معنی طراشنه - جستجوی لغت در جدول جو

طراشنه

لغت نامه دهخدا

مراهنه

گرو گذاشتن، شرط بستن، شرط بندی در مسابقۀ اسب دوانی

فرهنگ فارسی عمید

تراشنده

کسی که چیزی می تراشد

فرهنگ فارسی عمید

فراعنه

فرعونها، پادشاهان مصر، جمع واژۀ فرعون

فرهنگ فارسی عمید

طرازنده

آرایش دهنده، نظم دهنده

فرهنگ فارسی عمید

تراشنده

(تَ شَ دَ / دِ)

حلاق. (ملخص اللغات حسن خطیب کرمانی). سرتراش. سلمانی:
مگر کآن غلام از جهان درگذشت
بدیگر تراشنده محتاج گشت.
نظامی.
تراشنده استادی آمد فراز
بپوشیدگی موی او کرد باز.
نظامی.
تراشنده کاین داستان را شنید
به از راست گفتن جوابی ندید.
نظامی.
، تراش دهنده، چون تیشۀ سنگتراشان، یا درودگران و جز آنها:
هم طبع او چو تیشه تراشنده
هم خوی او برنده چو منشارش.
خاقانی

لغت نامه دهخدا

حرشانه

(حَ نَ)

خردل بری. حرشا

لغت نامه دهخدا

خراشنده

(خَ شَ دَ / دِ)

ایجاد خراش کننده. آنکه بخراشد. آنکه ایجاد خراش کند

لغت نامه دهخدا

خراشاه

(خُ)

دهی است از دهستان سنخواست بخش اسفراین شهرستان بجنورد. واقع در 60هزارگزی باختر اسفراین وپنج هزارگزی شمال مالرو عمومی میان آباد به جاجرم. این ناحیه کوهستانی با آب و هوای معتدل و 123 تن سکنۀکردی و ترکی زبان می باشد. آب آن از رودخانه و قنات و محصولاتش غلات است. اهالی بکشاورزی گذران می کنند و راه آن مالرو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 9)

لغت نامه دهخدا

اراکنه

(اَ کِ نَ)

جمع واژۀ ارکنت. رجوع به ارکنت شود: فلما علم الرؤساء فی وقته من الکهنه و الاراکنه... (عیون الانباء ج 1 ص 45 س 7)

لغت نامه دهخدا

ارامنه

(اَ مِ نَ / نِ)

جمع واژۀ ارمنی

لغت نامه دهخدا

طرکونه

شهری است به مغرب. (منتهی الارب). و یاقوت آرد: موضع دیگری است به اندلس از اعمال لبله. (معجم البلدان). رجوع به مادۀ بعد شود

لغت نامه دهخدا

طراخنه

(طَ خِ نَ)

جمع واژۀ طرخان. (منتهی الارب) (آنندراج) : فقال یحیی بن خالد البرمکی، یا امیرالمؤمنین... و علی بن عیسی، قتل صنادید اهل خراسان و طراخنتها... (آداب الوزراء جهشیاری ص 180). رجوع به ایران باستان ج 3 ص 2557 شود

لغت نامه دهخدا

طرانه

در ابن البیطار چ مصر ج 1 ص 159 در شرح کلمه جثجاث آمده: ’و هی علی طریق الطرانه’ و لکلرک در ترجمه ابن البیطار ج 1 ص 347 این نام را ’طارنه’ یاد کرده است. رجوع به طارنه شود

لغت نامه دهخدا