معنی ازهاد در لغت نامه دهخدا

اندازه کردن. (منتهی الارب). اندازه گرفتن چیزی را.

معنی ازهاد - جستجوی لغت در جدول جو

ازهاد(گَ شِ)

لغت نامه دهخدا

ازهاد

فرهنگ لغت هوشیار

ازهار

شکوفه ها، گل درخت میوه دار که پیش از روییدن برگ شکفته می شود، غنچه مثلاً شکوفۀ هلو و زردآلو

فرهنگ فارسی عمید

اشهاد

گواه آوردن، گواه گردانیدن، گواه گرفتن

فرهنگ فارسی عمید

ازهاق

نیست و نابود کردن

فرهنگ فارسی عمید

اسهاد

(زَ)

یکبارگی انداختن بچه را: اسهدت بالولد.

لغت نامه دهخدا

امهاد

(اَ)

جمع واژۀ مهد. (از اقرب الموارد و ذیل آن) (از منتهی الارب). جمع واژۀ مهده. (از منتهی الارب). زمینهای بلند و یا زمینهای پست وهموار و نرم. (از آنندراج). و رجوع به مهد شود

لغت نامه دهخدا

امهاد

(اَ)

یوم الامهاد، یکی از جنگهای عرب است. (از معجم البلدان)

لغت نامه دهخدا

اشهاد

(نَ / نُ خوا / خا زَ)

حاضر کردن. (ترجمان علامۀ جرجانی ص 13) (زوزنی) (تاج المصادر بیهقی) (مؤیدالفضلا). حاضر گردانیدن. (منتهی الارب) (آنندراج). احضار کردن کسی را. (از المنجد).

لغت نامه دهخدا

اشهاد

(اَ)

جج شاهد، بمعنی گواه و اداء شهادت کننده. (از منتهی الارب).
- علی رؤس الاشهاد، بر سر جمع. در حضور گواهان بسیار. علناً و آشکارا. در چشم گواهان

لغت نامه دهخدا

ازهاق

(گَ گُ)

نیست کردن. (تاج المصادر بیهقی). هلاک کردن. نیست و ناپیدا گردانیدن: ازهق اﷲ الباطل .

لغت نامه دهخدا

اضهاد

(بَ)

اضهاد کسی را (به کسی) ، ستم کردن وی را. (از منتهی الارب) (ناظم الاطباء). ستم نمودن کسی را. (آنندراج). جور کردن بر کسی.

لغت نامه دهخدا

ازغاد

شیر دادن. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

ازدهاد

(پَ)

کم شمردن. (منتهی الارب). اندک شمردن عطا. (تاج المصادر بیهقی) : فلان یزدهد عطاء فلان، ای یعده زهیداً، ای قلیلا. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

ازباد

کف برآوردن. (زوزنی) (تاج المصادر بیهقی) : ازباد بحر، کفک برآوردن دریا، ازباد سراب همچنین. (از منتهی الارب).

لغت نامه دهخدا

ازباد

(اَ)

جمع واژۀ زبد، شترمرغی که بالای هر دو چشم آن پر سپید باشد، مرد باریک و کشیده ابرو. (منتهی الارب). باریک و دراز ابرو. آنک ابروش باریک باشد و دراز و نیکو. (تاج المصادر بیهقی). کمان ابرو. (زوزنی). آنک ابرویش باریک باشد. (مهذب الاسماء). مؤنث: زجّاء. (منتهی الارب) (مهذب الاسماء). ج، زج ّ. (مهذب الاسماء)

جَمعِ واژۀ زَبد، شترمرغی که بالای هر دو چشم آن پر سپید باشد، مرد باریک و کشیده ابرو. (منتهی الارب). باریک و دراز ابرو. آنک ابروش باریک باشد و دراز و نیکو. (تاج المصادر بیهقی). کمان ابرو. (زوزنی). آنک ابرویش باریک باشد. (مهذب الاسماء). مؤنث: زَجّاء. (منتهی الارب) (مهذب الاسماء). ج، زُج ّ. (مهذب الاسماء)

لغت نامه دهخدا

ازهام

(گَ گَ)

مغزدار شدن استخوان: ازهم العظم. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

اعهاد

(اِ)

مبرا و مأمون ساختن کسی را از چیزی: انا اعهدک من اباقه اعهاداً. (منتهی الارب). انا اعهدک من اباق هذا العبد اعهاداً، من ترا از گریختن این برده مبرا و مأمون میسازم. (ناظم الاطباء). مبرا ساختن از چیزی: اعهده منه، برأه. (از اقرب الموارد). مأمون ساختن. (از اقرب الموارد).

مبرا و مأمون ساختن کسی را از چیزی: انا اعهدک من اباقه اعهاداً. (منتهی الارب). انا اعهدک من اباق هذا العبد اعهاداً، من ترا از گریختن این برده مبرا و مأمون میسازم. (ناظم الاطباء). مبرا ساختن از چیزی: اعهده منه، بَرأه. (از اقرب الموارد). مأمون ساختن. (از اقرب الموارد).

لغت نامه دهخدا