معنی القاء در لغت نامه دهخدا

بیفکندن. (تاج المصادر بیهقی). افکندن. (ترجمان علامۀ تهذیب عادل) (منتهی الارب) (غیاث اللغات). گویند: اءِلقِه ِ من یدک، یعنی آن را از دست خود بیفکن، و ألق به من یدک، و ألقیت الیه الموده (و بالموده)، یعنی دوستی خود را به وی القا کردم، یا دوستی او را بر دل گرفتم. (از منتهی الارب). فروانداختن و افکندن. (آنندراج). انداختن.

معنی القاء در لغت نامه دهخدا

جَمعِ واژۀ لَقوَه، لِقوَه، لَقی ̍. (منتهی الارب) (آنندراج) (اقرب الموارد). رجوع به همین کلمه ها شود

معنی القاء در فرهنگ فارسی معین

یاد دادن، افکندن، انداختن

معنی القاء - جستجوی لغت در جدول جو

القاء

لغت نامه دهخدا

القاء

لغت نامه دهخدا

القاء

فرهنگ فارسی معین

القاح

آبستن کردن، باردار کردن، بارور ساختن

فرهنگ فارسی عمید

القاب

لقب ها، اسامی غیر از نام اصلی که فردی به آن شهرت پیدا کند، جمع واژۀ لقب

فرهنگ فارسی عمید

الباء

لبیب ها، صاحبان خرد، مردمان عاقل، جمع واژۀ لبیب، خردمندان، ذوی الالباب، اهل عقول، اولوالالباب، ذوی العقول، اهل خرد

فرهنگ فارسی عمید

الجاء

ناچار کردن، کسی را به کاری وادار ساختن، پناه دادن، کار خود را به خدا سپردن

فرهنگ فارسی عمید

بلقاء

(بَ)

تأنیث أبلق. پیسه. (منتهی الارب). آنچه درو سیاهی و سپیدی باشد. (از اقرب الموارد). ج، بلق. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). و رجوع به ابلق شود

لغت نامه دهخدا

اشقاء

(اَ شِقْ قا)

جمع واژۀ شقیق. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

اشقاء

(نَ)

بدبخت کردن. (منتهی الارب) (تاج المصادر بیهقی). بدبخت گردانیدن. به رنج آوردن. (آنندراج).

لغت نامه دهخدا

بلقاء

(بَ)

شهری است به شام. (منتهی الارب). ناحیه ایست ازتوابع دمشق بین شام و وادی القری، قصبۀ آن عمان است و در آنجا روستاهای زیاد است و مزرعه های وسیع، گندم آن در خوبی شهره است. (از معجم البلدان) (از مراصد). اندر حدود این کوه بلقاء (به شام) شهرها و روستاها بسیارند و اندر وی همه مردمان خوارج اند. (حدود العالم)، میوۀ تازه، نوباوه، جامۀ نو. (برهان) (از هفت قلزم) (آنندراج)، هر چیز تازه و نوبرآمده، که طبع از دیدنش محظوظ گردد، که آن را به عربی طرفه خوانند. (از برهان) (از هفت قلزم) (از آنندراج). هرچیز که دیدنش خوش آید. (غیاث)، گنجشکی که طرفه باشد. (برهان) (از هفت قلزم) (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

القاح

آبستن کردن باردار کردن گشن دادن آبستن کردن گشن دادن باردار کردن بارور ساختن

فرهنگ لغت هوشیار

اشقاء

بدبخت کردن، برنج آوردن، رنجاندن آزاراندن، شانه کردن

فرهنگ لغت هوشیار

ارقاء

خشک کردن اشک، خشک کردن خوی، جمع رقیق بندگان مملوکان

فرهنگ لغت هوشیار

احقاء

سزاوار

فرهنگ لغت هوشیار

القاب

جمع لقب

فرهنگ لغت هوشیار

اسقاء

آب دادن، آب خورانیدن، نوشاندن سیراب کردن، آک کردن

فرهنگ لغت هوشیار

الواء

به گونه رمن خم های رود کناره های شهرها درفش دوختن، درفش برافراشتن، پژمردن، آرزو داشتن، چیرگی

فرهنگ لغت هوشیار

القان

زود یاد گیری فراگیری

فرهنگ لغت هوشیار

انقاء

جمع نقو، بر استخوان ها، برگزیدن، پاکیزه کردن

فرهنگ لغت هوشیار

الهاء

باز داشتن، دست برداشتن، افکندن، سرود شنیدن، مشغول کردن، غافل شدن از کاری

فرهنگ لغت هوشیار

الجاء

جانباز، کسی که برای پول نمی جنگد، ناچار کردن کسی را به کاری، وادار ساختن کسی به انجام دادن امری، پناه دادن، کار خود را به خدا سپردن، مضطر کردن کسی را به کاری، سپردن کار را به خدای، ملجاء گردانیدن

فرهنگ لغت هوشیار

الزاء

سیر چرانیدن

فرهنگ لغت هوشیار

التقاء

دیدار کردن، به هم رسیدن، به هم پیوستن دیدار کردن بهم رسیدن یکدیگر را دیدن همدیدار شدن، پیوستن، یا التقاء ساکنان (ساکنین)، بر خورد دو حرف ساکن (دو صامت) بهم که در عربی روا نیست مثلا در فیلم (لام و میم) و در فارس (راء و سین) که عرب ناگزیر فیلم (بکسر لام) و فارس (بکسرراء) تلفظ کند

فرهنگ لغت هوشیار

الغاء

برافکندن، از شمار افکندن، بیهوده کردن بیهوده شمردن از شمار افکندن بهم زدن باطل کردن بیهوده شمردن: الغاء قرار داد

فرهنگ لغت هوشیار