معنی گنک در لغت نامه دهخدا

دهی است از بخش سوران شهرستان سراوان که در 18000 گزی خاور سوران و 2000 گزی جنوب راه مالرو سوران به سیب واقع شده است. هوای آن گرم مالاریایی و سکنه اش 150 تن است. آب آن از قنات تأمین میشود. محصول آن غلات و خرما و لبنیات و شغل اهالی زراعت و گله داری و راه آن مالرو است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 8)

معنی گنک در فرهنگ گویش مازندرانی

چانه ی خمیر که برای پختن نان آماده باشد

معنی گنک - جستجوی لغت در جدول جو

گنک

لغت نامه دهخدا

گنک

فرهنگ گویش مازندرانی

پنک

وجب، فاصلۀ میان انگشت بزرگ و انگشت کوچک دست در حالی که تمام انگشت ها باز باشد، اندازۀ دست، بدست، شبر، گدست، وژه

فرهنگ فارسی عمید

گند

بوی بد، بوی ناراحت کننده

فرهنگ فارسی عمید

گدک

گیپا، نوعی خوراک که برنج و لپه و گوشت را لای تکه های شکمبۀ گوسفند می پیچند و می پزند

فرهنگ فارسی عمید

دگنک

چماق زرین و مرصع که در قدیم مامورین تشریفات دربار به دست می گرفتند

فرهنگ فارسی عمید

بنک

بنه، درخت پستۀ وحشی یا سقّز که از تنۀ آن سقز، از گل و برگ آن رنگ سرخ رنگرزی و از میوۀ روغنی آن ترشی درست می کنند، بنگلک، بوگلک، بوی گلک، چاتلانقوش، بطم، جنجک

فرهنگ فارسی عمید

خنک

مقابل گرم، دارای سرمای ملایم و مطبوع مثلاً آب خنک، کنایه از خجسته، خوب وخوش، برای مثال نیک وبد چون همی بباید مرد / خنک آن کس که گوی نیکی برد (سعدی - ۵۲)، در طب قدیم دارای طبیعت سرد، کنایه از ناپسند مثلاً رفتار خنک

فرهنگ فارسی عمید

حنک

آزمودگی، آزموده بودن، چگونگی و حالت آزموده، کارکشتگی

فرهنگ فارسی عمید

گنج

گنجایش، ظرفیت، حجم، جاداد، برای مثال در تصور ذات او را گنج کو/ تا درآید در تصور مثل او (مولوی - ۴۰)، ای تن من و ای رگ من پر ز تو/ توبه را گنجا کجا باشد درو (مولوی - ۸۸۳)، توانایی، استعداد

فرهنگ فارسی عمید

گزک

فرصت و موقع مناسب برای کاری
سرما، تشنج
چیزی که شراب خواران با آن تغییر ذائقه می دهند، مزه

فرهنگ فارسی عمید

ونک

وبر، پشم شتر، خرگوش، روباه و امثال آن ها

فرهنگ فارسی عمید

گلک

مصغر گل
در علم زیست شناسی گل
گیاهی با برگ هایی به شکل پولک های باریک و بی رنگ و ساقۀ سبز که بیشتر در کشتزارها می روید و انگل گیاه های دیگر مخصوصاً یونجه و خیار می شود، گل جالیز
کنایه از سخنی که به طعنه و کنایه بگویند، طعنه، سرزنش

مصغرِ گل
در علم زیست شناسی گُل
گیاهی با برگ هایی به شکل پولک های باریک و بی رنگ و ساقۀ سبز که بیشتر در کشتزارها می روید و انگل گیاه های دیگر مخصوصاً یونجه و خیار می شود، گُلِ جالیز
کنایه از سخنی که به طعنه و کنایه بگویند، طعنه، سرزنش

فرهنگ فارسی عمید

کنک

گردوی سخت، بخیل، خسیس، کنسک، کنس

فرهنگ فارسی عمید

آنک

کلمۀ اشاره برای دور
آبله، تاول

فرهنگ فارسی عمید

بنک

درختچه
نشان و اثر چیزی، رد پا

فرهنگ فارسی عمید

گند

سپاه، لشکر
تخم، خایه، بیضه

فرهنگ فارسی عمید

گنکور

(گُ)

ادموند هوات د (1822- 1896 میلادی). در نانسی متولد شد. وی رمان نویس رئالیست فرانسوی و نویسندۀ ژرمنی لاسرتو، رنه موپرن و هنر در قرن هیجدهم و غیره است

لغت نامه دهخدا

گنکار

(گُ)

ماری را گویند که تازه پوست افکنده باشد. (برهان) (آنندراج) :
از گفتن نیک وز نکویی
گنگ است و برهنه همچو گنکار.
شهاب الدین عبدالرحمن (از رشیدی)

لغت نامه دهخدا

حنک

آزمایش، تجربه کام زیر زنخ زیر گلو زیر چانه کام زیر گلو، جمع احناک

فرهنگ لغت هوشیار

آنک

آبله که در اندام برآید سرب از توپال ها سرب اسرب. آنکه

فرهنگ لغت هوشیار

دگنک

ترکی فر گرز سرپاش چماق کلفت

فرهنگ لغت هوشیار

گنکار

ماری را گویند که تازه پوست افکنده باشد: از گفتن نیک و ز نکویی گنگ است و برهنه همچو گنکار. (شهاب الدین عبدالرحمن)

فرهنگ لغت هوشیار

خنک

خوشا بحال، نیک و خرم باد سرد، ضد گرم سرد مطبوع هوای خنک، خوب خوش نیک، تر تازه، صفت تحسین را رساند خوشا، نیکا، حبذا، خنکا خ

فرهنگ لغت هوشیار

بنک

رد پا، نشان پارسی تازی شده بن، پاسی از شب نوعی از قماش اطلس که بر آن گلهای زربفت باشد، گلها و نشانها که بر روی مهوشان از نوشیدن شراب بهم رسد عرق که بر پیشانی ایشان نشیند

فرهنگ لغت هوشیار

رنک

پارسی تازی گشته آرنگ (شعار پادشاهان و دبیران ترک ممالیک مصر)

فرهنگ لغت هوشیار

زنک

لاتینی تازی گشته روی از توپال ها زن کوچک، زن فرومایه و پست

فرهنگ لغت هوشیار

سنک

راه های روشن

فرهنگ لغت هوشیار

پنک

وجب وژه شبر. گرفتن اعضای آدمی بدوسر انگشت چنانکه بدرد آید پنج پنجال نشگون

فرهنگ لغت هوشیار

تنک

کم و اندک ذبیح بهروز آن را پارسی از ریشه سنسکریت می داند تنوک نازک اندک کش تنک (گویش مازندرانی) ترکی تازی گشته هلویی (حلبی) نازک لطیف، کم حجم، پهن، روان رقیق مقابل غلیظ، کم اندک

فرهنگ لغت هوشیار