معنی واگفتن در لغت نامه دهخدا

بازگفتن. (آنندراج). تکرار کردن:، ز هر شیوه سخن کان دلنواز است، بگفتند آنچه وا گفتن دراز است.، نظامی.، غلط گفته را تازه کردم طراز، بدین عذر واگفتم آن گفته باز.، نظامی.، گرچه در شیوۀ گهر سفتن، شرط من نیست گفته واگفتن.، نظامی.،، به زبان آوردن. (یادداشت مؤلف). بازگفتن. اظهار کردن. بازگو کردن:، کس ز بیم وزیر عالم سوز، آنچه شب رفت وانگفت به روز.، نظامی.،، ملامت نمودن. (آنندراج)

معنی واگفتن در فرهنگ لغت هوشیار

تکرار کردن، باز گفتن

معنی واگفتن در فرهنگ فارسی معین

بازگو کردن، دوباره گفتن

معنی واگفتن - جستجوی لغت در جدول جو

واگفتن

لغت نامه دهخدا

واگفتن

فرهنگ لغت هوشیار

واگفتن

فرهنگ فارسی معین

وا گرفتن

باز گرفتن، پس گرفتن

فرهنگ فارسی عمید

وا گفتن

باز گفتن، دوباره گفتن، بازگو کردن

فرهنگ فارسی عمید

وارفته

سست و بی حال، جدا شده و متلاشی، تنبل، شل

فرهنگ فارسی عمید

ناگفتنی

آنچه شایستۀ گفتن نباشد، آنچه نباید گفت، برای مثال مگو ناگفتنی در پیش اغیار / نه با اغیار با محرم ترین یار (نظامی۲ - ۲۴۹)

فرهنگ فارسی عمید

واهشتن

ترک کردن، رها کردن، واگذاشتن، وانهادن، واهلیدن، هلیدن، بدرود گفتن، چپ دادن، یله کردن

فرهنگ فارسی عمید

وارستن

بازرستن، بازرهیدن، رها شدن

فرهنگ فارسی عمید

کالفتن

آشفته شدن، پریشان حال شدن

فرهنگ فارسی عمید

وارفتن

(دَ)

متحیر شدن. (آنندراج). تعجب کردن. سست شدن از یأس. بکلی نومید شدن. مبهوت و مأیوس شدن. (از یادداشتهای مؤلف) ، مضمحل و از هم پاشیده شدن. متلاشی گشتن. (ناظم الاطباء). بشدت ذوب شدن. آب شدن. از هم جدا شدن اجزاء چیزی در آب و غیره. از یکدیگر باز شدن. مقابل بستن: کوفته ها وارفته است، متلاشی شده. (یادداشت مؤلف) ، گردش کردن و سیر نمودن. (ناظم الاطباء) ، باز رفتن. دوباره رفتن:
زندگانی آشتی دشمنان
مرگ وارفتن به اصل خویش دان.
مولوی.
آن شعاعی بود بر دیوارشان
جانب خورشید وارفت آن نشان.
مولوی (دفتر سوم مثنوی چ بروخیم ص 408).
گفت برخیزم همانجا واروم
کافر ار گشتم دگر ره بگروم.
مولوی (دفتر سوم مثنوی چ بروخیم ص 561).
واروم آنجا بیفتم پیش او
پیش آن صدر نکواندیش او.
مولوی (دفتر سوم مثنوی چ بروخیم ص 561).
، برگشتن. بازگشتن:
کاروان دائم ز گردون میرسد
تا تجارت میکند وامیرود.
مولوی (دفتر سوم مثنوی چ بروخیم ص 588).
، رفتن: تدجی، وارفتن به هرطرف. ابلنقع الکرب، وارفت اندوه. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

واگرفتن

(فَ سِ تَ دَ)

بازگرفتن. منع کردن. دریغ کردن. (یادداشت مؤلف). جدا کردن. دور گردیدن. بریدن:
چون بود از همنفسی ناگزیر
همنفسی را ز نفس وامگیر.
نظامی.
که چون بود کز گوهر و طوق و تاج
ز درگاه ما واگرفتی خراج.
نظامی.
لذت انعام خود را وامگیر
نقل و باده جام خود وا مگیر.
مولوی.
ای پادشاه سایه ز درویش وامگیر
ناچار خوشه چنین برد آنجا که خرمن است.
سعدی.
به امید ما خانه اینجا گرفت
نه مردی بود نفع ز او واگرفت.
سعدی.
- پا واگرفتن، پاکشیدن. دوری کردن. از آمدن و رفتن مضایقه کردن:
به خاکپای تو ای سرو نازپرور من
که روز واقعه پا وامگیر از سر من.
حافظ.
آنکه سوی او ز جور هجر پیغامیم هست
وانگیرم پا از او تا قوت کاهیم هست.
سنجر کاشی (از آنندراج).
- دل واگرفتن، نومید شدن. قطع امید کردن. دست کشیدن. ترک گفتن. مأیوس شدن:
به سختی در از چاره دل وامگیر
که گردد زمان تا زمان چرخ پیر.
نظامی.
، پس گرفتن. (ناظم الاطباء) ، استکتاب. (آنندراج) ، نقل کردن. (آنندراج). منتقل کردن. (ناظم الاطباء) ، بیماری گرفتن از کسی. (آنندراج). به سرایت از دیگری به بیماری مبتلاشدن

