- مسالمت
آشتی کردن، بی گزندی، خوش رفتاری، صلح طلبی
معنی مسالمت - جستجوی لغت در جدول جو
- مسالمت (کُ)
مسالمه. مسالمه. با هم صلح کردن و آشتی کردن. (غیاث). مصالحت. سازگاری. سازواری. رجوع به مسالمه و مسالمه شود.
- به مسالمت، به سلم. به آشتی. (یادداشت مرحوم دهخدا).
، در اصطلاح تصوف، عبارت است از آنکه نفس در وقت تنازع آرای مختلفه و احوال متباینه مجاهلت نمایداز سر قدرت بی تطرق اضطراب. (از نفایس الفنون - حکمت مدنی)
- به مسالمت، به سلم. به آشتی. (یادداشت مرحوم دهخدا).
، در اصطلاح تصوف، عبارت است از آنکه نفس در وقت تنازع آرای مختلفه و احوال متباینه مجاهلت نمایداز سر قدرت بی تطرق اضطراب. (از نفایس الفنون - حکمت مدنی)
- مسالمت
سازگاری، با هم صلح کردن وآشتی نمودن
- مسالمت ((مُ لِ مَ))
آشتی کردن، از روی صلح و آشتی رفتار کردن
- مسالمت
آرامش، آشتی، آشتی خواهی، آشتی طلبی، خوش رفتاری، سازش، سازگاری، سلامت جویی، صلح جویی، صلح طلبی، ملایمت
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(مُ لِ)
لغت نامه دهخدا
نعت فاعلی از مصدر مسالمه. صلح کننده و آشتی کننده با کسی. رجوع به مسالمه و مسالمت شود، معاهد. عهدی. کافری که با مسلمانان پیمان دارد. آن کافر که قوم او با مسلمانان عهد دارند. خلاف حربی. (یادداشت مرحوم دهخدا)
(مُ لَ / لِ مَ)
لغت نامه دهخدا
مکالمه. با یکدیگر سخن گفتن. گفتگو: از محاورۀ اوغاد به مکالمت ملوک آورد. (مرزبان نامه چ قزوینی ص 235). گستاخ به مکالمت در آمد... (مرزبان نامه). بطریق استعجال و هجوم بر مکالمت او اقدام ننماید. (مصباح الهدایه چ همایی ص 224). پس شیخ را در مکالمت با مرید لازم بود که اول تخم کلام از شوایب هوا تنقیه کند. (مصباح الهدایه، ایضاً ص 230). بر بساط قرب و مکالمت و منادمت جای دادند. (مصباح الهدایه، ایضاً ص 296). و رجوع به مکالمه و مکالمه شود، مرتبۀ کلیم بودن و مکالمت مرتبۀ والایی است که مخصوص حضرت موسی است که فرمودند: ’و کلم اﷲ موسی تکلیماً’. (فرهنگ لغات و اصطلاحات عرفانی جعفر سجادی)
(صَدد)
لغت نامه دهخدا
مسالمه. مسالمت. سلام به یکدیگر. (ناظم الاطباء).
- مسالمه کردن، سلام کردن به دیگری. (ناظم الاطباء)
- مسالمه کردن، سلام کردن به دیگری. (ناظم الاطباء)
(صُ)
لغت نامه دهخدا
مسالمت. مسالمه. سلام. صلح کردن با یکدیگر و آشتی کردن با کسی. (منتهی الارب) (اقرب الموارد). با کسی صلح کردن. (المصادر زوزنی). آشتی کردن با کسی. (تاج المصادر بیهقی). و رجوع به مسالمت و سلام و مسالمه شود
(مُ مِ)
لغت نامه دهخدا
نعت فاعلی از مسامته. مقابل و موازی چیزی قرار گیرنده. روبرو و مقابل شونده. رجوع به مسامته شود: هر گه خورشید مسامت جایگاهی شود و یا قریب مسامت و بدان جایگاه آب بود.. بخار شود... و هرگاه که خورشید از مسامت آن جایگاه دور شود... هوای اوسرد شود.... (رسالۀ کائنات جو ابوحاتم اسفزاری)
(رَ دی دَ / دِ)
لغت نامه دهخدا
صلح آمیز. با مسالمت و صلح. آشتی جویانه.
- همزیستی مسالمت آمیز، تفاهم آمیخته به صلح و سلم
- همزیستی مسالمت آمیز، تفاهم آمیخته به صلح و سلم
توام با مسالمت: مقاومت سخت ولی مسالمت آمیز گاندی در برابر قوانین ظالمانه دولت افریقای جنوبی سبب شهرت وی گردید
چوب پهن و کلفتی که در زیر دو قاعده در نصب کنند، چوب جلو هودج. مقابل شونده روبرو شونده
سخن گفتن با یکدیگر، (اسم و مصدر) گفتگو: (وبگاه آنکه شراب طرب افزای دماغها را گرم کرد مخدره دهشت نقاب حیا از چهره مکالمه و محاوره بر انداخت) (سلجوقنامه ظهیری. چا. خاور. 27)، جمع مکالمات
آشتی، آشتی خواهی، آشتی جویی، آشتی طلبی، صلح جویی، صلح خواهی
متضاد: جنگ جویی
متضاد: جنگ جویی
صفت آشتی جویانه، صلح آمیز، صلح جویانه، صلح طلبانه
متضاد: قهرآمیز
متضاد: قهرآمیز