معنی عل در لغت نامه دهخدا

جَمعِ واژۀ عُلعُل. (لسان العرب و شرح قاموس از ذیل اقرب الموارد). اما ازهری گوید جمع علعل، عُلُل و عَلاعل است. (ذیل اقرب الموارد)

معنی عل در لغت نامه دهخدا

کنۀ لاغر، کنۀ فربه. از اضداد است. (منتهی الارب) (اقرب الموارد)، مرد کلان سال و حقیر و نزار. (منتهی الارب)، ریزه اندام از هر چیزی، تکۀ بزرگ جثه. (منتهی الارب) (اقرب الموارد)، مرد که صحبت زنان، و محادثت با آنها را دوست دارد. (منتهی الارب)، آنکه زنان را بسیار دیدار کند. (اقرب الموارد)، آنکه پوستش از بیماری ترنجیده باشد. (منتهی الارب) (اقرب الموارد). ج، أعلال، آنکه نیکی و خوبی ندارد. (ذیل اقرب الموارد)

معنی عل در لغت نامه دهخدا

از حروف مشبهه بالفعل بمعنای لعل ّ است. و بعضی بر آنند که اصل و ریشه لعل همین عل است، و لام آن زائد است. مانند ’لاتهین الفقیر علک أن ترکع یوماً، و الدهر قد رفعه’. عل و لعل در معنی مانند عسی، و در عمل مانند ان مشبهه بالفعل اند، اما قبیلۀ عقیل آن دو را حرف جر دانند. و کوفیان منصوب ساختن جواب آن دو را جائز شمرند بر اساس قرائت حفص: ’لعلی أبلغ الاسباب اسباب السماوات فاطلع’. ابن مالک مجزوم شدن فعل بعد از لعل را جائز داند در صورتی که فاء آن حذف شده باشد:، لعل التفاتاً منک نحوی مقدر، یمل بک من بعد القساوه للرحم.، (از مغنی اللبیب)

معنی عل در لغت نامه دهخدا

دوباره آب خوراندن. (منتهی الارب) (اقرب الموارد). دیگرباره شراب دادن. (تاج المصادر) (مصادر زوزنی)، نیک رنگ دادن چرم را. (اقرب الموارد)، پیاپی زدن. (تاج المصادر) (اقرب الموارد). سئل تابعی عمن ضرب رجلاً فقتله، فقال اذا عله ضرباً ففیه القود. (اقرب الموارد)، شتران را پیش از سیراب شدن بازگرداندن، ماده شتر را صبح وظهر و شب دوشیدن. (ذیل اقرب الموارد)، دوباره آب خوردن. دوباره آشامیدن. (منتهی الارب) (اقرب الموارد). دیگرباره شراب خوردن. (تاج المصادر) (مصادر زوزنی)، بیمار شدن. (منتهی الارب)

معنی عل در فرهنگ لغت هوشیار

کنه لاغر، ریزه اندام مرد، کنه فربه از واژگان دو پهلو، زنباره، کلانسال نزار، پوست ترنجیده، مگر با افزودن ل لعل، بیمار گشتن، ناتوان گشتن، پیاپی آب نوشیدن، گزافیدن