معنی فسکله در لغت نامه دهخدا

فسکول گردیدن. (اقرب الموارد). درنگ کردن، پس ماندن، پیرو گردیدن، پیر گردانیدن کسی را. (منتهی الارب)

معنی فسکله در فرهنگ لغت هوشیار

پس افتادن، پیرو شدن، درنگیدن

معنی فسکله - جستجوی لغت در جدول جو

فسکله

لغت نامه دهخدا

فسکله

فرهنگ لغت هوشیار

فسیله

گله، رمه، گلۀ اسب، گروه اسبان، زرنگ، کراع، نسیله، برای مثال ز هر سوی بودش فسیله یله / به شهر اندر آورد یکسر گله (فردوسی - ۱/۳۱۸ حاشیه)

فرهنگ فارسی عمید

بسکله

کلون، چوبی به شکل مکعب مستطیل که برای بستن در، بر پشت آن نصب می شود، فانه، پانه، فهانه، تنبه، مدنگ، فردر، کلند، فروند، فلجم، کلیدان

فرهنگ فارسی عمید

پسکله

چوبی که پشت در بیندازند که در باز نشود

فرهنگ فارسی عمید

اسکله

مکان توقف کشتی ها برای تخلیه و بارگیری، بارانداز

فرهنگ فارسی عمید

فسیله

نهال خرما

فرهنگ فارسی عمید

فسکل

(فَ کَ / فُکُ)

اسب که در میدان سپس همه اسبان رهان آید. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). اسب که در میدان مسابقه عقب همه اسبان بدود. (فرهنگ فارسی معین) ، مرد واپس مانده و پیر، مرد کمینه. (منتهی الارب). رجل فسکل، مرد رذل. (از اقرب الموارد) ، فرومایه. سفله. پست. (از فرهنگ فارسی معین). مرد کاهل و فرومایه. (منتهی الارب)

اسب که در میدان سپس همه اسبان رهان آید. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). اسب که در میدان مسابقه عقب همه اسبان بدود. (فرهنگ فارسی معین) ، مرد واپس مانده و پیر، مرد کمینه. (منتهی الارب). رجل فُسکل، مرد رذل. (از اقرب الموارد) ، فرومایه. سفله. پست. (از فرهنگ فارسی معین). مرد کاهل و فرومایه. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

فسله

(فَ لَ)

شاخ خرد خرمابن. (ناظم الاطباء). مفرد فسل است. رجوع به فسل شود

لغت نامه دهخدا

فسله

(فِ لَ / لِ)

افسانه، تاریخ، مشابهت و مانندگی. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

فساله

(دَ لَ)

ناکس و فرومایه گردیدن. (مصادراللغۀ زوزنی). ناکس شدن. (تاج المصادر بیهقی) ، فسل بودن. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

فسکره

(فِ سِ)

جایی در فارس. (از معجم البلدان). در فارسنامۀ ابن بلخی و مآخذ جغرافیایی متأخر دیده نشد

لغت نامه دهخدا

فسیله

(فَ لَ)

خرمابن ریزه. ج، فسائل، فسیل، فسلان. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

فسیله

(فَ لَ / لِ)

گله و رمه و ایلخی اسب و استر و خر باشد وگلۀ آهو و گاو را نیز گویند. (برهان) :
تازیان و دوان همی آید
همچو اندر فسیله اسب نهاز.
رودکی.
فسیله بدان جایگه داشتی
چنان کوه تا کوه بگذاشتی.
فردوسی.
فسیله به بند اندر آورد نیز
نماند ایچ بر کوه و بر دشت چیز.
فردوسی.
به چوپان بفرمود تا هرچه بود
فسیله بیارد بکردار دود.
فردوسی.
نخواهیم شاه از نژاد پشنگ
فسیله نه خرم بود با پلنگ.
اسدی.
فسیله بسی داشتی در گله
به کوه و بیابان بکرده یله.
اسدی.
خویشتن درمیان فسیله افکند و یک گله در پیش کرد. (چهارمقاله).
ترکیب ها:
- فسیله گاه. فسیله گه. رجوع به این دو مدخل ها در جای شود.
، به معنی شاخ درخت هم آمده است. (برهان)