معنی گویل - جستجوی لغت در جدول جو

گویل

لغت نامه دهخدا

گولی

(دخترانه)

یک گل (نگارش کردی: گو)

فرهنگ نامهای ایرانی

سویل

(دخترانه)

دوست داشته شده

فرهنگ نامهای ایرانی

عویل

فریاد، بلندآوازی در گریه و ناله

فرهنگ فارسی عمید

گوریل

میمون انسان نما، با قد بلند، وزن زیاد، دندان های نیش دراز، بدنی پوشیده از موهای بلند، بدون دم، علف خوار و بسیار قدرتمند و ورزیده که در جنگل های آفریقا یافت می شود

فرهنگ فارسی عمید

تویل

ویژگی کسی که موهای جلو سرش ریخته باشد، پیشانی، تارک، فرق سر، برای مثال پشت کوژ و سر تویل و روی بر کردار نیل / ساق چون سوهان و دندان بر مثال اسنزه (رودکی - ۵۱۰)

فرهنگ فارسی عمید

گوال

جوال، کیسۀ بزرگ و ستبری از نخ ضخیم یا پارچۀ خشن که برای حمل بار بر پشت چهارپایان بارکش می اندازند، تاچه، بارجامه، گاله، غنج، ایزغنج، غرار، غراره، جوالق، شکیش

فرهنگ فارسی عمید

گویش

لهجۀ خاصی از یک زبان، گفتن، گفتار، کلام، سخن

فرهنگ فارسی عمید

گسیل

روانه کردن، فرستادن، روانه، فرستاده، برای مثال نومید مکن گسیل سائل را / بندیش ز روزگار آن سائل (ناصر خسرو - ۲۷۰)
گسیل داشتن: فرستادن کسی به جایی، روانه کردن
گسیل کردن: فرستادن کسی به جایی، روانه کردن، گسیل داشتن

فرهنگ فارسی عمید

گویا

گوینده، سخنگو، واضح، رسا، مثل اینکه، گوییبرای مثال گویا طلوع می کند از مغرب آفتاب / کآشوب در تمامی ذرات عالم است (محتشم - ۵۳۳)

فرهنگ فارسی عمید

گویله

(یُ)

دهی است از دهستان سرشیو بخش مریوان شهرستان سنندج. واقع در 45هزارگزی شمال خاوری دژشاهپور و 10هزارگزی مرز ایران و عراق. کوهستانی و هوای آن سردسیر و سکنۀ آن 150 تن است. آب آن از رود خانه محلی و چشمه سار تأمین میشود. محصول عمده آن غلات و لبنیات و توتون و شغل اهالی زراعت و گله داری است. پاسگاه مرزبانی دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 5)

لغت نامه دهخدا

ذویل

خشک گیاه خشک

معنی گویل - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما