معنی اوصاب در لغت نامه دهخدا

جَمعِ واژۀ وَصَب. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). بیماریها و امراض: ما نیز در اقسام اسقام و نوائب اوصاب و شوائب اعلال بر امید اقامت و ایلال مغرور و مسرورمیباشیم. (ترجمه تاریخ یمینی). رجوع به وصب شود، جَمعِ واژۀ وَعْر. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). دشوار، خلاف سهل. (از آنندراج)، جَمعِ واژۀ وعیر. (المنجد). رجوع به وعر و وعیر شود

معنی اوصاب - جستجوی لغت در جدول جو

اوصاب(اَ)

لغت نامه دهخدا

اوصاب

فرهنگ لغت هوشیار

اوصال

وصل ها، وصال ها، پیوستن ها، مقابل هجر ها، مرتبط شدن ها، پیوندها، اعضای بدن، جمع واژۀ وصل

فرهنگ فارسی عمید

اعصاب

عصبها، کنایه از وضعیت روحی شخص، جمع واژۀ عصب

فرهنگ فارسی عمید

اوصاف

وصف ها، بیان چگونگی و حالت ها، جمع واژۀ وصف

فرهنگ فارسی عمید

اوصال

(اَ)

جمع واژۀ وصل، جمع واژۀ وعل. (از منتهی الارب) (ناظم الاطباء). رجوع به وعل شود

لغت نامه دهخدا

احصاب

(لَ)

سنگریزه انداختن: احصب الفرس، سنگریزه انداخت اسب بسم در رفتن. (منتهی الارب).

لغت نامه دهخدا

اشصاب

(اَ)

جمع واژۀ شصب، بمعانی شدت و قحطی و بهره و نصیب. (از اقرب الموارد). رجوع به شصب شود

لغت نامه دهخدا

اعصاب

(بِ لَ)

کوشش نمودن در سیر. (آنندراج) (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). کوشش کردن شتر در حرکت: اعصبت الابل، جدت فی السیر. (از اقرب الموارد)

لغت نامه دهخدا

اعصاب

(اَ)

جمع واژۀ عصب، یعنی پی. مفاصل. (آنندراج) (دهار) (ازناظم الاطباء). جمع واژۀ عصب، بمعنی پی مفاصل و درخت پیچک و برگزیدگان قوم. و یکی آن عصبه. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). پیها و عصبها. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

ایصاب

(اِ تِ)

بیمار شدن، (از ’وص ب’)

لغت نامه دهخدا

اشصاب

(نَ زَ)

اشصاب خدا زندگی کسی را، دشوار کردن آن. یقال: اشصب اﷲ عیشه. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

اخصاب

(غَ چَ / چِ فِ / فِ)

فراخ سال شدن.

لغت نامه دهخدا

اخصاب

(اَ)

جمع واژۀ خصب و خصب.

لغت نامه دهخدا

اقصاب

(اَ)

ج قصب. (منتهی الارب) (اقرب الموارد) (ناظم الاطباء) (آنندراج). بمعنی پشت ها و روده ها. رجوع به قصب شود، جمع واژۀ قطع. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (دهار). رجوع به قطع شود

لغت نامه دهخدا

اوراب

(اَ)

جمع واژۀ ورب. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). رجوع به ورب شود

لغت نامه دهخدا

اوقاب

(اَ)

جمع واژۀ وقب. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). رخنه های خانه، سنگ. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (المنجد) (آنندراج) ، جای سخت. (منتهی الارب) (المنجد)

لغت نامه دهخدا

اوغاب

(اَ)

جمع واژۀ وغب. (از منتهی الارب) (ناظم الاطباء). به معنی جوال و رخت روی، متواضع. فروتن، کشته. به خاک سیاه نشسته:
کو آنکه بباددادۀ تست
بر خاک ره اوفتادۀ تست.
نظامی.
و رجوع به افتاده شود

لغت نامه دهخدا

اوطاب

(اَ)

جمع واژۀ وطب. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء) (آنندراج). رجوع به وطب شود

لغت نامه دهخدا