معنی گهرمایه - جستجوی لغت در جدول جو

گهرمایه

لغت نامه دهخدا

مهرماه

(پسرانه)

مرکب از مهر (محبت و دوستی) + ماه، نام پسر ساسان

فرهنگ نامهای ایرانی

گرمایل

(پسرانه)

گرمانک، از شخصیتهای شاهنامه، نام یکی از دو نفر رهاننده ایرانیان از دست ماران ضحاک

فرهنگ نامهای ایرانی

پرمایه

(پسرانه)

از شخصیتهای شاهنامه، نام برادر فریدون پادشاه پیشدادی

فرهنگ نامهای ایرانی

گرمابه

جایی که برای شستشوی بدن ساخته شده و دارای آب گرم باشد، حمام

فرهنگ فارسی عمید

پرمایه

دارای مادۀ اصلی بسیار، دارای مایۀ بسیار، مایه دار، کنایه از غنی، کنایه از صاحب علم و خرد بسیار، بسیار دانا، کنایه از شریف، بزرگوار، کنایه از پربها، هر چیز گران مایه، کنایه از ثروتمند، ماده گاوی که شیر بسیار بدهد

فرهنگ فارسی عمید

کارمایه

قدرت، توانایی، مادۀ اصلی، در علم فیزیک انرژی مثلاً کار مایۀ حرارتی، کارمایۀ مکانیکی، کارمایۀ نوری

فرهنگ فارسی عمید

بارمایه

متاع و کالا که برای تجارت حمل شود، مایۀ درست و قیمتی، سرمایۀ واقعی

فرهنگ فارسی عمید

سرمایه

پول یا کالایی که اساس کسب و تجارت قرار بدهند، پولی که در اصل به بهای چیزی داده شده که هرگاه بیشتر از آن فروخته شود، مبلغ اضافی سود خواهد بود، دارایی و ثروت و آنچه کسی از نقد و جنس دارد، کنایه از اصل و مایۀ چیزی

فرهنگ فارسی عمید

گاومایه

(یَ/ یِ)

گاودارو. رجوع به گاو دارو شود

لغت نامه دهخدا

گهرآمای

(یَ / یِ نِ)

مخفف گوهرآمای. رجوع به ذیل همین کلمه شود

لغت نامه دهخدا

گهرپاره

(گُ هََ رَ / رِ)

مخفف گوهرپاره. یک قطعه جواهر. قطعه ای از گوهر. مروارید پربها. (از ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

گهرمهره

(گُ هََ مُ رَ / رِ)

مهره ای از گوهر، مهره ای که در مغز مار باشد، گویند به دست هرکس افتد دولت او زایل نشود. (بهار عجم) (آنندراج) :
بجز خامه ات کآورد در پدید
گهرمهرۀ مار أرقم که دید.
طالب آملی (از آنندراج)

لغت نامه دهخدا

گهرخانه

(گُ هََ نَ / نِ)

مخفف گوهرخانه. رجوع به همین کلمه شود

لغت نامه دهخدا

گارماسه

(رُ)

دهی است از دهستان اشترجان بخش فلاورجان شهرستان اصفهان واقع در 4 هزارگزی جنوب فلاورجان و هزارگزی خاور راه اصفهان به شهرکرد. آب آن از زاینده رود، محصول آنجا غلات، برنج، صیفی، پنبه، تریاک، شغل اهالی زراعت و گله داری. صنایع دستی زنان کرباس بافی و راه آن ماشین رو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 10)

لغت نامه دهخدا

شیرمایه

(مایَ / یِ)

پنیرمایه. جلبه. (منتهی الارب)

لغت نامه دهخدا

قهرمانیه

(قُ)

دهی است از دهستان فیض آباد بخش فیض آباد شهرستان تربت حیدریه، سکنۀ آن 60 تن. آب آن از قنات و محصول آن غلات و پنبه است. راه مالرو دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 9)

لغت نامه دهخدا

قدرمایه

(قَ دَ یَ / یِ)

مترادف اندک مایه:
با همه خردی به قدرمایه زور
میل کش پنجۀ شیر است مور.
نظامی.
چون قدرمایه شد بسختی و رنج
یافت گنجی و برفروخت چو گنج.
نظامی (هفت پیکر ص 76).
چون قدرمایه راه بنوشتند
وز خطرگاه کوه بگذشتند...
نظامی (هفت پیکرص 242)

لغت نامه دهخدا

بهرامیه

(بَ می یَ)

دهی از دهستان نقاب است که در بخش جغتای شهرستان سبزوار واقع است و 350 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 9) ، آنکه در حاصل زرع یاثمر باغی سهم و حصه دارد. (یادداشت بخط مؤلف) ، تحت اللفظ بمعنی سهم برنده. (حاشیۀ برهان چ معین). بهره برنده. سودبرنده. (فرهنگ فارسی معین)

لغت نامه دهخدا

گرمانیه

(گِ یَ)

در بعض نسخ دیوان منوچهری این بیت آمده:
بر فرخی و بر مهی گردد ترا شاهنشهی
این بنده را گرمان دهی و آن بنده را گرمانیه.
منوچهری (دیوان چ دبیرسیاقی ص 81).
در دیوان چ کازیمیرسکی مصراع دوم چنین است:
این بنده را کرمان دهی وان بنده را کرمانیه
(دیوان چ کازیمیرسکی ص 107).
کازیمیرسکی در ترجمه فرانسه (ص 232) منظور از موضع اوّل را ’کرمان’ معروف و دوم را ’کرمانیه’ نوشته و در ص 380 گوید: کرمانیه در یاقوت یاد نشده امّا در مادۀ ’سمرقند’ کرمانیه ذکر شده و آن یکی از نواحی این شهر بزرگ است. شاعر میخواهد ناحیتی عظیم مانند کرمان را با محلی کوچک مانند کرمانیه مقایسه کند

لغت نامه دهخدا