- فلیو
بیهوده، بی فایده، بیکاره، برای مثال تا به پای خویش باشند آمده / آن فلیوان جانب آتشکده (مولوی - ۲۷۷)
معنی فلیو - جستجوی لغت در جدول جو
- فلیو(فَ وْ)
بیهوده و بی فایده. (غیاث، از لطایف). فلاد. (برهان). فلاده. به معنی سرگشته، حیران، سراسیمه و دیوانه است. در فرهنگها به معنی بیهوده نوشته اند و گویا بافلاذه اشتباه شده است. (یادداشت مؤلف) :
جام می هستی ّ شیخ است ای فلیو
کاندر او می درنگنجد بول دیو.
مولوی.
هیچ دیوانۀ فلیوی این کند
بر بخیلی، عاجزی، کدیه تند؟
مولوی.
تا به پای خویش باشند آمده
آن فلیوان جانب آتشکده.
مولوی
جام می هستی ّ شیخ است ای فلیو
کاندر او می درنگنجد بول دیو.
مولوی.
هیچ دیوانۀ فلیوی این کند
بر بخیلی، عاجزی، کدیه تند؟
مولوی.
تا به پای خویش باشند آمده
آن فلیوان جانب آتشکده.
مولوی
- فلیو
بیهوده و بی فایده، سرگشته، حیران، سراسیمه
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
خورشید، آفتاب، برای مثال ای ساقی مه روی درانداز و مرا ده / زآن می که رزش مادر و لیوش پدر آمد (انوری - لغت نامه - لیو)
(فَ)
لغت نامه دهخدا
تیر دوشاخ بود. (یادداشت مؤلف) : فلنگ. بیلک:
فلیکش بیشه بر شیران قفس کرد
کمندش دشت بر گوران خباگاه.
دقیقی.
به کوه برشد و اندر نهاله گه بنشست
فلیک پیش و به زه کرده نیم چرخ نهنگ.
فرخی
فلیکش بیشه بر شیران قفس کرد
کمندش دشت بر گوران خباگاه.
دقیقی.
به کوه برشد و اندر نهاله گه بنشست
فلیک پیش و به زه کرده نیم چرخ نهنگ.
فرخی
(فَ لُوو / فُ لُوو)
لغت نامه دهخدا
خرکره و اسب کرۀ یکساله یا ازشیربازکرده. ج، فلاوی ̍. (منتهی الارب). ج، فلاوی، افلاء. مؤنث آن فلوّه است. (از اقرب الموارد)
(فِلْوْ)
لغت نامه دهخدا
خرکره و اسب کرۀ یکساله یا ازشیربازکرده. ج، افلاء. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). مؤنث آن فلوه است. (اقرب الموارد). رجوع به فلوه شود
نارمشک است، و هزارچشان را نیز نامند. (فهرست مخزن الادویه). هزارچشان. هزارفشان. نارمشک. رجوع به این کلمات شود
به سریانی حجرالمغناطیس است. (فهرست مخزن الادویه)
به سریانی عفص است. (فهرست مخزن الادویه)
(فُلْ لَ)
لغت نامه دهخدا
شفتالوی دانه کفیده. (منتهی الارب) (بحر الجواهر) (از اقرب الموارد). خوخ ابیض. (فهرست مخزن الادویه)
(فَ)
لغت نامه دهخدا
کار شگفت، بلا و سختی. (منتهی الارب). داهیه. (اقرب الموارد) ، رگی که بر گردن بلند برآید، رگی در بازو، مغاکی پیش حلقوم شتر. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد)
(فِلْ لی یَ)
لغت نامه دهخدا
زمینی که باران سالش نرسیده، چندانکه باران سال آینده رسد وی را. ج، فلالی. (منتهی الارب) (اقرب الموارد)
فودنج بحری. (فهرست مخزن الادویه)
(ذَ رَ)
لغت نامه دهخدا
باز کردن کودک را از شیر، یا جدا نمودن آن را و دور داشتن. (منتهی الارب) (اقرب الموارد). از شیر باز کردن. (تاج المصادر بیهقی) ، زدن کسی را به شمشیر یابر سر کسی زدن شمشیر را. (منتهی الارب). زدن کسی را به شمشیر. (اقرب الموارد). شمشیر بر سر زدن. (تاج المصادر بیهقی) ، سفر کردن، عاقل گردیدن بعد نادانی. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) ، پروردن. (تاج المصادر بیهقی)
ساذج است، (فهرست مخزن الادویه)
(پِ یُ)
لغت نامه دهخدا
پل. شرق شناس فرانسوی معاصر، دارای تألیفات متعدد و تحقیقات مفید درباره زبان و تمدن آسیای مرکزی و چین است
پارسی است فلیغ پلیغ پیله پیله ابریشم کار شگفت، پتیار (بلا)، رگ بازو
چایمان انگلیسی شار ریزش، لوره لور (سیل) زبانزد زمین شناسی انگلیسی گربه رو، تنوره دود کش
خورشید آفتاب: ای ساقی مه روی در انداز و مرا ده زان می که رزش مادر و لیوش پدر آمد. (انورر جها)
شمشیر رخنه دار شمشیر لب شکسته، موی انبوه روغن خوشبویی که از گل موتیا و چنبیلی در هند سازند: کف مطرب از چربی و نرمی چوتیل تن هندوی عود را شد فلیل
سریانی تازی گشته پلیون نزد ترسایان کودکی است که برای شستار آورده اند
جنگلی است در کجور
آب دهان