معنی لفچ در لغت نامه دهخدا

لب سطبر. لب درشت آویخته. لغتی است در لفج. به معنی لب حیوانات مخصوصاً شتر و گاو و خر استعمال میشود:، فروهشته لفچ و برآورده کفچ، به کردار قیر و شبه کفچ و لفچ.، فردوسی.، لفچهائی چو زنگیان سیاه، همه قطران قبا و قیر کلاه.، نظامی.، فروهشته لفچ و برآورده کفچ، همه لفچ کفچ و همه کفچ لفچ.، شیوای طوسی.، سر زنگیان را چو آرد به بند، خورد همچو لفچ سر گوسفند.، امیرخسرو.، قلقال، لفچ شتر

معنی لفچ - جستجوی لغت در جدول جو

لفچ

لغت نامه دهخدا

لفچ

فرهنگ لغت هوشیار

لفت

لفت دادن، کنایه از کاری را بیهوده طول و تفصیل دادن
شلغم، ریشۀ قهوه ای یا سفید رنگ گیاهی یکساله به همین نام که مصرف دارویی و خوراکی دارد، بوشاد، سلجم، شلجم، شلم
لفت و لیس: کنایه از کاسه لیسی و ریزه خواری از مال کسی، دله دزدی

لفت دادن، کنایه از کاری را بیهوده طول و تفصیل دادن
شَلغَم، ریشۀ قهوه ای یا سفید رنگ گیاهی یکساله به همین نام که مصرف دارویی و خوراکی دارد، بوشاد، سَلجَم، شَلجَم، شَلَم
لفت و لیس: کنایه از کاسه لیسی و ریزه خواری از مال کسی، دله دزدی

فرهنگ فارسی عمید

لیچ

آب کشیده، آب افتاده، خیس
لیچ شدن: خیس شدن

فرهنگ فارسی عمید

لفچه

لب ستبر، گوشت های اطراف پوزۀ گوسفند، برای مثال بیاورد خوان زیرک هوشمند / بر او لفچه های سر گوسفند (نظامی۵ - ۷۹۲)

فرهنگ فارسی عمید

سفچ

خربزه که هنوز نرسیده و درشت نشده باشد، خربزۀ نارس، برای مثال نقل ما خوشۀ انگور بد و ساغر سفچ / بلبل و صلصل رامشگر و بر دست عصیر (بوالمثل- صحاح الفرس - سفچ)

فرهنگ فارسی عمید

لفظ

حرفی که از دهان بیرون آید، کلمه، سخن، گفتار

فرهنگ فارسی عمید

لوچ

کسی که چشمش پیچیده باشد، کژبین، دوبین، چپ چشم، چشم گشته، کج چشم، کج بین، گاج، گاژ، کاج، کاچ، کوچ، کلیک، کلاژ، کلاژه، کلاج، احول، برای مثال خویشتن را بزرگ پنداری / راست گفتند یک دو بیند لوچ (سعدی - ۱۷۸)

فرهنگ فارسی عمید

کفچ

کف، مادۀ سفید رنگی که از حل شدن مواد شوینده در آب پدید می آید برای مثال فروهشته لفچ و برآورده کفچ / به کردار قیر و شبه، کفچ و لفچ (فردوسی - ۶/۹۰)

فرهنگ فارسی عمید

لفج

لب ستبر مانند لب شتر، برای مثال خروشان ز کابل همی رفت زال / فروهشته لفج و برآورده یال (فردوسی - ۱/۲۲۷)

فرهنگ فارسی عمید

لفچه

(لَ چَ/ چِ)

لفچ. (جهانگیری). لب گنده:
دو لفچه چو دو آستن مرد حجازی
دو منخره دو تیره چه سیصد بازی.
(منسوب به منوچهری).
دندان چو صدف کرده دهان معدن لؤلؤ
وز لفچه بیفشانده بسی لؤلؤ شهوار.
(منسوب به منوچهری).
، گوشت بی استخوان. (برهان) :
بیاورد خوان زیرک هوشمند
بر آن لفچه های سر گوسفند.
نظامی.
سر زنگیان را درآرد به بند
خورد چون سر و لفچۀ گوسفند.
نظامی.
، کلۀ بریان کرده. (برهان)

لغت نامه دهخدا

لفچن

(لَ چِ / چَ)

لفجن. دارندۀ لب گنده و سطبر. (از برهان) ، گوشت بی استخوان، زن بدکاره. (برهان). و رجوع به لفجن شود

لغت نامه دهخدا

غلفچ

(غَ فَ /غَ لَ)

زنبور سرخ. (برهان قاطع) (جهانگیری) (فرهنگ رشیدی). زنبور عسل. (برهان قاطع) :
چون ز لب بوسم نمیبخشی بتا
همچوغلفچ نیش بر جانم مزن.
(آنندراج).
شمس فخری در معیار جمالی به سکون فا و حرکت لام آورده است. در فرهنگ سروری نیز چنین است. (از آنندراج) ، به معنی زلو هم گفته اند و آن جانوری باشد که بر هر جای از بدن که بچسبانند خون از آنجا بمکد، و به سکون ثانی بر وزن اعرج هم آمده است. و با جیم ابجد هم درست است. (از برهان قاطع). اوبهی در تحفه الاحباب زیلوی سرخ آورده است. و همانا سهو کرده است. (از آنندراج) (انجمن آرا)

لغت نامه دهخدا

لفخ

توسری زدن، سیلی زدن

معنی لفچ - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما