معنی قصبا در فرهنگ فارسی عمید

نیزار، نیستان، دستۀ نی

معنی قصبا در لغت نامه دهخدا

نیستان. (دهار). رجوع به قصباء شود

معنی قصبا - جستجوی لغت در جدول جو

قصبا

فرهنگ فارسی عمید

قصبا

لغت نامه دهخدا

قوبا

هر نوع بیماری پوستی همراه با بثورات، بریون، گریون، گوارون

فرهنگ فارسی عمید

قصبات

قصبه ها، آبادی های بزرگی که از چند ده و دهکده تشکیل شده باشد، دهستان ها، شهرک ها، جمع واژۀ قصبه

فرهنگ فارسی عمید

قصبه

آبادی بزرگی که از چند ده و دهکده تشکیل شده باشد، دهستان، شهرک

فرهنگ فارسی عمید

قصوا

دورترین، دور، بالاترین، بالا

فرهنگ فارسی عمید

حصبا

سنگ ریزه، خرده سنگ، ریگ، حصاء، حصیٰ

فرهنگ فارسی عمید

قصاب

کسی که گاو و گوسفند و مانند آن ها را می کشد، گوشت فروش

فرهنگ فارسی عمید

قصاب

(قِ)

بندهای آب و پشته ها که در پای دیوار سازند تا آب جمع نشود و اطراف دیوار نیفتد و ویران نگردد. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) ، دیار. (اقرب الموارد). سرایها. (منتهی الارب). یکی آن قصبه است. (منتهی الارب) (اقرب الموارد). رجوع به قصبه شود

بندهای آب و پشته ها که در پای دیوار سازند تا آب جمع نشود و اطراف دیوار نیفتد و ویران نگردد. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) ، دیار. (اقرب الموارد). سرایها. (منتهی الارب). یکی ِ آن قَصَبه است. (منتهی الارب) (اقرب الموارد). رجوع به قصبه شود

لغت نامه دهخدا

قصبک

(قَ بَ)

نوعی از صدف باشد، وآن جانورکی است که به عربی حلزون گویند. (برهان)

لغت نامه دهخدا

قصبه

(قَ صَ بَ)

بندآب. یکی قصاب. (منتهی الارب) (اقرب الموارد). رجوع به قصاب شود، یکی قصب. (اقرب الموارد) (منتهی الارب). یک نی. (مهذب الاسماء). رجوع به قصب شود، چاه نوکنده، کوشک یا درون آن، شهر یا معظم شهرها. (اقرب الموارد) (منتهی الارب) ، افضل و بزرگ شهر. (منتهی الارب) (آنندراج). عاصمه و پایتخت: تبریز قصبۀ آذربایجان و قرطبه قصبۀ اندلس است. (حدود العالم) ، ده. (اقرب الموارد) (منتهی الارب). وسط ده. (اقرب الموارد). در استعمال امروز جائی است بزرگتر از ده و خردتر از شهر، توک موی پیچیده. (اقرب الموارد) (منتهی الارب) ، هر استخوان بامغز. (منتهی الارب)
واحد طول. آملی گوید: دومین آلت مشهورۀ مساحت است و آن را باب نیز خوانند به ذراع الید هشت ذراع باشد و به ذراع هاشمی شش و به ذراع جدید هفت وسیعی. (نفائس الفنون). رجوع به قصب شود

بندآب. یکی قِصاب. (منتهی الارب) (اقرب الموارد). رجوع به قِصاب شود، یکی قَصَب. (اقرب الموارد) (منتهی الارب). یک نی. (مهذب الاسماء). رجوع به قصب شود، چاه نوکنده، کوشک یا درون آن، شهر یا معظم شهرها. (اقرب الموارد) (منتهی الارب) ، افضل و بزرگ شهر. (منتهی الارب) (آنندراج). عاصمه و پایتخت: تبریز قصبۀ آذربایجان و قرطبه قصبۀ اندلس است. (حدود العالم) ، ده. (اقرب الموارد) (منتهی الارب). وسط ده. (اقرب الموارد). در استعمال امروز جائی است بزرگتر از ده و خردتر از شهر، توک موی پیچیده. (اقرب الموارد) (منتهی الارب) ، هر استخوان بامغز. (منتهی الارب)
واحد طول. آملی گوید: دومین آلت مشهورۀ مساحت است و آن را باب نیز خوانند به ذراع الید هشت ذراع باشد و به ذراع هاشمی شش و به ذراع جدید هفت وسیعی. (نفائس الفنون). رجوع به قصب شود

لغت نامه دهخدا

قصبه

(قَ صَ بِ)

دهی از دهستان گاوکان بخش جبال بارز شهرستان جیرفت واقع در 69000 گزی جنوب خاوری راه مالرو مسکون و 15000 گزی جنوب راه مالرو مسکون به کروک. موقع جغرافیایی آن کوهستانی و سردسیر. سکنۀ آن 150 تن است. آب آن از چشمه و محصول آن غلات و حبوبات و شغل اهالی زراعت و گله داری و صنایع دستی زنان پارچه بافی است. راه مالرو دارد. ساکنین از طایفۀ امجزی هستند. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8)

لغت نامه دهخدا

قصبه

(قَ صِ بَ)

بسیارکلک. بسیارنی: ارض قصبه، زمین بسیارنی و بسیارکلک. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

قصبی

(قَ صَ)

نسبت است به قصب. (لباب الانساب). رجوع به قصب شود

لغت نامه دهخدا

قصبی

(قَ صَ بی ی)

یکی قصب، و آن جامه های نازک و نرم کتانی است. (اقرب الموارد) (منتهی الارب). رجوع به قصب شود

لغت نامه دهخدا

قصاب

(قُصْ صا)

جمع واژۀ قاصب. (اقرب الموارد). رجوع به قاصب شود

لغت نامه دهخدا

قصباه

(قَ صَ)

یکی قصب. (منتهی الارب) (اقرب الموارد). و الف آن زاید است. (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

قصبات

(قَ صَ)

جمع واژۀ قصبه. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). رجوع به قصبه شود

لغت نامه دهخدا

قصبات

(قَ بِ)

شهری است به مغرب. (منتهی الارب). و در بلاد بربر واقع است. (معجم البلدان)

لغت نامه دهخدا

قصباء

(قَ)

جماعه قصب. (اقرب الموارد) (منتهی الارب) : اجمه قصباء، کثیرهالقصب. (اقرب الموارد) ، روئیدنگاه نی. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) ، کلک. (منتهی الارب). سیبویه گوید: قصباء واحد و جمع است همچون حلفاء و طرفاء. (منتهی الارب) (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا