معنی سوختن در فرهنگ فارسی عمید

آتش گرفتن چیزی، مشتعل شدن، آسیب دیدن بدن از آتش یا آب جوش یا هر چیز سوزنده، سوزیدن، آتش زدن در چیزی و چیزی را در آتش افکندن، سوزاندن، تیره شدن پوست از آفتاب یا حرارت، کنایه از تباه شدن، از بین رفتن، کنایه از باختن در بازی، ترحم کردن

معنی سوختن در لغت نامه دهخدا

اوستا ریشه ساوچ، سئوکایاهی (روشن کردن)، ساوکا ’اتر’ (شعلۀ آتش)، ’سائوکنت’ (سوخته)، پهلوی ’سوختن ’’ سوچیشن’، هندی باستان ریشه ’سوک ’’ سوکاتی’، کردی ’سوتین’ (سوختن)، افغانی ’سزال’ سجال سواجاول، استی ’سوجون، سوجین’ (سوختن)، بلوچی ’سوکگ، سوشق’ (سوختن) ’سوکگ، سوشق’ (سوزاندن)، وخی عاریتی و دخیلی ’سوز’، سریکلی ’سز’ (سوز)، گیلکی ’سوختن’ آتش گرفتن چیزی (لازم)، آتش درگیراندن در چیزی، افروختن (متعدی). (حاشیۀ برهان قاطع چ معین)، آتش گیراندن در چیزی. سوزاندن حرق کردن. مشتعل ساختن. احراق. (المصادر زوزنی) :، چون سپرم نه میان بزم بنوروز، در مه بهمن بیار و جان عدو سوز.، رودکی.، بیاموز تا بد نیایْدْت روز، چو پروانه مر خویشتن را مسوز.، ابوشکور.، حبیب با چهارهزار مرد شبیخون کرد بر ایشان ظفر یافت و آتش اندرزد و ایشان را بسوخت. (ترجمه تاریخ طبری بلعمی). و ایشان (خرخیزیان) آتش را بزرگ دارند و مرده را بسوزند و خداوندان و خیمه خرگاهند. (حدود العالم).، کوفته را کوفتند و سوخته را سوخت، وین تن پیخسته را بقهر بپیخست.، کسائی.، بخواست آتش و آن کند را بکند و بسوخت، نه کاخ ماندو نه تخت و نه تاج و نه کاچال.، بهرامی.، گر بیارند و بسوزند دهندت بر باد، تو بسنگ تکژی نان ندهی باب ترا.، لبیبی.، که تفش بسوزد همی لشکرم، کنون برفروزد همی کشورم.، فردوسی.، سپاه اندرآمد بهر پهلویی، همی سوختند آتش از هر سویی.، فردوسی.، گفتم بلای من همه زین دیده و دل است، گفتا یکی از این دو بسوز و یکی بکن.، فرخی.، بفروز و بسوز پیش خود امشب، چندانکه توان ز عود وز چندن.، عسجدی.، بسوزد بلی هر کسی چوب کژ، نپرسد که بادام یا پسته ای.، ناصرخسرو.، و دل پیغمبر خدا را در فراق فرزندش سوختیم. (قصص الانبیاء ص 82). و گل سرخ و شکر و طبرزد و برگ مورد سوختن و بوی آن برکشیدن سود دارد. (ذخیرۀ خوارزمشاهی).، ننوازی دلی چرا سوزی، نخری گوهری چرا شکنی.، خاقانی.، هر کس از خوبی و جوانی او، سوخت بر عین زندگانی او.، نظامی.، ساختی مکری و ما را سوختی، سوختی ما را و خود افروختی.، مولوی.، این چرا گفتم چرا دادم پیام، سوختم بیچاره را از گفت خام.، مولوی.، بر من دل انجمن بسوزد، گر درد فراق یار گیرم.، سعدی.، دوش می آمد و رخساره برافروخته بود، تا کجا باز دل غمزده ای سوخته بود.، حافظ.،، آتش گرفتن. مشتعل شدن. محترق شدن:، هر آن شمعی که ایزد برفروزد، هر آن کس پف کند ریشش بسوزد.، ابوشکور.، صحرای بی نبات پر از خشکی، گویی که سوخته ست با برنجک.، دقیقی.، بتان از سر گاه میسوختند، بجای بت آتش برافروختند.، فردوسی.، بر آتش همچو خار خشک سوزی، اگر چشم خرد را بازدوزی.، فرخی.، جامۀ باغ سوخت بی آتش، جامۀ گرم خواه و آتش سوز.، ازرقی.، یا بگدازم چو شمع یا بکشندم به صبح، چاره همین بیش نیست سوختن و ساختن.، سعدی.، آتش در انبار هیزمش افتاد و سایر املاکش بسوخت. (گلستان).، - سوختن ستاره، آن بود که با آفتاب بهم آید. و این تمام از بهر آن نهادند که آفتاب را به آتش تشبیه کردند. و ناپدید شدن ستاره از دیدار آمدن او بشعاع آفتاب مانندۀ سوختن و ناچیز شدن باشد. (التفهیم ص 82).،، سخت در رنج بودن. (یادداشت بخط مؤلف).، - دل سوختن، آزردن. ناراحت کردن:، بخون برادر چو بندی کمر، چو سوزی دل پیر گشته پدر.، فردوسی.، - دماغ سوختن، بور شدن. خجل شدن. (فرهنگ فارسی معین).، - روز را سوختن، وقت گذراندن. اوقات تلف کردن: و روز را می بسوخت تانماز شام را راست کرده بودند. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 118).، - سوختن دل بر کسی، متألم گردیدن برای رنج والم، یا زیان و ضرری که بر او وارد شده است. (یادداشت بخط مؤلف).، - مغز سوختن:، دانم از اهل سخن هر که این فصاحت بشنود، هم بسوزد مغز و هم سودا پزد بی منتها.، خاقانی.، - واسوختن، بیزار شدن از معشوق. (غیاث).،، در تداول کودکان، باختن در بازی. (یادداشت بخط مؤلف).، - سوختن ورقی، باطل شدن ورقی در قمار. باطل شدن. (یادداشت بخط مؤلف).،، (اصطلاح شعرای ایران) تن به عشق و جور معشوق دردادن. (غیاث)

معنی سوختن در فرهنگ لغت هوشیار

مشتعل ساختن، آتش گرفتن چیزی

معنی سوختن در فرهنگ واژه مترادف متضاد

آتش گرفتن، شعله ورشدن، مشتعل شدن، احتراق، حریق، حرق، باختن، خطا کردن، فول کردن، عذاب کشیدن، زجر کشیدن، ملتهب شدن، تاول زدن، افروخته بودن، روشن بودن، به آتش کشیدن، سوزاندن، نابود کردن 01 نابود شدن، تباه ش

معنی سوختن - جستجوی لغت در جدول جو

سوختن

فرهنگ فارسی عمید

سوختن

لغت نامه دهخدا

سوختن

فرهنگ لغت هوشیار

سوختن

فرهنگ فارسی معین

سوختن

فرهنگ واژه مترادف متضاد

ساختن

درست کردن براساس نقشه و طرح قبلی، بنا کردن، چیزی را آماده کردن و پدید آوردن
آراستن و ترتیب دادن
سازگاری کردن، سازیدن
از نیست هست کردن، آفریدن، خلق کردن
تغییر دادن، برای مثال چگونه ساخت از گل مرغ عیسی / چگونه کرد شخص عاذر احیا (خاقانی - ۲۷)، نواختن، نوازش کردن
گستردن خوان و مانند آن ها
دوختن
نواختن، ساز زدن

درست کردن براساس نقشه و طرح قبلی، بنا کردن، چیزی را آماده کردن و پدید آوردن
آراستن و ترتیب دادن
سازگاری کردن، سازیدن
از نیست هست کردن، آفریدن، خلق کردن
تغییر دادن، برای مِثال چگونه ساخت از گل مرغ عیسی / چگونه کرد شخص عاذر احیا (خاقانی - ۲۷)، نواختن، نوازش کردن
گستردن خوان و مانند آن ها
دوختن
نواختن، ساز زدن

فرهنگ فارسی عمید

سوختنی

قابل سوختن، درخور سوختن

فرهنگ فارسی عمید

سوخته

چیزی که آتش در آن افتاده، آتش گرفته، کنایه از محنت کشیده و آزاردیده، کنایه از کسی که عشق و سوزی داشته باشد، جسمی سیاه رنگ که از دود تریاک در حقۀ وافور جمع می شود وبعد آن را تبدیل به شیره می کنند، از گنج های خسروپرویز، برای مثال دگر گنج کش خواندی سوخته / کزآن گنج بود کشور افروخته (فردوسی - ۸/۲۹۷)، کنایه از پررنگ، تیره

چیزی که آتش در آن افتاده، آتش گرفته، کنایه از محنت کشیده و آزاردیده، کنایه از کسی که عشق و سوزی داشته باشد، جسمی سیاه رنگ که از دود تریاک در حقۀ وافور جمع می شود وبعد آن را تبدیل به شیره می کنند، از گنج های خسروپرویز، برای مِثال دگر گنج کش خواندی سوخته / کزآن گنج بُود کشور افروخته (فردوسی - ۸/۲۹۷)، کنایه از پررنگ، تیره

فرهنگ فارسی عمید

آوختن

آویختن، آویزان کردن، آویخته ساختن، آویزان شدن، آویخته شدن، به چیزی چنگ انداختن، به چیزی متوسل شدن، جنگ کردن، گلاویز شدن

فرهنگ فارسی عمید

دوختن

دو تکه پارچه را با نخ و سوزن به هم وصل کردن، بخیه زدن
با تیر یا نیزه دو چیز را به هم چسباندن
دوشیدن

فرهنگ فارسی عمید

توختن

دوختن، فرو کردن، فرو کردن از طرفی و بیرون کشیدن از طرف دیگر
کشیدن
جستن، خواستن، حاصل کردن، اندوختن

فرهنگ فارسی عمید

سپوختن

چیزی را به زور و فشار در چیز دیگر فرو کردن، سپوزیدن، فروکردن، خلانیدن، برای مثال تخم محنت بپاش در گلشان / خنجر کین سپوز در دلشان (ابوالعباس نبجتی - شاعران بی دیوان - ۱۳۴)
راندن، دور کردن

فرهنگ فارسی عمید

سوختنی

(تَ)

آنچه لایق سوختن باشد. آنچه درخور سوختن باشد:
ای سوختۀ سوختۀ سوختنی
ای آتش دوزخ از تو افروختنی.
(منسوب به خیام).
خار کو مادر گلبرگ طری است
زآنکه آزار کند سوختنی است.
سلمان ساوجی.
- امثال:
در مسجد نه کندنی است نه سوختنی است

آنچه لایق سوختن باشد. آنچه درخور سوختن باشد:
ای سوختۀ سوختۀ سوختنی
ای آتش دوزخ از تو افروختنی.
(منسوب به خیام).
خار کو مادر گلبرگ طری است
زآنکه آزار کند سوختنی است.
سلمان ساوجی.
- امثال:
دَرِ مسجد نه کندنی است نه سوختنی است

لغت نامه دهخدا

بسوختن

(تَ)

محترق شدن. سوختن.

لغت نامه دهخدا

پوختن

آب کردن و پاک ساختن آن در بوته. یا پختن شغل. روبراه کردن آن ترتیب دادن آن مهیا کردن وی. یا پختن کسی را. او را بافسون و نیرنگ رام کردن و با خود همداستان ساختن قانع و راضی کردن، یا پختن میوه. رسیدن آن نضج یافتن، یا پختن هوسی. هوی ومیلی بدل راه دادن

فرهنگ لغت هوشیار

هوختن

برکشیدن بیرون آوردن

فرهنگ لغت هوشیار

سوخته

هر چیز آتش گرفته محترق، آزار کشیده محنت رسیده (از حوادث دوران عشق)، لته ورکوی آتش گرفته که بدان آتش از آتش زنه گیرند حراقه، (در عثمانی) طالب علم، جمع سوختگان، محترق سوختنن، ثفل شراب

فرهنگ لغت هوشیار

توختن

جستجو نمودن، آروز کردن

فرهنگ لغت هوشیار

سپوختن

در فشردن، چیزی را بجائی خلانیدن، فرو کردن

فرهنگ لغت هوشیار

آوختن

آویختن

فرهنگ لغت هوشیار

سوختنی

قابل سوختن لایق سوختن

فرهنگ لغت هوشیار

بوختن

نجات دادن (مخصوصا از دوزخ) رهایی بخشیدن

فرهنگ لغت هوشیار

ساختن

(ساخت سازد خواهد ساخت بساز سازنده ساخته سازش) بنا کردن عمارت کردن، درست کردن بعمل آوردن، ابداع کردن نوآوردن اختراع کردن، آفریدن خلق کردن، قرار دادن مقرر داشتن، منعقد کردن بر پای داشتن، آراستن رونق دادن، انتظام سامان دادن، نواختن نوازش کردن دلخوش کردن، تجهیز مجهز کردن سپاه، پختن طبخ کردن، تالیف کردن تصنیف کردن، تدبیر کردن چاره کردن، جعل کردن

فرهنگ لغت هوشیار