معنی مقرمد - جستجوی لغت در جدول جو

مقرمد(مُ قَ مَ)

لغت نامه دهخدا

مقرمط

در خوشنویسی، نوشتۀ باریک و ریز و نزدیک به هم

فرهنگ فارسی عمید

مقرمه

پارچۀ رنگین منقّش که بر روی فرش یا بستر می کشیده اند، بسترآهنگ، روفرشی

فرهنگ فارسی عمید

مرمد

کسی که چشمش درد می کند

فرهنگ فارسی عمید

مقرم

(مُ رَ)

شتر گرامی که بر وی بار نکنند و خوار ورام ننمایند و به جهت گشنی بدارند آن را یا بجهت آنکه فربه شود تا بکشند آن را. (منتهی الارب) (آنندراج) (از ناظم الاطباء). شتری که بر آن بار نکنند و رام ننمایند و فقط برای گشنی نگاه دارند. (از اقرب الموارد). شتر نر. (غیاث) ، مهتر قوم. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).
- قرم مقرم، مهتر و سید و امیر. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

مقرم

(مِ رَ)

بسترآهنگ. ج، مقارم. (مهذب الاسماء). پردۀ رنگین از پشم که در وی نقش و نگار باشد یا پردۀ تنک. مقرمه. (منتهی الارب) (آنندراج) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

مرمد

(مُ رَمْ مَ)

نعت مفعولی از مصدر ترمید. رجوع به ترمید شود. بریان کرده در خاکستر گرم. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) ، خاکسترآلود. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

مرمد

(مُ مَ / مُ مَدد)

رجل مرمد، مرد بیمار چشم. (منتهی الارب). رمد کرده شده. (غیاث). آنکه در چشم او رمد باشد. (از اقرب الموارد). أرمد. مبتلا به رمد. دردگین چشم.
- نامرمد، مقابل مرمد:
مادح خورشید مداح خود است
که دو چشمم روشن و نامرمد است.
مولوی

لغت نامه دهخدا

قرمد

(قَ مَ)

آنچه بدان طلا نمایند. (منتهی الارب) (اقرب الموارد). مانند زعفران و گچ، نوعی از سنگها. (منتهی الارب). قیل جماره لها خروق یوقد علیها فتنضج و یبنی بها. (اقرب الموارد) ، سنگریزه ای است که پخته از آن بنا سازند، سفال و خشت پخته. (اقرب الموارد) (منتهی الارب). آجر. (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

قرمد

(قِ مِ)

موضعی است. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

مقرمط

(مُ قَ مَ)

حروف تنگ نبشته. (حبیش تفلیسی). خط باریک و تنگ. (زمخشری). نبشتۀ درهم و باریک و پهلوی هم نوشته. (ناظم الاطباء). نوعی کتابت ریزو نازک. (تاریخ بغداد ج 9 ص 326). خطی تنگاتنگ. خطی که کلمات و حروف آن نزدیک به یکدیگر نوشته شده باشد. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) : منشور بر سه دسته کاغذ به خط من مقرمط نبشته شد و آن را پیش امیر برد. (تاریخ بیهقی چ فیاض ص 148). آخرین قصه طوماری بود افزون از صد خط مقرمط و خادمی خاص آمده تا یله کند تا بیش کار نکند. (تاریخ بیهقی، ایضاً ص 656).
- مقرمط نوشتن، خط باریک و درهم نوشتن و سطرهای آن رابه هم نزدیک کردن. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

مقرمه

(مِ رَ مَ)

پردۀ رنگین از پشم که در وی نقش ونگار باشد یا پرده تنک. مقرم. (منتهی الارب) (آنندراج) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). و رجوع به مقرمه شود، جای نشست از فرش. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). در لسان العرب و محیط المحیط و اقرب الموارد ’محبس الفراش’ معنی شده، محتملاً صاحب منتهی الارب محبس را مجلس خوانده است

پردۀ رنگین از پشم که در وی نقش ونگار باشد یا پرده تنک. مِقرَم. (منتهی الارب) (آنندراج) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). و رجوع به مقرمه شود، جای نشست از فرش. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). در لسان العرب و محیط المحیط و اقرب الموارد ’محبس الفراش’ معنی شده، محتملاً صاحب منتهی الارب محبس را مجلس خوانده است

لغت نامه دهخدا

مقرمه

(مِ رَ مَ / مِ)

بسترآهنگ. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا). پارچۀ منقشی که بر روی بستر کشند: مقرمه ای داشت مذهّب سخت نیکو بر روی نهالی افکنده. (سیاست نامه). و رجوع به مقرم و مقرمه شود

لغت نامه دهخدا

مخرمد

(مُ خَ مِ)

مقیم. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء) ، سرفرودآورندۀ خاموش. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). سرفرودافکندۀ خاموش. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

مقرم

(طَ وَ)

نخست گیاه خوردن گرفتن شتر یا به ضعف و سستی خوردن. قرم. قروم. (ازمنتهی الارب) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

مرمد

درد مند چشم چشم دردناک مقابل نامردمد: مادح خورشید مداح خود است که دو چشمم روشن و نامرمد است (مثنوی)، کسی که بدرد چشم مبتلاست

فرهنگ لغت هوشیار

مقرمط

کوته گام، ریز نویس گام کوتاه، ریز نوشته قدم کوتاه بردا شته، در هم و باریک و نزدیک هم نوشته: (و منشور برسه دسته کاغذ بخط من مقرمط نبشته شد) (بیهقی. فض. 148)، نوعی خط که در آن کلمات ریز و باریک و نزدیک بهم نویسند. کسی که قدم کوتاه بردارد، آنکه مقرمط نویسد

فرهنگ لغت هوشیار