لغت نامه دهخدا

واگشتن

(فَ جُ تَ)

بازگردیدن. (آنندراج). بازگشتن. مراجعت کردن. برگشتن. انصراف:
رهی کان از شدن باشد نشیبی
چو واگشتی همی باشد فرازی.
ناصرخسرو.
نشاید کردبر بیمار خود زور
که بس بیمار واگشت از لب گور.
نظامی.
به واگشتن توانی زین طرف رست
که کپی هم بدین فن ز آن کشف رست.
نظامی.
چون که واگشتم ز حیرتهای دل
طفل را آنجا ندیدم وای دل.
مولوی.
چون که واگشتم ز پیکار برون
روی آوردم به پیکار درون.
مولوی

لغت نامه دهخدا

واگفته

(خَ)

مکرر. تکرار شده. بازگفته

لغت نامه دهخدا

ورگفتن

(فُ تَ دَ)

باز گفتن. گفتن. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

ناگفتن

(لَ بَ)

نگفتن. مقابل گفتن:
سخن آنگه کند حکیم آغاز
یا سرانگشت سوی لقمه دراز
که ز ناگفتنش خلل زاید
یا ز ناخوردنش بجان آید.
سعدی.
چه گویم که ناگفتنم خوشتر است
زبان در دهان پاسبان سر است.
؟
رجوع به گفتن شود

لغت نامه دهخدا

واگفتنی

(گُ تَ)

که قابل بازگو کردن است. به زبان آوردنی. اظهار کردنی. قابل بازگفتن. که بایدش تکرار کرد

لغت نامه دهخدا

واگفت

(لَ)

واگفتن، بازگوئی راز و مطلب نهفته، دشنام. سرزنش. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

جارفتن

منفعل شدن از کرده یا گفته خود. پس ازآنکه طرف دلیلی آشکارا آودر مجاب شدن مغلوب گریدن، (قمار) ورق خود را که بنظر برنده نیست بعلامت عدم شرکت در بازی بزمین انداختن

فرهنگ لغت هوشیار

بدگفتن

بهتان زدن، افترا زدن، بدگویی کردن

فرهنگ لغت هوشیار

جاگرفتن

در جایی استقرار یافتن: (همه مدعوان در یک سالن جا نمیگیرند)، جایی را بخود اختصاص دادن: (هر کس در مسجد برای خود جهت شنیدن وعظ جا گرفته بود)

فرهنگ لغت هوشیار

ثناگفتن

مدح گفتن ستایش کردن

فرهنگ لغت هوشیار

برگفتن

شرح دادن، باز گفتن

فرهنگ لغت هوشیار

پاگرفتن

مستقر شدن، ثبات یافتن

فرهنگ لغت هوشیار

واگفت

واگفتن، بازگویی مطلب نهفته و سر، دشنام فحش

فرهنگ لغت هوشیار

ورگفتن

باز گفتن مجددا گفتن، گفتن

فرهنگ لغت هوشیار

وارفتن

مجددا رفتن: (گفت برخیزم همانجا واروم کافر ار گشتم دگر ره بگروم) (مثنوی)، بازگشتن برگشتن: (آیم کنم جان را گرو گویی مده زحمت برو خدمت کنم تا واردم گویی که ای ابله بیا) (دیوان کبیر)، رفتن: (تدجی وارفتن بهر طرف)، برطرف شدن: (ابلنقع الکرب وارفت اندوه)، مضمحل شن متلاشی شدن له شدن، جدا شدن اجزای چیزی از یکدیگر از هم باز شدن: (کوفته هاوارفته)، گداختن ذوب شدن: (مثل یخ وارفت)، سست شدن بیحال گشتن، بر اثر امری نامنتظر دچار حیرت شدن هاج و واج ماندن: (وقتی که به پسرک گفتم در امتحان رد شده ای وا رفت)

فرهنگ لغت هوشیار