معنی هثم در لغت نامه دهخدا

کوفتن چیزی را چنانکه ساییده شود. (منتهی الارب) : هثم چیزی، کوفتن آن را تا نرم و ساییده گردد. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) (از معجم متن اللغه)، به یک بار مال نیکو و کلان دادن. (از منتهی الارب) (ناظم الاطباء). به یک بار مال نیکو و جید دادن کسی را. (از اقرب الموارد) (از معجم متن اللغه). قثم، بخشیدن. (شمس اللغات)

معنی هثم در لغت نامه دهخدا

ریگ تودۀ فروریخته. (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد) (از معجم متن اللغه)

معنی هثم - جستجوی لغت در جدول جو

هثم

لغت نامه دهخدا

هثم

لغت نامه دهخدا

هوم

(پسرانه)

نام گیاهی مقدس نزد ایرانیان باستان، ازشخصیتهای شاهنامه، نام مردی پرهیزکار و عابدی کوه نشین از نژاد فریدون در زمان افراسیاب تورانی

فرهنگ نامهای ایرانی

هرم

جسم مخروطی شکل که قاعدۀ آن مثلث یا مربع یا کثیر الاضلاع باشد و وجوه جانبی آن مثلث هایی باشند که همه به یک راس مشترک منتهی شوند

فرهنگ فارسی عمید

هرم

پیر، فرتوت، کهن سال

فرهنگ فارسی عمید

آثم

گناهکار، آنکه گناه کرده، آنکه کار زشت از او سر زده باشد

فرهنگ فارسی عمید

هوم

گیاهی دارای ساقۀ کوتاه و پرگره که شیرۀ سفیدی دارد

فرهنگ فارسی عمید

هرم

بسیار پیر و کهن سال شدن، پیری، فرتوتی

فرهنگ فارسی عمید

هزم

شکست دادن و پراکنده ساختن دشمن

فرهنگ فارسی عمید

لثم

بوسه زدن بر دهان یا بر چهره

فرهنگ فارسی عمید

هام

همّ، حزن انگیز، اندوهگین

فرهنگ فارسی عمید

هدم

خراب کردن بنا، ویران کردن

فرهنگ فارسی عمید

هثمره

(قَ)

بسیار سخن گفتن. هتمره. (معجم متن اللغه) (تاج العروس). این کلمه مقلوب هثرمه میباشد. رجوع به هثرمه شود

لغت نامه دهخدا

هثمله

(قَ مَ لَ)

تباه شدن. (منتهی الارب). تباهی. فساد. (ناظم الاطباء) (معجم متن اللغه) (اقرب الموارد) ، آمیختن. (منتهی الارب). آمیختگی. اختلاط. (ناظم الاطباء) (معجم متن اللغه) (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

دهثم

(دَ ثَ)

شیر توانا و سخت، مرد نرم خوی، زمین نرم. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

خثم

پهنی بینی بینی کوفتگی، پهنی لاله گوش کوفتن بینی پهن بینی، ستبر گوش

معنی هثم - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما