مقدمه مفهومی درباره واژه در معماری سیستم های کامپیوتری، مولفه اصلی (Master) به بخش مرکزی و کنترل کننده اشاره دارد که مسئولیت هماهنگی و مدیریت سایر اجزا را بر عهده دارد. این مفهوم در حوزه های مختلفی از جمله شبکه های کامپیوتری، سیستم های کنترل نسخه، پایگاه های داده و معماری های توزیع شده کاربرد اساسی دارد. مولفه اصلی معمولاً به عنوان منبع حقیقت (Source of Truth) در سیستم عمل می کند و دارای ویژگی های منحصر به فردی مانند حق تقدم در تصمیم گیری ها، مسئولیت هماهنگی و قابلیت اطمینان بالا است. انواع سیستم های اصلی 1) شاخه اصلی (Master Branch) در سیستم های کنترل نسخه 2) سرور اصلی (Master Server) در معماری کلاینت-سرور 3) دستگاه اصلی (Master Device) در پروتکل های ارتباطی 4) پایگاه داده اصلی (Master Database) در سیستم های تکثیر داده 5) گره اصلی (Master Node) در خوشه های محاسباتی 6) دیسک اصلی (Master Disk) در سیستم های RAID کاربردهای پیشرفته در سیستم های کنترل نسخه مانند Git، شاخه اصلی به عنوان منبع پایدار کد عمل می کند. در پایگاه های داده توزیع شده، پایگاه داده اصلی مسئول تکثیر تغییرات به سایر گره هاست. در شبکه های کامپیوتری، سرور اصلی ترافیک و ارتباطات را مدیریت می کند. در سیستم های ذخیره سازی، دیسک اصلی داده های پشتیبان را همگام سازی می کند. در معماری های میکروسرویس، سرویس اصلی وظیفه هماهنگی بین سرویس ها را بر عهده دارد. الگوریتم ها و تکنیک ها 1) الگوریتم های انتخاب اصلی (Master Election) 2) روش های تکثیر داده از اصلی به فرعی 3) تکنیک های تحمل خطا برای سیستم های اصلی 4) پروتکل های هماهنگی در سیستم های توزیع شده 5) روش های بارگذاری متوازن برای سرورهای اصلی 6) الگوریتم های بازیابی پس از خرابی پیاده سازی در Git با شاخه master/main. در Kubernetes با Master Node. در سیستم های پایگاه داده با Primary/Replica. در شبکه با سرورهای DNS اصلی. در سیستم های فایل با Metadata Masters. در پروتکل های ارتباطی با دستگاه های اصلی. چالش ها تمرکز خطر (Single Point of Failure)، مسائل مقیاس پذیری، تاخیر در سیستم های توزیع شده، هماهنگی در زمان به روزرسانی ها، و مدیریت انتقال نقش در صورت خرابی از جمله چالش های مهم هستند.
مقدمه مفهومی درباره واژه در معماری سیستم های کامپیوتری، مولفه اصلی (Master) به بخش مرکزی و کنترل کننده اشاره دارد که مسئولیت هماهنگی و مدیریت سایر اجزا را بر عهده دارد. این مفهوم در حوزه های مختلفی از جمله شبکه های کامپیوتری، سیستم های کنترل نسخه، پایگاه های داده و معماری های توزیع شده کاربرد اساسی دارد. مولفه اصلی معمولاً به عنوان منبع حقیقت (Source of Truth) در سیستم عمل می کند و دارای ویژگی های منحصر به فردی مانند حق تقدم در تصمیم گیری ها، مسئولیت هماهنگی و قابلیت اطمینان بالا است. انواع سیستم های اصلی 1) شاخه اصلی (Master Branch) در سیستم های کنترل نسخه 2) سرور اصلی (Master Server) در معماری کلاینت-سرور 3) دستگاه اصلی (Master Device) در پروتکل های ارتباطی 4) پایگاه داده اصلی (Master Database) در سیستم های تکثیر داده 5) گره اصلی (Master Node) در خوشه های محاسباتی 6) دیسک اصلی (Master Disk) در سیستم های RAID کاربردهای پیشرفته در سیستم های کنترل نسخه مانند Git، شاخه اصلی به عنوان منبع پایدار کد عمل می کند. در پایگاه های داده توزیع شده، پایگاه داده اصلی مسئول تکثیر تغییرات به سایر گره هاست. در شبکه های کامپیوتری، سرور اصلی ترافیک و ارتباطات را مدیریت می کند. در سیستم های ذخیره سازی، دیسک اصلی داده های پشتیبان را همگام سازی می کند. در معماری های میکروسرویس، سرویس اصلی وظیفه هماهنگی بین سرویس ها را بر عهده دارد. الگوریتم ها و تکنیک ها 1) الگوریتم های انتخاب اصلی (Master Election) 2) روش های تکثیر داده از اصلی به فرعی 3) تکنیک های تحمل خطا برای سیستم های اصلی 4) پروتکل های هماهنگی در سیستم های توزیع شده 5) روش های بارگذاری متوازن برای سرورهای اصلی 6) الگوریتم های بازیابی پس از خرابی پیاده سازی در Git با شاخه master/main. در Kubernetes با Master Node. در سیستم های پایگاه داده با Primary/Replica. در شبکه با سرورهای DNS اصلی. در سیستم های فایل با Metadata Masters. در پروتکل های ارتباطی با دستگاه های اصلی. چالش ها تمرکز خطر (Single Point of Failure)، مسائل مقیاس پذیری، تاخیر در سیستم های توزیع شده، هماهنگی در زمان به روزرسانی ها، و مدیریت انتقال نقش در صورت خرابی از جمله چالش های مهم هستند.
مقدمه مفهومی درباره واژه Raster یا گرافیک شطرنجی، روشی برای نمایش تصاویر دیجیتال است که در آن تصویر به صورت شبکه ای منظم از نقاط کوچک به نام پیکسل (pixel) ذخیره می شود. هر پیکسل حاوی اطلاعات رنگی خاص خود است که در ترکیب با دیگر پیکسل ها، تصویر نهایی را تشکیل می دهد. این روش در مقابل گرافیک برداری (vector) قرار می گیرد که از روابط ریاضی برای توصیف تصاویر استفاده می کند. فایل های raster معمولاً با فرمت هایی مانند JPEG، PNG، GIF و TIFF ذخیره می شوند. کیفیت تصاویر raster به وضوح (resolution) آنها بستگی دارد که معمولاً بر حسب تعداد پیکسل ها در واحد طول (مثلاً نقطه در اینچ یا DPI) اندازه گیری می شود. از مزایای گرافیک raster می توان به توانایی نمایش تصاویر پیچیده با سایه روشن های دقیق اشاره کرد، در حالی که بزرگنمایی این تصاویر می تواند به افت کیفیت و پیکسلی شدن (pixelation) منجر شود. کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات در پردازش تصویر، raster داده های پیکسلی را مدیریت می کند. در گرافیک کامپیوتری، rasterization فرآیند تبدیل تصاویر برداری به raster است. در وب دیزاین، فرمت های raster برای تصاویر پیچیده استفاده می شوند. در GIS، داده های raster برای نقشه برداری استفاده می شوند. در چاپ دیجیتال، تصاویر raster استاندارد اصلی هستند. در بینایی کامپیوتر، تحلیل تصاویر raster انجام می شود. در یادگیری ماشین، داده های raster برای آموزش مدل های بینایی استفاده می شوند. مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT عکس های دیجیتال معمولاً به صورت raster ذخیره می شوند. اسکن اسناد تصاویر raster تولید می کند. تصاویر وب سایت ها معمولاً در فرمت های JPEG یا PNG هستند. تصاویر ماهواره ای در GIS به صورت raster ذخیره می شوند. خروجی چاپگرها معمولاً raster است. فریم های ویدئوهای دیجیتال تصاویر raster هستند. اسکرین شات های کامپیوتری تصاویر raster تولید می کنند. نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها در معماری پردازش تصویر، raster فرمت اصلی داده است. در سیستم های ذخیره سازی، فشرده سازی raster مهم است. در معماری های گرافیکی، rasterizer بخشی از خط لوله پردازش است. در سیستم های GIS، مدیریت داده های raster چالش برانگیز است. در معماری های وب، بهینه سازی تصاویر raster مهم است. در سیستم های چاپ، تبدیل به raster ضروری است. در معماری های یادگیری ماشین، پیش پردازش raster اهمیت دارد. شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف اولین نمایشگرهای raster در دهه 1960 توسعه یافتند. در دهه 1970، استانداردهای raster گرافیک ایجاد شدند. در دهه 1980، فرمت های فشرده سازی raster معرفی شدند. در دهه 1990، فرمت های وب مانند JPEG و PNG رایج شدند. در دهه 2000، پردازش GPU تصاویر raster را متحول کرد. در دهه 2010، داده های raster بزرگ در GIS اهمیت یافتند. امروزه، raster در بسیاری از فناوری های دیجیتال نقش کلیدی دارد. تفکیک آن از واژگان مشابه raster با vector متفاوت است -后者 از ریاضیات استفاده می کند. raster با bitmap فرق می کند -后者 نوع خاصی از raster است. raster با pixelmap متفاوت است -后者 به نقشه پیکسلی اشاره دارد. raster با voxel فرق می کند -后者 برای فضای سه بعدی است. raster با texture متفاوت است -后者 برای سطوح سه بعدی است. raster با sprite فرق می کند -后者 برای گرافیک بازی است. شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف در Python، از کتابخانه هایی مانند PIL/Pillow استفاده می شود. در C++، از کتابخانه هایی مانند OpenCV استفاده می شود. در JavaScript، از Canvas API استفاده می شود. در Java، از کلاس BufferedImage استفاده می شود. در C#، از System.Drawing استفاده می شود. در R، از بسته raster استفاده می شود. در MATLAB، از توابع پردازش تصویر استفاده می شود. چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن یک سوءبرداشت رایج این است که همه تصاویر دیجیتال raster هستند. چالش دیگر، مدیریت حجم بالای داده های raster است. برخی تصور می کنند raster و bitmap یکسان هستند. در پردازش تصویر، کار با rasterهای بزرگ می تواند حافظه زیادی مصرف کند. در مستندسازی، عدم توضیح وضوح raster می تواند مشکلاتی ایجاد کند. در سیستم های پیچیده، تبدیل بین raster و vector چالش برانگیز است. نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی گرافیک raster بخش اساسی بسیاری از سیستم های دیجیتال است. در آموزش، باید تفاوت raster و vector توضیح داده شود. در مستندات فنی، مشخصات rasterها باید دقیقاً ذکر شود. در طراحی سیستم ها، انتخاب مناسب فرمت های raster مهم است. با رشد فناوری های تصویری، بهینه سازی rasterها اهمیت بیشتری یافته است.
مقدمه مفهومی درباره واژه Raster یا گرافیک شطرنجی، روشی برای نمایش تصاویر دیجیتال است که در آن تصویر به صورت شبکه ای منظم از نقاط کوچک به نام پیکسل (pixel) ذخیره می شود. هر پیکسل حاوی اطلاعات رنگی خاص خود است که در ترکیب با دیگر پیکسل ها، تصویر نهایی را تشکیل می دهد. این روش در مقابل گرافیک برداری (vector) قرار می گیرد که از روابط ریاضی برای توصیف تصاویر استفاده می کند. فایل های raster معمولاً با فرمت هایی مانند JPEG، PNG، GIF و TIFF ذخیره می شوند. کیفیت تصاویر raster به وضوح (resolution) آنها بستگی دارد که معمولاً بر حسب تعداد پیکسل ها در واحد طول (مثلاً نقطه در اینچ یا DPI) اندازه گیری می شود. از مزایای گرافیک raster می توان به توانایی نمایش تصاویر پیچیده با سایه روشن های دقیق اشاره کرد، در حالی که بزرگنمایی این تصاویر می تواند به افت کیفیت و پیکسلی شدن (pixelation) منجر شود. کاربرد واژه در برنامه نویسی یا زیرشاخه های فناوری اطلاعات در پردازش تصویر، raster داده های پیکسلی را مدیریت می کند. در گرافیک کامپیوتری، rasterization فرآیند تبدیل تصاویر برداری به raster است. در وب دیزاین، فرمت های raster برای تصاویر پیچیده استفاده می شوند. در GIS، داده های raster برای نقشه برداری استفاده می شوند. در چاپ دیجیتال، تصاویر raster استاندارد اصلی هستند. در بینایی کامپیوتر، تحلیل تصاویر raster انجام می شود. در یادگیری ماشین، داده های raster برای آموزش مدل های بینایی استفاده می شوند. مثال های واقعی و کاربردی در زندگی یا پروژه های IT عکس های دیجیتال معمولاً به صورت raster ذخیره می شوند. اسکن اسناد تصاویر raster تولید می کند. تصاویر وب سایت ها معمولاً در فرمت های JPEG یا PNG هستند. تصاویر ماهواره ای در GIS به صورت raster ذخیره می شوند. خروجی چاپگرها معمولاً raster است. فریم های ویدئوهای دیجیتال تصاویر raster هستند. اسکرین شات های کامپیوتری تصاویر raster تولید می کنند. نقش واژه در توسعه نرم افزار یا معماری سیستم ها در معماری پردازش تصویر، raster فرمت اصلی داده است. در سیستم های ذخیره سازی، فشرده سازی raster مهم است. در معماری های گرافیکی، rasterizer بخشی از خط لوله پردازش است. در سیستم های GIS، مدیریت داده های raster چالش برانگیز است. در معماری های وب، بهینه سازی تصاویر raster مهم است. در سیستم های چاپ، تبدیل به raster ضروری است. در معماری های یادگیری ماشین، پیش پردازش raster اهمیت دارد. شروع استفاده از این واژه در تاریخچه فناوری و تکامل آن در سال های مختلف اولین نمایشگرهای raster در دهه 1960 توسعه یافتند. در دهه 1970، استانداردهای raster گرافیک ایجاد شدند. در دهه 1980، فرمت های فشرده سازی raster معرفی شدند. در دهه 1990، فرمت های وب مانند JPEG و PNG رایج شدند. در دهه 2000، پردازش GPU تصاویر raster را متحول کرد. در دهه 2010، داده های raster بزرگ در GIS اهمیت یافتند. امروزه، raster در بسیاری از فناوری های دیجیتال نقش کلیدی دارد. تفکیک آن از واژگان مشابه raster با vector متفاوت است -后者 از ریاضیات استفاده می کند. raster با bitmap فرق می کند -后者 نوع خاصی از raster است. raster با pixelmap متفاوت است -后者 به نقشه پیکسلی اشاره دارد. raster با voxel فرق می کند -后者 برای فضای سه بعدی است. raster با texture متفاوت است -后者 برای سطوح سه بعدی است. raster با sprite فرق می کند -后者 برای گرافیک بازی است. شیوه پیاده سازی واژه در زبان های برنامه نویسی مختلف در Python، از کتابخانه هایی مانند PIL/Pillow استفاده می شود. در C++، از کتابخانه هایی مانند OpenCV استفاده می شود. در JavaScript، از Canvas API استفاده می شود. در Java، از کلاس BufferedImage استفاده می شود. در C#، از System.Drawing استفاده می شود. در R، از بسته raster استفاده می شود. در MATLAB، از توابع پردازش تصویر استفاده می شود. چالش ها یا سوءبرداشت های رایج در مورد آن یک سوءبرداشت رایج این است که همه تصاویر دیجیتال raster هستند. چالش دیگر، مدیریت حجم بالای داده های raster است. برخی تصور می کنند raster و bitmap یکسان هستند. در پردازش تصویر، کار با rasterهای بزرگ می تواند حافظه زیادی مصرف کند. در مستندسازی، عدم توضیح وضوح raster می تواند مشکلاتی ایجاد کند. در سیستم های پیچیده، تبدیل بین raster و vector چالش برانگیز است. نتیجه گیری کاربردی برای استفاده در متون تخصصی و آموزشی گرافیک raster بخش اساسی بسیاری از سیستم های دیجیتال است. در آموزش، باید تفاوت raster و vector توضیح داده شود. در مستندات فنی، مشخصات rasterها باید دقیقاً ذکر شود. در طراحی سیستم ها، انتخاب مناسب فرمت های raster مهم است. با رشد فناوری های تصویری، بهینه سازی rasterها اهمیت بیشتری یافته است.