Q: معنی غسل در فرهنگ فارسی عمید

شستشوی تمام بدن طبق دستور شرع، همراه با نیت و برای نزدیکی به خداوند، شستن و در آب فرو بردن چیزی برای زایل ساختن نجاست یا چرک آن، غُسل ارتماسی: مقابلِ غسل ترتیبی، غسلی که در آن تمام بدن یک مرتبه در آب فرو برود، غُسل ترتیبی: غسلی که در آن تمام بدن به صورت تدریجی و با شیوۀ خاصی ابتدا سر و گردن، بعد طرف راست و سپس طرف چپ بدن شسته می شود، غُسل تعمید: در آیین مسیحیت، غسل دادن کودکان و کسانی که به دین مسیح می گروند با آیین مخصوص، غُسل جنابت: غسلی که مردان پس از جُنُب شدن به جا می آورند، غُسل حیض: غسلی که خانم ها پس از پاک شدن از حیض به جا می آورند، غُسل دادن: شستشو دادن، شستن، غسلی که در آن بدن میت طبق دستور شرع و با شیوۀ خاصی ابتدا سر و گردن، بعد طرف راست و سپس طرف چپ بدن شسته می شود، غُسل کردن: شستشوی تمام بدن طبق دستور شرع، همراه با نیت و برای نزدیکی به خداوند، غُسل مسّ میت: غسلی که به سبب تماس با میت واجب می شود، غُسل میت: غسلی که به سبب تماس با میت واجب می شود، غسل مسّ میت

Q: معنی غسل در لغت نامه دهخدا

گل خطمی. (فرهنگ شعوری ج 2 ورق 187 الف). ظاهراً مصحف غِسل است. رجوع غِسل شود

Q: معنی غسل در لغت نامه دهخدا

موضعی است به دیار بنی اسد. (منتهی الارب) (از تاج العروس). امرؤ القیس گوید:، تربع بالستار ستار قدر، الی غسل فجادلها الولی.، (تاج العروس).،، ذات غسل. رجوع به ذات غسل شود، ذوغسل. رجوع به ذوغسل شود

Q: معنی غسل در لغت نامه دهخدا

گشنی که گشنی بسیار کند و باردار نسازد. (منتهی الارب) (آنندراج). نری که بسیار برجهد، یا نری که بسیار برجهد و باردار نسازد همچنین است مرد. (از قطر المحیط). مردی که بسیار جماع کند و یا مردی که بسیار جماع کند و باردار نسازد

Q: معنی غسل در لغت نامه دهخدا

مردی که با زنش بسیار جماع کند. (از تاج العروس)

Q: معنی غسل در لغت نامه دهخدا

نام گلی است که آن را خطمی گویند، سرخ آتشی وسرخ نیم رنگ و سفید میباشد. (برهان قاطع). در فرهنگهای عربی و در ذیل قوامیس عرب دزی غِسل آمده است. و ظاهراً غَسل مأخوذ از عربی است. رجوع به غِسل شود

Q: معنی غسل در لغت نامه دهخدا

شستن. (منتهی الارب) (تاج المصادر بیهقی) (ترجمان علامۀ جرجانی). مطلق شستن هرچیز که باشد. (غیاث اللغات) (آنندراج). تطهیر با آب و زایل کردن چرک و مانند آن با روان کردن آب بر آن. (از اقرب الموارد)، محو کردن و از میان بردن نوشته. (دزی ج 2 ص 212)، غُسل الفرس (مجهولاً)، خوی آوردن اسب. (منتهی الارب). عرق کردن اسب. (از قطر المحیط)، غسل کسی، زدن پس دردناک گردیدن. (منتهی الارب). زدن کسی و به درد آوردن او را. (اقرب الموارد)، غسل با زن، بسیار گائیدن. (منتهی الارب). بسیار جماع کردن با زن. (از قطر المحیط)، غسل فحل بر ناقه، بسیار جستن گشن بر ناقه. (منتهی الارب) (از قطر المحیط)، (هذا) لغسل رأسک، اشاره به تحفه بودن چیزی است. شاهزادگان هندی وقتی پولی به عنوان تحفه به کسی میفرستادند پیغام میدادند که: (هذا) لغسل رأسک. (دزی ج 2 ص 211)

Q: معنی غسل در لغت نامه دهخدا

به معنی غُسل. (منتهی الارب). سر شستن. شست و شوی تمام بدن. لغتی است در غسل و اسم است از غَسَل َ. (اقرب الموارد)، شستگی. (منتهی الارب). غُسل. رجوع به غُسل شود، آب غسل، خطمی. (منتهی الارب) (قطر المحیط)

Q: معنی غسل در فرهنگ لغت هوشیار

شستن، تطهیر با آب و زایل کردن چرک و مانند آن با روان کردن آب بدان

Q: معنی غسل در فرهنگ فارسی معین

شستشو دادن با آب، شستشوی تن طبق آیین شرع، ارتماسی فرو بردن تمام بدن یک مرتبه در آب، ترتیبی شستن اعضای بدن به تدریج، بدین طریق که ابتدا سر و گردن و بعد نیمه راست بدن و سپس نیمه چپ آن شسته شود

غسل

فرهنگ فارسی عمید

غسل

لغت نامه دهخدا

غسل

لغت نامه دهخدا

غسل

لغت نامه دهخدا

غسل

لغت نامه دهخدا

غسل

لغت نامه دهخدا

غسل

لغت نامه دهخدا

غسل

لغت نامه دهخدا

غسل

فرهنگ لغت هوشیار

غسل

فرهنگ فارسی معین

غسل

فرهنگ واژه فارسی سره

غسل

فرهنگ واژه مترادف متضاد

غسل جنابت

غسلی که مردان پس از جنب شدن به جا می آورند

فرهنگ فارسی عمید

غسلین

آبی که در آن چرک و جراحت شسته شود، آنچه از بدن دوزخیان روان شود مانند خونابه و زرداب

فرهنگ فارسی عمید

غسل دادن

شستشو دادن، شستن، غسلی که در آن بدن میت طبق دستور شرع و با شیوۀ خاصی ابتدا سر و گردن، بعد طرف راست و سپس طرف چپ بدن شسته می شود

فرهنگ فارسی عمید

غسل خانه

حمام، گرمابه، غسالخانه

فرهنگ فارسی عمید

غسلگاه

جای غسل کردن، محل غسل

فرهنگ فارسی عمید

غسلج

ریشۀ گیاه اشنان که آن را پس از خشک کردن می کوبند و در شستن پارچه و لباس به کار می برند، چوبک، کنشتوک، کنشتو، جوغان، چوبک اشنان، بیخ

فرهنگ فارسی عمید

مغسل

(مَ سِ / سَ)

جای مرده شستن. ج، مغاسل. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). مرده شوی خانه. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) ، مکان شستشو. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

مغسل

(مُ سَ)

غسل داده شده. (غیاث)

لغت نامه دهخدا

مغسل

(مُ سِ)

غسل دهنده. (غیاث)

لغت نامه دهخدا

مغسل

(مُ غَسْ سِ)

داروها که بیماری سپیدۀ چشم و مانند آن را زایل کند. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) : صفت دارویی مغسل. (ذخیرۀ خوارزمشاهی، یادداشت ایضاً)

لغت نامه دهخدا

تغسل

(بَ)

غسل آوردن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

غسله

(غَ لَ)

حیض و عادت زنانه. فلانه فی غسلتها. (دزی ج 2 ص 212)

لغت نامه دهخدا

غسله

(غُ)

آبی است در موضع غسل. (منتهی الارب). نام آبی که در ناحیۀ غسل قرار دارد. (از تاج العروس). رجوع به معجم البلدان ذیل غسل شود

لغت نامه دهخدا

غسله

(غُ سَ لَ)

گشن، و مرد که بسیار گشنی کند و باردار نسازد. (منتهی الارب) (مهذب الاسماء). غسّیل. (قطر المحیط). رجوع به غسّیل شود

لغت نامه دهخدا

غسله

(غِ لَ)

آب غسل. (منتهی الارب) (آنندراج). آبی که با آن غسل کنند. (از اقرب الموارد) ، خوشبوی است. (منتهی الارب) (آنندراج). الطیب عند الامتشاط، طیبی که هنگام شانه زدن به کار برند. (اقرب الموارد) ، آنچه زنان در سر اندازند وقت شانه کردن از برگ درخت آس و جز آن. (منتهی الارب) (آنندراج). آنچه زن در موی خود قرار دهد. (اقرب الموارد) ، سرشستنی چون خطمی و گل و مانند آن. (منتهی الارب) (آنندراج). آنچه سر را بدان شویند از خطمی و مانند آن، و گویند آن برگ آس است. و غسله به فتح اول گفته نشود. (از اقرب الموارد) ، در افریقیه غسله گیاهی را گویند که عوام اسپانیا آن را عینون نامند و در اروپا گلبولر نامیده شود، و آن از جنس گیاهان دوفلقه ای است و گلهای آبی دارد و در اروپا بسیار روید و 12 نوع از آن شناخته شده است. (از دزی ج 2 ص 212) ، غسله مطراه، آسی است که آن را به عطر بیالایند و بدان شانه زنند. (از اقرب الموارد) ، ابوغسله، گرگ. (منتهی الارب) (اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

غسلی

(غَ لا)

جمع واژۀ غسیل. (منتهی الارب) (آنندراج) (اقرب الموارد). رجوع به غسیل شود

لغت نامه دهخدا

غسلج

(غَ لَ)

بنگ سیاه. البنج الاسود. (قطر المحیط) ، امری بین دو امر. الامر بین الامرین، هر خوراک و آشامیدنی که بی مزه باشد. مالاتجد له طعماً من الطعام و الشراب. (قطر المحیط)

لغت نامه دهخدا