معنی عذق در لغت نامه دهخدا

دور کردن گشن را از ماده شتران و فراهم آوردن و فراگرفتن آنها را، بستن بر گوسفند پشم را بخلاف رنگ آن جهت نشان. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (از قطرالمحیط). نشان کردن گوسفند. (تاج المصادر بیهقی)، دشنام دادن کسی را و تهمت کردن. (منتهی الارب). کسی را بعیبی معروف کردن. (تاج المصادر بیهقی)، نسبت دادن کسی را به چیزی، بازآوردن. (منتهی الارب). بازبیاوردن. (تاج المصادر)، بریدن شاخهای خرما. (منتهی الارب) (از قطرالمحیط) (تاج المصادربیهقی)، ریخ زدن شتر. (منتهی الارب)

معنی عذق در لغت نامه دهخدا

خرمابن با بار. ج، اَعذُق و عِذق، و منه قول الجباب بن المنذر انا عذیقها المرجب، نوعی از خرما در مدینه. (منتهی الارب)

معنی عذق در لغت نامه دهخدا

مرد زیرک هوشیار چرب زبان. (از اقرب الموارد) (از قطرالمحیط) (از منتهی الارب)، طیب عذق، خوشبوی تیز و تند بوی. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد)

معنی عذق در فرهنگ لغت هوشیار

کویک خرما دار، دشنام دادن، بریدن شاخه کویک خوشه انگور، خوشه خرما، ارجمندی، گل آذین دیهیم

معنی عذق - جستجوی لغت در جدول جو

عذق

لغت نامه دهخدا

عذق

لغت نامه دهخدا

عذق

لغت نامه دهخدا

عذق

فرهنگ لغت هوشیار

حذق

حذاقت، مهارت، استادی

فرهنگ فارسی عمید

علق

هر چیز خوب و گران مایه، نفیس و گران مایه از هر چیز
علق مضنه: چیزی گرانمایه که به آن بخل می ورزند

فرهنگ فارسی عمید

علق

نود و ششمین سورۀ قرآن کریم، مکی، دارای نوزده آیه، اقرا
مقداری از گل که به دست می چسبد، هر چیز آویخته
در علم زیست شناسی زالو، کرمی کوچک و سیاه رنگ که در آب زندگی می کند و با مکنده های روی بدنش خون جانوارن را می مکد، زرو، زلو، جلو، شلک، شلکا، شلوک، خرسته، مکل، دیوک، دیوچه، دشتی
خون، خون بسته

نود و ششمین سورۀ قرآن کریم، مکی، دارای نوزده آیه، اِقرا
مقداری از گِل که به دست می چسبد، هر چیز آویخته
در علم زیست شناسی زالو، کرمی کوچک و سیاه رنگ که در آب زندگی می کند و با مکنده های روی بدنش خون جانوارن را می مکد، زَرو، زَلو، جَلو، شَلک، شَلکا، شَلوک، خِرِستِه، مَکِل، دیوَک، دیوچِه، دُشتی
خون، خون بسته

فرهنگ فارسی عمید

عذب

خاشاک، شاخه های درخت، اطراف چیزی، آن قسمت از عمامه یا دستار که بر دو شانه می افتد، بند ترازو

فرهنگ فارسی عمید

عنق

گردن، قسمتی از بدن بین سر و تنه

فرهنگ فارسی عمید

عرق

ریشه، اصل و ریشۀ چیزی، رگ

فرهنگ فارسی عمید

عذب

پاکیزه، گوارا، خوشگوار

فرهنگ فارسی عمید

عمق

فاصلۀ سطح تا انتهای چیزی، ژرفا، بخش داخلی چیزی، گودی، شدت، اندازه مثلاً هنوز به عمق عشقش آگاه نشده بود، کنایه از معنای ژرف داشتن، عمیق بودن

فرهنگ فارسی عمید

عرق

مایعی که از غده های زیر پوست بدن تراوش می کند و مرکب از آب، نمک، اوره و مواد دیگر است،
خوی، خی، نوعی نوشیدنی الکلی که از تقطیر شراب انگور، سیب، خرما یا کشمش به دست می آید،
هر مایعی که از تقطیر جوشاندۀ بعضی گیاهان حاصل شود مثلاً عرق بیدمشک، عرق کاسنی
عرق دوآتشه: عرقی که دو نوبت تقطیر شده باشد
عرق کردن: بیرون آمدن عرق از بدن، خوی کردن

فرهنگ فارسی عمید

عتق

آزاد شدن بندۀ زرخرید از قید بندگی
بزرگواری
بخشش، عطا، کرم، دهش، بخشیدن چیزی به کسی، داشات، عطیّه، داد و دهش، جدوا، بغیاز، بذل، فغیاز، جود، داشاد، دهشت، منحت، برمغاز، اعطا، صفد، احسان، سماحت، داشن

آزاد شدن بندۀ زرخرید از قید بندگی
بزرگواری
بَخشِش، عَطا، کَرَم، دَهِش، بخشیدن چیزی به کسی، داشات، عَطیِّه، داد و دَهِش، جَدوا، بَغیاز، بَذل، فَغیاز، جود، داشاد، دَهِشت، مِنحَت، بَرمَغاز، اِعطا، صَفَد، اِحسان، سَماحَت، داشَن

فرهنگ فارسی عمید

عذق بن طاب

(عِ قُ نُ)

نوعی از خرماست. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

عذقانه

(عَ نَ)

زن زبان دراز. (منتهی الارب) ، زن سلیطه. (از قطرالمحیط). زن سلیطۀ دریده (بدسخن). (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

اعذق

(اَ ذُ)

جمع واژۀ عذق. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). جمع واژۀ عذق، بمعنی شاخ درخت خرمای باردار. (از اقرب الموارد). عذاق. (اقرب الموارد). ج عذق، خرمابن بابار. (آنندراج). رجوع به عذق شود

لغت نامه دهخدا

عذقه

(عَ قَ / عِ قَ)

آن پشم که جهت علامت و نشان بر گوسپند بندند بخلاف رنگ آن. (ازاقرب الموارد) (منتهی الارب) ، هر چیز از سمه و جز آن که علامت و نشان باشد. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا