)، مستعمل کهنه
