معنی نلشک - جستجوی لغت در جدول جو

نلشک

لغت نامه دهخدا

نمشک

سرشیر، مسکه، کره، قیماق

فرهنگ فارسی عمید

لشک

شبنمی که مثل برف روی زمین را سفید کند

فرهنگ فارسی عمید

لشک

پاره، لشک لشک مثلاً پاره پاره

فرهنگ فارسی عمید

نشک

کاج، درختی خودرو با برگ های سوزنی و میوۀ مخروطی شکل، کاژو، ناژو، ناجو، نوژ، نوج، وهل
صنوبر، برای مثال آنکه نشک آفرید و سرو سهی / وان که بید آفرید و ناز و بهی (رودکی - ۵۴۶)

فرهنگ فارسی عمید

نلک

آلوی کوهی، آلوچۀ ترش، برای مثال صفرای مرا سود ندارد نلکا / درد سر من کجا نشاند علکا (ابوالمؤید - شاعران بی دیوان - ۵۸)

فرهنگ فارسی عمید

بلشک

سیخ آهنی که گوشت یا چیز دیگر را به آن بکشند و در تنور آویزان کنند، سیخ کباب، بلسک

فرهنگ فارسی عمید

نلسک

(نِ لِ)

نلشک. (آنندراج) (برهان قاطع). رجوع به نلشک شود

لغت نامه دهخدا

لشک

(لَ)

نام موضعی در حدود شرقی بیرجند

لغت نامه دهخدا

نیشک

به کسر نون و سکون یا و شین معجمه، کوره ای، یعنی شهری است از شهرهای سیستان، در میانۀ آن و بست قریه های بسیار است و بلدۀ آن یکی است و یکی از دروازه های زرنگ یعنی شهر سیستان را دروازۀ نیشک گویند که از آنجابه شهر بست می روند، (انجمن آرا)، رجوع به تاریخ سیستان شود

به کسر نون و سکون یا و شین معجمه، کوره ای، یعنی شهری است از شهرهای سیستان، در میانۀ آن و بُست قریه های بسیار است و بلدۀ آن یکی است و یکی از دروازه های زرنگ یعنی شهر سیستان را دروازۀ نیشک گویند که از آنجابه شهر بست می روند، (انجمن آرا)، رجوع به تاریخ سیستان شود

لغت نامه دهخدا

نوشک

نشک، ناژ، (فرهنگ فارسی معین) : یا بگیرد یک کف برگ مورد خشک و یک کف پوست درخت نوشک کی ناژ گویند، (از هدایه المتعلمین ص 298 نسخه بدل)

لغت نامه دهخدا

ناشک

(شِ)

قرض دار. وامدار. (برهان قاطع) (ناظم الاطباء). قرض دار را گویند و نشنک و نلشک نیز گفته اند، و ناشنک به کسر شین هم در رشیدی آورده اما در دیگر کتب به شین معجمه و کاف تازی بدون نون بعد شین نوشته اند. (آنندراج). آقای دکتر معین در برهان قاطع حاشیۀ ص 2166 ذیل کلمه نلشک (بر وزن سرشک به معنی وام دار و مقروض) آورده اند: در مؤید الفضلاء: ’نلشک، قرض دارو’، در زفان گویا: ’نلسک’ در اداه الفضلاء بجای ’قرض دارو’، ’قرض دار’ معنی شده، ’منبشک’ هم آمده، درسروری ’قرض دار و مرض دار’ معنی شده، و هم سروری همه این صور را آورده گوید: ’چون استشهادی نداشتیم هر دو را نوشتیم’ در رشیدی ’ناشگ’ و ’نشنگ’ هم آمده و غالب صور مزبور را نقل کرده گوید: ’چون هیچ کدام یافته نشد همه را ذکر کرده شد’ در فولرس: نلسک، نلشک، ناشک، نیشک هم به یک معنی آمده. (برهان قاطع چ معین)

لغت نامه دهخدا

نمشک

(نَ مِ)

