معنی چرنگیدن در لغت نامه دهخدا

آواز صدا کردن گرز و مانند آن باشد بسبب زدن آن بر جایی. (برهان) (آنندراج). آواز و صدای چرنگ کردن. (ناظم الاطباء). صدا برآمدن از گرز و امثال آن، هنگام بکار بردنش در نبرد. جرنگیدن:، چرنگیدن گرزۀ گاوچهر، تو گفتی همی سنگ بارد سپهر.، فردوسی.، ز آواز اسبان و بانگ سران، چرنگیدن گرزهای گران.، فردوسی.، رجوع به چرنگ شود.،، صداکردن زنگ و درای. آواز برخاستن از جرس و درای و نظایر آنها:، ز بس نالۀ کوس با کره نای، چرنگیدن زنگ و هندی درای.، فردوسی.، به ابر اندرآمد دم کره نای، چرنگیدن گرز و هندی درای.، فردوسی.، رجوع به چرنگ شود

معنی چرنگیدن در فرهنگ لغت هوشیار

آواز کردن شمشیر و گرز و مانند آنها بر اثر تصادم

معنی چرنگیدن - جستجوی لغت در جدول جو

چرنگیدن

لغت نامه دهخدا

چرنگیدن

فرهنگ لغت هوشیار

چروکیدن

ناصاف و دارای چین و شکن شدن، چروک خوردن، چروک برداشتن، چروک شدن

فرهنگ فارسی عمید

ترنجیدن

درهم کشیده شدن، پرچین و شکن شدن، فشرده شدن، افسرده شدن

فرهنگ فارسی عمید

غرنگیدن

غرنگ کردن، ناله برآوردن

فرهنگ فارسی عمید

درنگیدن

درنگ کردن، دیر کردن، توقف کردن، بازایستادن

فرهنگ فارسی عمید

جرنگیدن

صدا کردن شمشیر و زنگ و هر چیز فلزی یا چینی هنگامی که به چیزی بخورد، برای مثال به ابر اندر آمد دم کرهّ نای / جرنگیدن گرز و هندی درای (فردوسی۱ - ۱۲۶۷)

فرهنگ فارسی عمید

ترنگیدن

صدا کردن زه کمان هنگام تیر انداختن، صدای خوردن گرز و شمشیر به سپر و مانند آن، برای مثال ز کوب گرز و ترنگیدن حسام بود / فضای معرکه همچون دکان آهنگر (اثیرالدین اومانی - لغتنامه - ترنگیدن)

فرهنگ فارسی عمید

سرنگیدن

(لَ کَ دَ)

لباس پوشیدن. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

رنگیدن

(لِ کَ دَ)

روییدن. (برهان قاطع) (ناظم الاطباء) (آنندراج). رستن گیاه. (برهان قاطع). رجوع به رنگ درذیل معنی رستن شود، زیاد کردن. افزون نمودن. زیاده کردن. (ناظم الاطباء) (از اشتینگاس)

لغت نامه دهخدا

چنگیدن

(گُ بَ دَ)

سخن گفتن. (ناظم الاطباء) :
خمش بودن نکو فضیلست لیکن
نه چندانی که گویندت که گنگی
همان بهتر که در بزم افاضل
زدانشهای خود چیزی بچنگی
که تا معلوم گردد عاقلان را
که تو شاخ گلی یا چوب شنگی.
خواجه نصیرطوسی.
و برین قیاس چنگد و چنگید و چنگیده. (آنندراج) (انجمن آرا). چنگد یعنی سخن کند و چنگی یعنی سخن کنی، بازی درآوردن از روی تقلید. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

درنگیدن

(مَ دَ)

درنگ کردن. ثبات و آرام ورزیدن. (برهان). آرام گزیدن. ثبات ورزیدن. (آنندراج). ثابت ماندن. (ناظم الاطباء) ، تأخیر کردن. (برهان). دیری کردن. (ناظم الاطباء) ، توقف کردن. ماندن. متوقف شدن. (ناظم الاطباء) ، آرامیدن. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

سرنگیدن

(لَ / لُو چَ / چِ کَ دَ)

مباحثه و منازعه کردن. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

درنگیدن

(کَ دَ)

به بانگ درآمدن. (ناظم الاطباء). صدا کردن تار و ساز و گرز و شمشیر. ترنگیدن. و رجوع به درنگ (د / د ر) شود

لغت نامه دهخدا

سرنگیدن

(وَ دَ)

گرو بستن و شرط کردن، درهم آمیختن، خندیدن و خنده کردن، جواب و سؤال. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

ترنگیدن

(گُ سِ کَ دَ)

صدا و آواز کردن چلۀ کمان و شمشیر و گرز و مانند آن. (ناظم الاطباء). صدای رسیدن گرز و شمشیر و جز آن به چیزی:
ز کوب گرز و ترنگیدن حسام بود
فضای معرکه همچون دکان آهنگر.
اثیرالدین امانی (از فرهنگ جهانگیری).
، ترنم. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

غرنگیدن

(مُ گَ تَ)

غریویدن. رجوع به غریو شود، غرنگ کردن. رجوع به غرنگ شود

لغت نامه دهخدا