معنی بفچ
- بفچ((بَ))
- کف دهان، آب دهان، بفج
واژههای مرتبط با بفچ
بفچ
- بفچ
- بفج. رجوع به بفج شود:
به تک میرفت و خون از دیده میریخت
چنان کآب از دهان وقت سخن بفچ.
شمس فخری، پیروان بقراط در طب. (ابن الندیم) :و من خط ثابت بن قره الحرانی لما ذکر البقارطه... (عیون الانباء ج 1 ص 17). و رجوع به قفطی ص 40 و 120 شود
بفش
- بفش
- عظمت وشکوه وکر و فر باشد
بفج
- بفج
- آب دهان
بفت
- بفت
- بافت بافته: زربفت
بوچ
- بوچ
- حشمت. شوکت، خود آرایی، توانایی، وقار. اندرون دهان
کفچ
- کفچ
- کَف، مادۀ سفید رنگی که از حل شدن مواد شوینده در آب پدید می آید
برای مِثال فروهشته لفچ و برآورده کفچ / به کردار قیر و شبه، کفچ و لفچ (فردوسی - ۶/۹۰)
سفچ
- سفچ
- خربزه که هنوز نرسیده و درشت نشده باشد، خربزۀ نارس،
برای مِثال نُقل ما خوشۀ انگور بُد و ساغرْ سفچ / بلبل و صلصل رامشگر و بر دستْ عصیر (بوالمثل- صحاح الفرس - سفچ)
بفج
- بفج
- کف دهان
آبِ دَهان، آب لزج که از دهان انسان یا حیوان خارج می شود، آبِ دَهَن، بُزاق، تُف، تُفو، خیو، خَدوبرای مِثال قی افتد آن را که سر و ریش تو بیند / زآن خلم و زآن بفج چکان بر سر و رویت (شهیدبلخی - شاعران بی دیوان - ۲۸)
غفچ
- غفچ
- آبگیر شمر، مغاک گودال حفره، شکشیر آبدار، سندان آهنگری و مسگری و غیره