معنی نورد در فرهنگ فارسی عمید

وسیله ای چوبی یا پلاستیکی و استوانه شکل که با آن خمیر را پهن و صاف می کنند، وردنه، میل یا چوب استوانه شکل که در ماشین های مختلف دور خود می چرخد یا چیزی دور آن پیچیده می شود، بن مضارعِ نوردیدن و نَوَشتن، پسوند متصل به واژه به معنای طی کننده مثلاً رهنورد، صحرانورد، گیتی نورد، هر تا و لای پیچیده از چیزی، پیچ و تاب، خمیدگی، ضمیر، پارچه، اندوخته، بسته، کیسه، دُرج، بساط، فرش، طومار، زیبا، درهم پیچیده شدن، جنگ، نبرد، درخور، کنایه از زوال

معنی نورد در لغت نامه دهخدا

نام قدیم شهر کازرون است. (یادداشت مؤلف از المعجم). از بلادفارس است و قصبۀ کازرون است. (سمعانی). قصبه ای است از نواحی کازرون در خاک فارس. (از معجم البلدان)

معنی نورد در فرهنگ فارسی معین

میل یا چوب استوانه ای شکل که در ماشین چاپ به کار رود و مرکب را روی صفحه می کشد، پیچ و تاب، چین و شکن، چوبی استوانه ای که به وسیله آن خمیر را پهن می کنند

معنی نورد در فرهنگ فارسی معین

در ترکیب با بعضی واژه ها، معنای «طی کننده» می دهد، مانند، کوه نورد، صحرانورد

معنی نورد در فرهنگ فارسی معین

وردنه، چوبی استوانه ای که خمیر نان را با آن پهن می کنند، نیواره، گردنه

معنی نورد در فرهنگ واژه مترادف متضاد

تاب، چین، پیچنده، لاپیچ، اندوخته، ذخیره، جنگ، رزم، کلنجار، ناورد، نبرد

معنی نورد در فرهنگ گویش مازندرانی

ستونی افقی درکارگاه بافندگی سنتی، نبرد جنگ

معنی نورد - جستجوی لغت در جدول جو

نورد

فرهنگ فارسی عمید

نورد

لغت نامه دهخدا

نورد

فرهنگ فارسی معین

نورد

فرهنگ فارسی معین

نورد

فرهنگ فارسی معین

نورد

فرهنگ واژه فارسی سره

نورد

فرهنگ واژه مترادف متضاد

نورد

فرهنگ گویش مازندرانی

نورا

(دخترانه)

نور (عربی) + ا (فارسی)، مؤنث انور درخشان، تابان

فرهنگ نامهای ایرانی

نوری

(دخترانه)

روشنایی، نور (عربی) + ی (فارسی) منسوب به نور

فرهنگ نامهای ایرانی

نوید

(پسرانه)

مژده و بشارت، مژده، خبرخوش

فرهنگ نامهای ایرانی

مورد

موضوع، مسئله، محل ورود، جای فرود آمدن، آبشخور

فرهنگ فارسی عمید

خورد

خوردن، خوراک، غذا، طعام، برای مثال خوردی که خورد گوزن یا شیر / ایشان خایند و من شوم سیر (نظامی۳ - ۴۷۶)

فرهنگ فارسی عمید

نوید

مژده، بشارت، خبر خوش، مژدگانی

فرهنگ فارسی عمید

نبرد

ناورد، جنگ، رزم، کارزار، پیکار

فرهنگ فارسی عمید

ناورد

نبرد، جنگ، جولان و گردش گرد یکدیگر، برای مثال خیالی کرد با خود کاین جوانمرد / که زد بر دور من چون چرخ ناورد (نظامی۱ - ۱۴۹)
ناورد بردن: حمله بردن، حمله کردن
ناورد دادن: جولان دادن
ناورد کردن: جولان کردن، پیکار کردن

فرهنگ فارسی عمید

نورز

نوعی اختلال روانی که منجر به بروز اختلالات جسمی، اضطراب و هراس می شود، روان نژندی

فرهنگ فارسی عمید

نوردن

نوردیدن، پیمودن، طی کردن، پیچیدن، تا کردن، نوشتن

فرهنگ فارسی عمید

نورده

نوردیده، پیموده، پیچیده شده

فرهنگ فارسی عمید

مورد

درختچه ای همیشه سبز با گل های سفید و میوای اسانس دار و گوشتی که مصرف دارویی دارد،، آس، آسمار، مرسین
مورد اسپرم: در علم زیست شناسی نوعی مورد با برگ های پهن و زرد

فرهنگ فارسی عمید

نورس

میوۀ نورسیده، تازه رس، نهال نازک، کنایه از نوجوان

فرهنگ فارسی عمید

نوند

تند و تیز، کشتی، اسب یا شتر تیزرو، برای مثال یکی را بهایی به تن درکشد / یکی را نوندی کشد زیر ران (فرخی - ٢4٨)، پیک یا سوار تندرو

فرهنگ فارسی عمید

آورد

پسوند متصل به واژه به معنای آورده مثلاً آب آورد، بادآورد، راه آورد، ناورد جنگ، پیکار، نبرد، کارزار، حمله، میدان جنگ، برای مثال که ما در صف کار ننگ و نبرد / چگونه برآریم از آورد گرد (فردوسی - ۷/۱۰۵)
آورد و برد: آوردن و بردن پیاپی

پسوند متصل به واژه به معنای آورده مثلاً آب آورد، بادآورد، راه آورد، ناورد جنگ، پیکار، نبرد، کارزار، حمله، میدان جنگ، برای مِثال که ما در صف کار ننگ و نبرد / چگونه برآریم از آورد گَرد (فردوسی - ۷/۱۰۵)
آورد و برد: آوردن و بردن پیاپی

فرهنگ فارسی عمید

نورده

(رَ آ زْ / زِ)

نوردهنده. نوربخش:
ای نورده ستارۀ من
خشنودی توست چارۀ من.
نظامی

لغت نامه دهخدا

آورد

مرخم آوردن، کوشیدن بجنگ نبرد ناورد کارزار، میدان جنگ آوردگاه، در بعضی کلمات مرکب بمعنی (آورده) است: آب آورد باد آورد بزم آورد راه آورد ره آورد

فرهنگ لغت هوشیار