شیری را گویند که از پستان گوسفند و گاو بر دوغ و ماست بدوشند. (برهان قاطع). بعضی به معنی گورماست گفته اند. (حاشیۀ برهان قاطع چ معین) ، قیماق شیر خام. (برهان قاطع). سرشیر. (ناظم الاطباء). بعضی گفته اند نمشک کفی و قیماغی که بالای شیر خام جمع شود. (رشیدی) (حاشیۀ برهان چ معین). به لغت اهل هند کف شیر است که شیرینی قند یا نبات و قدری گلاب داخل شیر جوش داده که نصف بماند بسیار برهم می زنند و تمام کف آن را گرفته با نان تنک روغنی می خورند. (تحفۀ حکیم مؤمن) :
در جهان بسحاق قوتی چون نمشک و قند نیست
بشنو این از من که عمری در پی آن بوده ام.
بسحاق اطعمه.
به شام روزه نمشک و رطب مقدم دار
که هست چربه و دوشاب از برای سحور.
بسحاق اطعمه.
، مسکه. (برهان قاطع) (رشیدی) (حاشیۀ برهان قاطع چ معین) (آنندراج). کره. (برهان قاطع). به لغت اصفهان روغن تازه است. (تحفۀ حکیم مؤمن)

شیری را گویند که از پستان گوسفند و گاو بر دوغ و ماست بدوشند. (برهان قاطع). بعضی به معنی گورماست گفته اند. (حاشیۀ برهان قاطع چ معین) ، قیماق شیر خام. (برهان قاطع). سرشیر. (ناظم الاطباء). بعضی گفته اند نِمِشْک کفی و قیماغی که بالای شیر خام جمع شود. (رشیدی) (حاشیۀ برهان چ معین). به لغت اهل هند کف شیر است که شیرینی قند یا نبات و قدری گلاب داخل شیر جوش داده که نصف بماند بسیار برهم می زنند و تمام کف آن را گرفته با نان تنک روغنی می خورند. (تحفۀ حکیم مؤمن) :
در جهان بسحاق قوتی چون نمشک و قند نیست
بشنو این از من که عمری در پی آن بوده ام.
بسحاق اطعمه.
به شام روزه نمشک و رطب مقدم دار
که هست چربه و دوشاب از برای سحور.
بسحاق اطعمه.
، مسکه. (برهان قاطع) (رشیدی) (حاشیۀ برهان قاطع چ معین) (آنندراج). کره. (برهان قاطع). به لغت اصفهان روغن تازه است. (تحفۀ حکیم مؤمن)

لغت نامه دهخدا

نمشک

(نَ مَ)

گشنیز. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

فلشک

(فِ لِ)

کوزه ای که بجهت طفلان نقاشی کنند. (برهان)

لغت نامه دهخدا

بلشک

(بُ لُ)

بلسک، و آن چوبی یا سیخ گنده باشد که بدان بریان در تنور آویزند. (برهان). رجوع به بلسک شود، نامی است که به بعض اسبان گذارند. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

خلشک

(خَ لُ)

کوزۀ گلین منقش که داخل جهاز دختران کنند. کوزۀ گلینی که دخترکان در آن آبهای رنگین کنند و به یکدیگر پاشند. (ناظم الاطباء) (برهان قاطع) :
چون مرغ هفت رنگ همی ماند آن خلشک
واندر میانش بادۀ رنگین ببوی مشک
ما زین خلشک رنگین وین لعبت بدیع
باده خوریم تر و بکون دربریم خشک.
ابوالخطیر گوزگانی.
، پارچۀ ازار و شلوار رنگارنگ. (برهان قاطع) (از ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

لشک

(لَ)

پاره. (برهان) (جهانگیری). لشکه. لشک لشک، پاره پاره. (برهان). صاحب انجمن آرا گوید مأخذ لشکر از اینجاست. وبر اساسی نیست، شبنم. (جهانگیری). شبنم و آن رطوبتی باشد در هوا که بر روی زمین و سبزه نشیند و مانند برف زمین را سفید کند. لشک. (برهان)

پاره. (برهان) (جهانگیری). لشکه. لشک لشک، پاره پاره. (برهان). صاحب انجمن آرا گوید مأخذ لشکر از اینجاست. وبر اساسی نیست، شبنم. (جهانگیری). شبنم و آن رطوبتی باشد در هوا که بر روی زمین و سبزه نشیند و مانند برف زمین را سفید کند. لِشک. (برهان)

لغت نامه دهخدا

خلشک

(خُ لُ)

آب دهان. خیو. (ناظم الاطباء) (از برهان قاطع) (از فرهنگ جهانگیری)

لغت نامه دهخدا