معنی علم

علم

علم

دانستن، یقین کردن، یقین، معرفت، دانش
عِلم ازلی: علم الهی، علم غیب
عِلم اسفل: حکمتِ طبیعی
عِلم اوسط: علم ریاضی
عِلم بیان: علمی که به وسیلۀ آن می توان فهمید کدام یک از طرق تعبیر واضح تر و برای ادای مقصود مناسب تر است، به عبارت دیگر علمی که شناخته می شود به آن ایراد معانی در انحای مختلف و آن شامل سه باب است، باب اول در تشبیه، باب دوم در مجاز و استعاره، باب سوم در کنایه
عِلم حروف: علمی که از خواص و تاثیر حروف به طور مفرد یا مرکب بحث می کند و موضوع آن حروف هجا است، علم سیمیا
عِلم الهی: علمی که دربارۀ ذات واجب الوجود بحث می کند
حکمت الهی: علمی که دربارۀ ذات واجب الوجود بحث می کند، عِلم الهی
عِلم غیب: علم بر امور پنهانی، غیب دانی، برای مِثال حاجت موری به علم غیب بداند / در بن چاهی به زیر صخرۀ صمّا (سعدی۲ - ۳۰۳)
عِلم لاهوت: علمی که دربارۀ عقاید متعلق به خداوند و خداشناسی بحث می کند
عِلم لدنی: مقابلِ علم مکتسب، دانش ذاتی، علم من لدن، علمی که از طریق کشف و شهود حاصل شود، دانشی که بدون فراگیری از جانب خدا به کسی داده شود
عِلم لدن: مقابلِ علم مکتسب، دانش ذاتی، علم من لدن، علمی که از طریق کشف و شهود حاصل شود، دانشی که بدون فراگیری از جانب خدا به کسی داده شود، عِلم لدنی